Win Win

ฉันกำลังอุ่นเครื่องเพื่ออธิบายว่า "วินวิน" เป็นซิทคอมระดับสูงแล้วสงสัยว่าการเป็นซิทคอมมันเลวร้ายแค่ไหนถ้ามันเป็นระดับสูง? คุณมีสถานการณ์และมันก็ตลก นั่นมันซิทคอม คุณมีสถานการณ์ที่ตลกขบขัน และมีความจริงบางอย่างอยู่ในนั้นและตัวละครที่คาดไม่ถึง แสดงได้ดี และคุณอาจไม่มีภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมแต่คุณสนุกกับการดู

"Win Win" มีศูนย์กลางอยู่ที่ Paul Giamatti นักแสดงที่มีแรงจูงใจมักจะเป็น: ฉันเบื่อหน่ายและจะไม่รับมันอีกต่อไป เขาเล่นได้อย่างอ่อนหวาน แต่เขาอยู่บ้านมากที่สุดในบทบาทเช่นนี้: Mike Flaherty ทนายความธรรมดาในเมืองนิวเจอร์ซีย์ ผู้ที่ไม่สามารถหาเงินได้ เขารักลูกๆ และภรรยาของเขา แจ็กกี้ (เอมี่ ไรอัน) แต่เขาไม่ชอบงานของเขา เขาไม่มีเงินซ่อมหม้อน้ำในห้องใต้ดินของห้องทำงาน และเขาจะรอจนต้นไม้ตายอย่างมีความสุข ที่สนามหญ้าหน้าบ้านของเขาตกลงบนบ้านก่อนที่เขาจะทำอะไรกับมัน
ไมค์อาสาเป็นโค้ชมวยปล้ำให้กับทีมโรงเรียนมัธยมในท้องถิ่น คุณไม่สามารถเรียกสิ่งนี้ว่าความหลงใหล มันเป็นงานมากกว่าที่เขาตั้งไว้อย่างดื้อรั้น บางทีเมื่อหลายปีก่อนและในอีกร่างหนึ่ง เขาเป็นนักมวยปล้ำระดับมัธยมปลาย เขาทำงานในสำนักงานร่วมกับนักบัญชีชื่อสตีเฟน (เจฟฟรีย์ แทมบอร์) ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้ช่วยโค้ชมวยปล้ำด้วย เป็นสิ่งที่ดีที่ทีมมักจะแพ้ เพราะคุณไม่สามารถจินตนาการได้ว่า Tambor กำลังยิ้มอยู่ ความพึงพอใจที่โล่งใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับขีดจำกัดของความสามารถของเขาในการมีความสุข เทอร์รี่ (บ็อบบี้ คันนาเวล) เพื่อนสนิทของไมค์เข้าร่วมทีมโค้ชทั้งสามคน

ไมค์มีลูกค้าคนหนึ่งชื่อลีโอ ป็อปลาร์ (เบิร์ต ยัง จำเขาในฐานะพี่เขยของร็อคกี้ได้ไหม) ลีโอกำลังจะเข้าสู่โรคอัลไซเมอร์และปฏิเสธที่จะออกจากบ้านเป็นเวลาหลายปี เมื่อไมค์ค้นพบในศาลว่าที่ดินของลีโอจะจ่ายเงิน 1,500 ดอลลาร์ต่อเดือนให้กับผู้ปกครองตามกฎหมาย เขารับงานนี้เองและตีสองลูกค้าของเขาทันทีโดยวางเขาไว้ในบ้านพักคนชรา สิ่งนี้ผิดศีลธรรมและไม่ซื่อสัตย์ แต่ลีโอน่าจะดีกว่าที่นั่น และไมค์ต้องการเงิน
ฉากทั้งหมดนี้ทำให้ฉันนึกถึงรายละเอียดและคุณสมบัติของมนุษย์ในภาพยนตร์สองเรื่องก่อนหน้าของ McCarthy ซึ่งเกี่ยวข้องกับบุคลิกที่ชัดเจนในสถานการณ์ที่ชีวิตของพวกเขาถูกขัดจังหวะโดยคนแปลกหน้า ใน "The Station Agent" (2003) ภาพยนตร์ที่ฉันอยากจะหยุดทุกอย่างให้ดูอีกครั้งในตอนนี้ Peter Dinklage เล่นเป็นคนแคระที่หมกมุ่นอยู่กับรถไฟซึ่งพบว่าความเป็นส่วนตัวของเขาถูกรุกรานโดยผู้หญิงโดดเดี่ยว (Patricia Clarkson) และสุนัขร้อนแปลก ๆ เจ้าของสแตนด์ (บ๊อบบี้ คันนาเวล) ในภาพยนตร์เรื่อง "The Visitor" (2007) ริชาร์ด เจนกินส์รับบทเป็นพ่อม่ายที่ถอนตัวและพบว่าครอบครัวผู้อพยพชาวแอฟริกันย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขา

ใช่นั่นเป็นสถานการณ์ซิทคอมทางเทคนิค แต่ทั้งสองมีความลึกซึ้งมากกว่าแค่คอเมดี้ เขาพยายามเว้นระยะห่างมากขึ้นเพื่อค้นหาว่าตัวละครที่ซับซ้อนและน่าเชื่อถือของเขาจะตอบสนองอย่างไร "Win Win" แสดงคุณสมบัติที่คล้ายกัน แต่ใช้โอกาสน้อยกว่าและถอยกลับไปสู่สูตรเกมใหญ่/แมตช์/ต่อสู้ที่น่าเชื่อถือตลอดกาลในองก์ที่สาม
ตัวละครเข้ากันได้ดีในภาพยนตร์ ไคล์ (อเล็กซ์ แชฟเฟอร์) เป็นหลานชายของลีโอที่หนีออกจากบ้านและหวังว่าจะได้อยู่กับชายชราคนนั้น แต่สุดท้ายก็อาศัยอยู่กับไมค์และแจ็กกี้ ไมค์ไม่พบญาติของไคล์ ยกเว้นแม่ที่ติดยาในสถานบำบัด คุณไม่รู้หรือไงว่าเด็กคนนี้เป็นนักมวยปล้ำแชมป์เปี้ยน? นี่คือที่มาของซิทคอม "วินวิน" รวบรวมสาระทั้งหมด (ผู้ดูแลที่ผิดกฎหมาย, ทีมมวยปล้ำ, หม้อน้ำอันตราย, มวยปล้ำ, แม่บำบัด, แจ็กกี้รู้เรื่องการกระทำผิดของสามี) และจ่ายเงินที่ ตอนจบ.
ตกลง มันเรียบร้อยเกินไป ทุกอย่างคลิกเข้าที่ ชีวิตไม่ค่อยมีจุดจบที่ไม่ซับซ้อน แต่ขอพูดได้เลยว่า อเล็กซ์ แชฟเฟอร์ ผู้ซึ่งได้รับเลือกให้มาเล่นมวยปล้ำมากกว่าการแสดง เขาเชื่อมั่นอย่างง่ายดาย Giamatti และ Tambor นั้นตลกดีเมื่อพยายามทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ เอมี่ ไรอันทำในสิ่งที่เธอทำได้ด้วยบทบาทภรรยาที่ภักดีและเพียงพอ ตอนจบนั้นมีความสุขแบบเรียบง่าย แม้ว่าจะไม่ใช่ตอนจบที่สัญญาไว้ตั้งแต่ต้นหรือโดยหนังเรื่องก่อนๆ ของแม็กคาร์ธีก็ตาม ฉันมีความสุขที่ได้เห็น "วินวิน" คงจะมีความสุขมากกว่านี้