The Cobbler

“The Cobbler” เกือบจะน่าทึ่งพอที่จะแนะนำได้ หากใครสมัครรับทฤษฎีที่คุณสามารถเรียนรู้ได้มากจากภาพยนตร์ที่ไม่ดีพอๆ กับจากภาพยนตร์ที่ดี คนๆ นี้จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในสิ่งที่ไม่ควรทำ สิ่งที่เริ่มต้นจากการเป็นคนธรรมดาที่ไม่เป็นอันตรายอย่างหมดจดในการเล่าเรื่องและความผิดพลาดในการสร้างภาพยนตร์ในระดับที่เหมือนกับการดูซากรถไฟ…ที่ลุกเป็นไฟ…แล้วรถไฟอีกขบวนก็ชนเข้ากับมัน มีบางอย่างที่น่าสนใจอย่างยิ่งเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ไม่ใช่แค่นอกลู่นอกทาง แต่ยังทำในลักษณะที่เข้าใจผิดเช่นนั้น และสิ่งที่น่าทึ่งกว่านั้นคือเมื่อคุณพิจารณาว่า “The Cobbler” ถูกสร้างขึ้นโดยผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีพรสวรรค์อย่างปฏิเสธไม่ได้ ชายผู้มอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยมระดับโลกอย่าง “The Station Agent”, “The Visitor” และ “Win ​​Win” ภาพยนตร์เรื่องนี้ด้อยกว่าผลงานเหล่านั้นมากจนเกือบจะหักล้างทฤษฎีผู้เขียนด้วยตัวมันเอง
มันเริ่มต้นอย่างไร้เดียงสาพอ แม็กซ์ ซิมกิ้น (อดัม แซนด์เลอร์) เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่เงียบและใจดีในย่านนิวยอร์ก ธุรกิจขนาดใหญ่กำลังบั่นทอนบุคลิกของตัวเอง เขาเก็บตัวคนเดียว บริหารจัดการร้านรองเท้าเล็กๆ ของเขา และดูแลแม่ตั้งแต่พ่อหายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน ทิ้งเรื่องราวที่เขายังไม่รู้สึกว่าเป็นของตัวเอง แม็กซ์เป็นคนช่างสังเกต เป็นคนที่เห็นชีวิตดำเนินไปรอบๆ ตัวเขา เหมือนคู่รักนายแบบสุดสวยที่อยู่นอกร้านของเขา แต่เขาไม่จำเป็นต้องโทรหาเขาจริงๆ

คืนหนึ่ง การทำงานกับรองเท้าคู่หนึ่งถูกส่งโดยอาชญากรปากกล้าชื่อลัดโลว์ (เมธอด แมน) เครื่องจักรของแม็กซ์ก็พัง เขาขุดของเก่าของพ่อออกจากห้องใต้ดินและซ่อมรองเท้า เขาสวมมัน ส่องกระจก และ แบม เขาคือลุดโลว์ การเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นเพียงผิวเผินโดยที่ Max นั้นเหมือนกันทุกประการจากภายใน แต่ทุกสิ่งที่อยู่ภายนอก รวมถึงเสียง เป็นของเจ้าของรองเท้า แน่นอนว่าแม็กซ์ใช้เครื่องจักรวิเศษกับรองเท้าทุกคู่ที่เขาหาได้ ใช้เวลาสักเล็กน้อยในรองเท้าของดีเจ (แดน สตีเวนส์) กับแฟนสาวนางแบบ และแม้กระทั่งแกล้งทำเป็นพ่อที่หายตัวไปของเขา (ดัสติน ฮอฟฟ์แมน) ดังนั้น แม่สามารถเห็นเขาเป็นครั้งสุดท้าย
สำหรับครึ่งเรื่อง “The Cobbler” เป็นเรื่องราวที่มีเจตนาดีแต่ทื่อ—เป็นเทพนิยายสมัยใหม่เกี่ยวกับการก้าวเข้าไปในรองเท้าของคนอื่นซึ่งไม่เพียงพอกับแนวคิดที่สูงในหัวข้อที่มีเนื้อหาหนาแน่น ผลงานชิ้นนี้ไม่มีเสียงสะท้อนในเนื้อหาเลย เนื่องจากผู้เขียน/ผู้กำกับ Thomas McCarthy และผู้เขียนร่วม Paul Sado ล้มเหลวในการก้าวข้ามขอบเขตเพียงผิวเผิน เราไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับคนที่แม็กซ์เป็น อันที่จริง ภาพยนตร์เรื่องนี้เกือบจะท้าทายการตัดสินหนังสือจากปกของพวกเขา เขากลายเป็นสตีเวนส์ที่ได้รับพรทางพันธุกรรมและมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาเขา เขากลายเป็นพ่อของเขาและแม่ของเขาปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นคู่หูที่หายไปของเธอ “The Cobbler” แนะนำว่าการเดินระยะทางหนึ่งไมล์ด้วยรองเท้าของคนอื่นจะทำให้คุณดูเหมือนคนๆ นั้น แต่จริงๆ แล้วคุณไม่ได้สัมผัสอะไรเกี่ยวกับเขาเลย