The Manchurian Candidate กระชากแผนลับ ดับมหาอำนาจ

พล็อตเรื่องจริงๆ ก็สนุกดีนะ อาจจะไม่ได้เหนือความคาดหมาย และจริงๆช่วงคลี่คลายเรื่องก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร ไปสนุกกับภาษาภาพยนตร์ของ โจนาธาน เดมมี่ มากกว่า และจริงๆระหว่างดูก็นึกถึง Homeland ซีรีส์โปรดตลอดกาลของเขา เรื่องของทหารอเมริกันที่หายตัวไปเกือบสิบปี ก่อนจะถูกช่วยเหลือกลับมาบ้านเกิด กลายเป็นฮีโร่ของประเทศ และไต่เต้าไปสู่การเมืองในตำแหน่งใหญ่ๆได้ โดยแท้จริงแล้วไม่มีใครรู้เลยว่าตลอดระยะเวลาหลายปีนั้น จิตใจ ความคิดของเขาเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน เขาจะยังเป็นทหารหาญของอเมริกันจริงๆหรือไม่ ซึ่งกับ The Manchurian Candidate ก็แบบนั้น มันตอกย้ำธีมที่ว่า "สงครามเปลี่ยนคน" ทั้งทำลาย และสร้างปีศาจร้ายขึ้นมาในตัวของทหาร เพียงแต่ครั้งนี้มันสาหัส และบ้าคลั่งไปกว่านั้น

ชอบงานภาพของ ทัค ฟูจิโมโต้ ในหนัง โจนาธาน เดมมี ทุกเรื่อง มันทั้งเฮี้ยน ทั้งทรงพลัง ช็อตโคลสอัพของเขาเป็นเอกลักษณ์มากๆ มันไม่ใช่แค่ตัวละครใกล้เฟรม แต่ตัวละครเองก็ใกล้คนดูด้วย ตั้งแต่ฉากแรกๆที่ เจฟฟรีย์ ไรท์ โผล่มาก็หลอนเลย คือมันต้องใกล้แบบนี้เลยถึงจะได้ เหมือนกับตอนที่เขาถ่าย แอนโธนี ฮ็อปกินส์ ใน The Silence of the Lambs (ซึ่งในเรื่องนั้นทำงานมากๆ น่ากลัวแบบหยุดหายใจ) แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ไม่ได้ทำงานในแง่ความสยอง เราดูๆไปก็พบว่าโคลสอัพพวกนี้กลายเป็นหมุดหมายที่เอาไว้แคปเจอร์ความรู้สึกตัวละครในแต่ละโมเมนต์ ซึ่งรวมถึงความเจ็บปวดด้วย ก็เลยชอบมากๆ และก็เพราะนักแสดงเล่นดีมากๆ (โดยเฉพาะ ลีฟ ชรีเบอร์ นี่เซอร์ไพรซ์โคตร อาจจะเพราะเราไม่ค่อยได้ดูงานเขา แต่เรื่องนี้เล่นดีมากๆ เล่นเป็นทหารผ่านศึกที่แม่ สว. พาไต่เต้าเล่นการเมืองเพื่อเป็นรองประธานาธิบดี คือไม่ได้แค่โดนล้างสมอง แต่ยังโดนควบคุมจากคนเป็นแม่อีกด้วย)

มันมีความเพี้ยนๆ ประหลาดๆ แต่ก็อยากให้ดูกัน มีฉายทาง HBO GO เรื่องเซ็ตติ้งในยุค Post-9/11 พูดถึงการต่อสู้กับก่อการร้าย การสร้างความมั่นใจให้คนในชาติว่าจะปลอดภัย แต่ก็แฝงเรื่องของภัยร้ายการเมือง กลุ่มนายทุนเอกชน ประธานาธิบดีหุ่นเชิด ฯลฯ ส่วนตัวชอบตอนจบมาก Emotional มากๆ เดี๋ยวไว้ตามดูต้นฉบับอีกที