The Great Gatsby | เดอะเกรท แกตสบี้ รักเธอสุดที่รัก

การปรับตัวของ "The Great Gatsby" ของ Baz Luhrmann ไม่ใช่หายนะ ทุกกรอบมีความจริงใจ การคำนวณที่ผิดพลาดมาจากความปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยงการแต่งนวนิยายคลาสสิกด้วย "ความเคารพ" ซึ่งเป็นเป้าหมายที่คู่ควรในทางทฤษฎี มีการใช้งาน 3D ในจินตนาการมากที่สุดเป็นอันดับสามที่ฉันเคยเห็นเมื่อเร็วๆ นี้ รองจาก "U2 3D" และ "Hugo" เป็นห้องปฏิบัติการด้านเทคโนโลยีและความงามที่มีการทดลองทำอาหารสี่หรือห้าครั้งในแต่ละฉาก แม้ว่าหนังจะไม่ได้ผล แต่สไตล์ของหนังก็ยังดึงดูดใจ

แม้ว่าส่วนที่ "ไม่ทำงาน" นั้นจะเป็นตัวทำลายข้อตกลง — และมันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลเม็ดโวหารของ Luhrmann และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการที่เขาไม่สามารถประนีประนอมกับพวกเขาด้วยความต้องการที่จะเล่นสิ่งต่าง ๆ อย่างตรงไปตรงมา
หากคุณเคยดู "Strictly Ballroom", "Romeo + Juliet" หรือ "Moulin Rouge" ของ Lurhmann หรือดูตัวอย่าง "Gatsby" คุณจะรู้ว่าคุณต้องการอะไร: มหากาพย์ประโลมโลกที่หลอมรวมการละครในหนังเก่าและการสร้างภาพยนตร์ตามอัตนัย , เพลงย้อนยุคและป๊อปสมัยใหม่, ฉากจริงและภูมิทัศน์ที่ไม่จริง, ละครแนวจิตวิทยาและการเร่งความเร็ว

เราเห็นการตั้งค่ายุคห้ามของหนังสือ (East Egg และ West Egg, New York City และพื้นที่รกร้างว่างเปล่าที่อยู่ระหว่างนั้น) ผ่านสายตาของผู้บรรยาย Nick Carraway (Tobey Maguire) ผู้เขียนบันทึกความทรงจำจากโรงพยาบาล อุปกรณ์จัดเฟรมนี้อนุมานจากคำกล่าวของฟิตซ์เจอรัลด์ใน "The Crack-Up" และ "Gatsby" มักหมายถึงตัวเองว่าเป็นหนังสือ ดังนั้นแม้ว่าจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแหล่งที่มาอย่างเป็นทางการ แต่ก็แทบจะไม่เป็นการดูหมิ่นเหยียดหยาม ยังคงเป็นอุปสรรคระหว่างผู้ชมและเรื่องราวในภาพยนตร์ที่มีมากกว่าส่วนแบ่ง
งานยุ่งทั้งหมดนี้อาจทำให้ประหลาดใจหากใจของเลอร์มานน์อยู่ในนั้น—แต่ใช่หรือไม่? แขกที่งานปาร์ตี้ของ Gatsby ถูกชี้นำอย่างชัดเจนเกินไป และไม่มีความรู้สึกของการยกระดับในการชุมนุม จากเฟรมที่หนึ่ง พวกเขาเป็น Dionysian ที่ดื่มเหล้า ตัณหา และการบูชาฮีโร่ ลบด้วยความรู้สึกที่สิ่งต่าง ๆ กำลังลดน้อยลงและไหลลื่นเหมือนที่พวกเขาทำในงานปาร์ตี้จริง การแสดงผาดโผนด้วยกล้องช่วย CGI ถือเป็นการบังคับ เช่นเดียวกับเพลงประกอบที่ผิดสมัย (ฮิปฮอปสมัยใหม่ซ้อนทับเปียโนแร็กไทม์และอื่น ๆ )

แต่ในครึ่งหลังที่มืดมิดของภาพยนตร์เรื่องนี้ "The Great Gatsby" ลืมไปครึ่งหนึ่งในหน้าที่ที่ทำให้เราว้าวุ่นใจและให้ความสำคัญกับนักแสดงในห้องต่างๆ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น Luhrmannerisms จะเบี่ยงเบนความสนใจจากหัวใจที่แท้จริงของภาพยนตร์ นั่นคือ การกระทำและความรู้สึกของตัวละคร Luhrmann ไม่ได้ตั้งใจจะทำหนังดัดแปลงแบบ PBS แบบไม่มีกระดูก แต่มีหลายครั้งที่รู้สึกว่าเขาแอบอยากจะทำ