We Were Soldiers | เรียกข้าว่าวีรบุรุษ

ถ้าพูดถึงหนังสงครามที่ชวนหึกเหิมในวีรกรรมอันหาญกล้ากลางสมรภูมินั้น หน้าของป๋าเมล กิ๊บสัน ลอยมาทันทีเลยครับ ผู้เคยฝากผลงานการแสดงและกำกับที่เยี่ยมยุทธที่สุดมาแล้วใน BRAVEHEART (1995) เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริงของสงครามกับการปะทะกันของอเมริกากับเวียตนาม ...ดูเผินๆ ก็อาจไม่มีอะไรแปลกใหม่และอาจไม่ได้เยี่ยมเทียบเท่าหนังสงครามเรื่องอื่นๆ แต่ถ้านับเอาความสนุก มันส์ๆ เข้มๆ บวกดราม่าแล้ว เรื่องนี้ยังนับได้ว่าสอบผ่านครับ

หนังเล่าเรื่องในความพยายามต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย การเสียสละชีพ ปกป้องประเทศชาติของตนและคนที่รัก แม้บางฉากจะดูเป็นอวยอเมริกันอยู่บ้าง (ก็แหงล่ะ) แต่การเล่าเรื่องก็ยังแน่นหนัก มีประเด็นแอบแฝง พร้อมด้วยความน่าตื่นเต้น ฉากแอ๊คชั่นมันส์ๆ ไปจนถึงระเบิดป่าให้ราบเป็นหน้ากลอง รวมไปถึงความน่าเอาใจช่วยของตัวละครต่างๆ ส่วนงานสร้างก็ดีเยี่ยมเลย ...พาร์ทเล็กๆ น้อยๆ นอกจากฉากแอ๊คชั่น การยิงกันของเหล่าทหาร ที่ยิงกันกระสุนปลิวว่อน ระเบิดตูมตาม แทงกันอย่างเหี้ยนเตียน ...คือหนังยังพูดถึงคนแนวหลังที่รอคอยเหล่าทหารกลับมา บางคนก็สูญเสียคนที่รัก ไม่มีชีวิตรอดลับมา แม้อาจนำเสนอได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยนัก เพราะหนังทั้งหนังเน้นไปยังการฆ่ารบตบตีของสงครามมากกว่า ซึ่งส่วนตัวก็คิดว่าไม่ค่อยได้เห็นหนังที่เล่าฝั่งของคนที่อยู่แนวหลัง

นอกจากนั้น พลังการแสดงของพี่เมล กิ๊บสัน ในบทวีรบุรุษนายทหารก็ถือว่าป๋าเล่นได้น่าเชื่อและน่าเกรงขามมากครับ หลายฉากอินและซึ้งไปกับตัวละครของป๋าเลย

We were soldier อีกหนึ่งหนังสงครามที่ให้แง่มุมดราม่าของสงครามได้ดีอีกเรื่องหนึ่ง ท่ามกลางฉากสู้รบของเหล่าทหารที่ทำได้ถึงใจไม่แพ้กัน