Worth ราคาคน

เจาะลึกคำถามนั้นโดยเล่าเรื่องกองทุนเงินทดแทนผู้ประสบภัย 9/11 กองทุนนี้ถูกสร้างขึ้นโดยการกระทำของรัฐสภาเพื่อบรรเทาความทุกข์ทรมานของครอบครัวที่สูญเสียคนที่รักในการโจมตีและ (อาจที่สำคัญกว่านั้นจากมุมมองของรัฐบาล) ทำให้พวกเขาไม่สามารถฟ้องร้องสายการบินสองแห่งที่ถูกจี้เครื่องบินได้

ชีวิตของภารโรงหรือครูโรงเรียนมีค่าน้อยกว่า CEO ที่ติดอันดับ Fortune 500 เพราะ CEO หารายได้มากขึ้นและมีบ้านและรถยนต์หลายหลังและมีหุ้นและอื่น ๆ หรือไม่? นั่นเป็นคำถามที่ผู้รับผิดชอบกองทุนต้องตอบทุกวันระหว่างการจัดตั้งกองทุนกับกำหนดเวลาสองปีสำหรับการจ่ายเงิน กำกับการแสดงโดย Sara Colangelo ("Little Accidents") และเขียนโดย Max Borenstein ("Godzilla") ดูเหมือนว่า "Worth" จะเต็มไปด้วยคำถามมากมาย และท้ายที่สุด ด้วยความเฉลียวฉลาดและความตั้งใจอันสูงส่งทั้งหมดของมัน มันก็ถอยห่างจากพวกเขา

ส่วนเปิดตัวอย่างรวดเร็วกำหนดสถานที่ตั้งและตัวละครหลัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Michael Keaton และ Amy Ryan เป็น Kenneth Feinberg และ Camille Biros ทนายความที่ดูแลกองทุน และ Stanley Tucci เป็น Charles Wolf นักดนตรี นักบิน และนักธุรกิจที่สูญเสีย Katherine ภรรยาของเขาไป การโจมตี และเริ่ม "FixtheFund.org" เพื่อแก้ไขปัญหาของกระบวนการ ส่วนตรงกลางของหนังนั้นแข็งแกร่งที่สุดและโดดเด่นที่สุด เพราะมันแตกต่างจากสูตรมาตรฐานของฮอลลีวูดในการติดตามดาราผ่านเรื่องราว และให้เวทีแก่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการโจมตีแทน มีส่วนยาวของ "ค่า" ที่เราเพียงแค่ดูและฟังในขณะที่คนเล่าเรื่องราวของคนที่คุณรักที่พวกเขาสูญเสีย ในฉากเหล่านี้ เราสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตของโศกนาฏกรรมนี้ เช่นเดียวกับความเป็นไปไม่ได้ที่จะชดเชยด้วยวิธีที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้รับการตอบสนองความต้องการและความรู้สึกของพวกเขาได้รับการเคารพ

เสียงที่ไพเราะแต่ไม่มีอารมณ์เกิดขึ้นในช่วงแรกโดย Feinberg ซึ่งเป็นผู้สนับสนุน "ความเป็นกลาง" และขจัดอารมณ์ออกจากสถานการณ์ ไม่ว่าจะเป็นไปได้จริง ๆ หรือไม่เป็นคำถามที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีเวลาทำงาน (หรือความชอบ) ที่จะเข้าไป และในขณะที่มันน่าสนใจในตอนแรกที่ Feinberg กล่าวว่าในการไกล่เกลี่ยและคดีความ "ไม่มีทางชนะ" และยืนยันว่าในท้ายที่สุด "ไม่มีใครเดินจากไปอย่างมีความสุขเกินไป แค่มีความสุขพอที่จะเดินจากไป" ในที่สุดก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่า " เวิร์ธกำลังสร้างเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายที่ต้องการลืมตาโดยความเป็นจริงของมนุษย์ที่อบอุ่นและซับซ้อนของผู้ที่ทุกข์ทรมาน และตระหนักว่าสูตร "ขนาดเดียวเหมาะกับทุกคน" จะไม่ได้ผล

Biros ของ Ryan ถือเป็นการถ่วงน้ำหนักของ Feinberg; หากมีสิ่งใด ดูเหมือนว่าเธอจะเก็บเอาเรื่องราวทั้งหมดเป็นการส่วนตัว ซึมซับความเศร้าโศกของผู้รอดชีวิตและร้องไห้ออกมาอย่างร่าเริง ในขณะเดียวกัน Wolf ของ Tucci ก็โคจรรอบขอบของเรื่อง ทำหน้าที่เป็นกูรูและกระดานเสียง ผลักดันคณะกรรมการไปบนเส้นทางที่ถูกต้อง

