The Stepfather

เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายที่มีรอยยิ้มอ่อนหวานและน้ำเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานจนคุณรู้ว่าเขาบิดเบี้ยวทันที เขามีความสามารถพิเศษในการโน้มน้าวให้ผู้หญิงแต่งงานกับเขา แต่เด็ก ๆ มองเห็นเขาด้วยสายตาที่ชัดเจนกว่า และรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มีแน่ๆ. การต่อสู้ภายในตัวเขาคือความหลงใหลที่ขัดแย้งกันสองอย่าง: ความปรารถนาที่จะเป็นพ่อที่สมบูรณ์แบบของครอบครัวต้นแบบ และความโกรธแค้นที่ทำให้เขากลายเป็นฆาตกร

“พ่อเลี้ยง” บอกเล่าเรื่องราวของเขาในหนังระทึกขวัญเลือดสาดที่ไม่เท่ากัน แต่ตามหลอกหลอน ขณะที่ฉันกำลังดูภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันรู้สึกฟุ้งซ่านโดยองค์ประกอบของ Idiot Plot Syndrome - ช่วงเวลาที่มีเพียงคนงี่เง่าเท่านั้นที่จะทำผิดพลาดอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ จำภาพยนตร์เรื่องนี้ได้หลายสัปดาห์หลังจากดูครั้งแรก สิ่งที่ฉันจำได้ชัดเจนที่สุดคือการแสดงกลางของTerry O'Quinn

เขาเป็นนักแสดงมือสมัครเล่นจากทีวีและภาพยนตร์หลายเรื่อง ซึ่งมักจะเป็นนักแสดงสมทบ และคุณอาจจำหรือไม่รู้จักเขาได้ สิ่งที่ชัดเจนในทันทีคือเขาเป็นนักแสดงที่แข็งแกร่ง และด้วยบทบาทนำนี้ เขาได้นำมิติที่น่าขนลุกมาสู่มัน เขามีงานมอบหมายที่ไม่ขอบคุณในการแสดงให้เราเห็นถึงอุปนิสัยที่น่ารังเกียจและน่ารังเกียจ และเขาเข้าใกล้ภารกิจนี้เพื่อฝึกฝนมารยาทที่ดีของชนชั้นกลาง

พ่อเลี้ยงดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่ดี จึงเข้าใจ. รองรับมาก เขาแต่งงานกับครอบครัวที่มีลูกเสมอ - ให้ไหล่ที่แข็งแกร่งสำหรับหญิงม่ายที่จะพึ่งพา เขาสะดวกรอบบ้าน เขาชอบใช้เวลาอยู่ในห้องทำงานใต้ดิน ซึ่งบางครั้งแรงกดดันก็ก่อตัวขึ้นอย่างมากจนทำให้เขาต้องทุบสิ่งของต่างๆ

เขาหมกมุ่นอยู่กับวิสัยทัศน์ของครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ เขาต้องการให้แต่ละครอบครัวของเขาดีพร้อม เมื่อพวกเขาทำให้เขาผิดหวัง อย่างที่ทุกครอบครัวจะทำในที่สุด เขาเริ่มซื้อของเพื่อครอบครัวคนต่อไปและตัวตนต่อไปของเขา เมื่อเขาเข้าแถวแล้ว เขาก็ฆ่าครอบครัวนี้

"พ่อเลี้ยง" มีประสิทธิภาพมากในการนำเสนอตัวละครนั้น

น่าเสียดายที่มันทำให้เขาอยู่ในโครงเรื่องที่มีจุดจบและการกำกับดูแลที่เสียสมาธิมากเกินไป ข้อผิดพลาดที่หลีกเลี่ยงได้และข้อผิดพลาดของ Idiot Plot ทำไมหนังถึงต้องเป็นหนังระทึกขวัญเลย? ทำไมไม่เพียงแค่ศึกษาตัวละคร? ฉันคิดว่ามีการพิจารณาในบ็อกซ์ออฟฟิศ แต่แง่มุมที่ทำให้ตื่นเต้นเร้าใจของภาพยนตร์เรื่องนี้น่าพอใจน้อยที่สุด เป็นการเสียสมาธิในการนั่งกับผู้ชมและรู้ว่าตัวละครในภาพยนตร์กำลังทำอะไรที่ไม่สมเหตุสมผล และทำเพียงเพื่อให้เนื้อเรื่องสามารถไปยังบทต่อไปได้

เช่นเดียวกับภาพยนตร์หลายเรื่องที่ศึกษาฆาตกรโรคจิต (" Badlands , " In Cold Blood " (1968) แม้แต่ " Black Widow ") ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่มีจุดประสงค์ที่ใหญ่กว่าเพียงเพื่อแสดงให้เราเห็นฆาตกร เนื่องจากฆาตกรป่วยทางจิต เพราะเขาไม่ได้ฆ่าด้วยแรงจูงใจใดๆ ที่เราเข้าใจ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเพียงการฝึกความสิ้นหวัง ภาพเหมือนของชายที่น่าเศร้า

ดูเหมือนว่าความรุนแรงจะขายได้ที่บ็อกซ์ออฟฟิศ แม้ว่าจะแยกออกจากบริบทใดก็ตาม บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่ทีมผู้สร้างคิด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มักเกิดขึ้นก็คือในภาพยนตร์ที่มีข้อบกพร่อง มีสิ่งที่ยอดเยี่ยมอยู่สองสามอย่าง "พ่อเลี้ยง" มีองค์ประกอบที่ยอดเยี่ยมอย่างหนึ่ง: การแสดงของเทอร์รี่ โอควินน์