The New World

เทอร์เรนซ์ มาลิคเป็นผู้กำกับที่สไตล์แบ่งคน คือถ้าไม่รักมากก็ยี้มากไปเลย ยิ่งผลงานครึ่งหลังอาชีพของเขานั้นเข้าใกล้แนวกวีภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ แถมยังเป็นกวีภาพที่มักหาจุดลงให้หนังจบยังไม่แม่นเท่าไร (แม้แต่เรื่องที่ผมรักมากอย่าง The Tree of Life ยังขาดๆหายๆพอหนังมาองก์ของฌ็อน เพนน์)

The New World นั้นก็ไม่ต่างกัน ชั่วโมงแรกของหนังนั้นอาจเป็นหนึ่งในสุดยอดฝีมือกำกับของ ผกก.เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเส้นเรื่องชาวอาณานิคมสำรวจธรรมชาติรอบ ๆ หรือการที่จอห์น สมิธได้เข้าไปอยู่ในวัฒนธรรมที่ต่างกับเขาโดยสิ้นเชิง จังหวะเล่าเรื่องของหนังในช่วงที่สมิธอยู่กับชนเผ่าและค่อย ๆ สานความสัมพันธ์กับโพคาฮอนทาสนั้นให้ความรู้สึกล่องลอยดื่มด่ำเหมือนอยู่ในฝัน จนชวนให้เราได้รู้สึกถึงวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมธรรมชาติของชนเผ่าได้อย่างลึกซึ้งมาก

โคลิน ฟาร์เรลล์เข้าถึงบทบาทได้อย่างมืออาชีพ แต่ที่เหนือยิ่งกว่าเขาคือการปรากฏตัวของดาราหน้าใหม่อย่าง 'คิว โอเรียนก้า คิลเชอร์' ในบทโพคาฮอนทาส ที่ถึงแม้จะเป็นเรื่องแรกของเธอด้วยอายุเพียง 14 ปี แต่เธอก็สามารถสร้างตัวละครในประวัติศาสตร์นี้ให้มีเลือดเนื้ออย่างสมบูรณ์ได้ เธออาจจะเป็นนักแสดงที่เหมาะที่สุดที่มาลิคเคยร่วมงานด้วย เพราะไม่ว่าจะใบหน้าหรือภาษาท่าทางของเธอนั้นเข้ากับสไตล์ภาพไหลลื่นของผกก.มากจริง ๆ

เมื่อหนังเริ่มเล่าเกินเรื่องของชนเผ่า (คือเลยตอนจบของเวอชั่นดิสนี่ย์) หนังก็มีการหลุดสไตล์ชวนฝันที่ผ่านมาบ้างเพราะมันต้องเริ่มยึดติดกับเส้นเรื่องจริงของประวัติศาสตร์มากขึ้น ซึ่งมาลิคเองก็ไม่ใช่นักเล่าเรื่องแนวตรงไปตรงมาอย่างที่เคยทำได้ในหนังสองเรื่องแรกเขาตอนยุค 70s อีกแล้ว แต่ถึงหนังจะเริ่มหลุด ๆ ไปบ้าง องก์สามก็ยังมีการแสดงของนางเอกให้เราอยากติดตามเรื่องราวของโพคาฮอนทาสไปเรื่อย ๆ จนจบ