ปัญหาใหญ่ของหนังเรื่องนี้ก็คือ มันไม่ได้มีปัญหากับคำถามที่มันตั้งขึ้น การที่คำถามที่ตอบไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ควรมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่มากกว่านี้ และในตอนกลางของหนัง ดูเหมือนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะพยายามทำอย่างนั้นและยึดติดกับมัน แม้ว่าจะหมายความว่าเราไปถึงตอนจบของเรื่องแล้วและรู้สึกหงุดหงิดที่หนังยกมือขึ้นแล้วพูดว่า "ขออภัย ทุกคน เรื่องนี้ใหญ่เกินไป เรารู้สึกท่วมท้นเหมือนคุณ" ในชีวิตจริง กองทุนนี้ในขั้นต้นดูเหมือนใกล้จะล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามคำสั่งในการลงทะเบียนผู้มีสิทธิ์เข้า 80% ภายในวันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2546 เพียงเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนในนาทีสุดท้ายด้วยการสนับสนุนของวูล์ฟ ผู้ซึ่งประกาศว่าเขาเชื่อว่ากองทุนนี้ "ได้รับการแก้ไข" เพราะเขาคุยกับ Feinberg และรับรองเขาว่าเป็นคนดี ทั้งหมดเล็กน้อยเกินไปและคลุมเครือ ไม่มีอะไรที่จับต้องได้บนหน้าจอที่บ่งบอกว่าไฟน์เบิร์กเปลี่ยนใจหรือเรียนรู้บางสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน (เราเห็นเขาพูดคุยกับผู้รอดชีวิตหลายคนด้วยตัวเอง ซึ่งเขาไม่ได้ทำตั้งแต่แรกแต่ก็เท่านั้น)

เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดเป็นพิเศษเพราะว่า "คุ้มค่า" เป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมในทุกๆ ด้าน กระจายความสนใจไปตามระบอบประชาธิปไตยท่ามกลางตัวละครจำนวนมาก และให้นักแสดงสมทบและผู้เล่นจำนวนหนึ่งสปอตไลท์ที่ไม่เพียงแค่ให้ประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องเท่านั้น (รวมถึง Laura Benanti และ Chris Tardio เป็นภรรยาและพี่ชายของนักดับเพลิงที่ถูกสังหารตามลำดับ) แต่เรียกกลไกปกติของการเล่าเรื่องฮอลลีวูดที่ขับเคลื่อนด้วยดารามาเป็นคำถาม

เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดเป็นพิเศษเพราะว่า "คุ้มค่า" เป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมในทุกๆ ด้าน กระจายความสนใจไปตามระบอบประชาธิปไตยท่ามกลางตัวละครจำนวนมาก และให้นักแสดงสมทบและผู้เล่นจำนวนหนึ่งสปอตไลท์ที่ไม่เพียงแค่ให้ประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องเท่านั้น (รวมถึง Laura Benanti และ Chris Tardio เป็นภรรยาและพี่ชายของนักดับเพลิงที่ถูกสังหารตามลำดับ) แต่เรียกกลไกปกติของการเล่าเรื่องฮอลลีวูดที่ขับเคลื่อนด้วยดารามาเป็นคำถาม

บทของ Borenstein และแนวทางของ Colangelo เตือนเราเสมอว่านี่คือเรื่องราวของชุมชนและประเทศชาติ โดยดูแลช่วงเวลาในการถ่ายภาพมุมกว้างทุกเมื่อที่ทำได้ เพื่อให้คุณได้ตระหนักถึงสถาปัตยกรรมของสำนักงาน โรงแรม และบ้านของครอบครัว และ รวมถึงคนแปลกหน้าจำนวนมากในเบื้องหลังและ/หรือเบื้องหน้าทุกครั้งที่ตัวละครสองตัวกำลังสนทนากันอย่างสนิทสนมในที่สาธารณะหรือกึ่งสาธารณะ ดูเหมือนว่า "คุ้มค่า" จะได้รับมัน ทั้งหมดนั้น ในแบบที่ภาพยนตร์ประเภทนี้ไม่ค่อยได้ทำ ซึ่งทำให้ยิ่งน่ารำคาญมากขึ้นเมื่อดูเหมือนจะหลีกหนีจากนัยของการเล่าเรื่องที่ซับซ้อนของมัน

การไม่เต็มใจที่จะทำลายเทมเพลตการเล่าเรื่องที่มีข้อจำกัดมากกว่าที่จะแค่ทำให้กระทบกระเทือนเพียงเล็กน้อยนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมกับคำถามที่ว่าชีวิตของซีอีโอมีค่ามากกว่าการเงินมากกว่าภารโรงหรือไม่ ลำดับชั้นและโครงสร้างบางอย่างยังคงถูกรักษาไว้ที่นี่ แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะมีประเด็นให้ตั้งคำถามก็ตาม