The Assignment | วินาทีเด็ดหัวจารชนเหล็ก

“The Assignment” เป็นภาพยนตร์ที่เข้าฉายในโรงภาพยนตร์โดยได้จุดประกายความโกรธเกรี้ยวอย่างมากมายจากคนสองกลุ่ม — ชุมชนคนข้ามเพศซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่พอใจในหลักการของมัน และผู้คลั่งไคล้แอ็คชั่นซึ่งถูกเลื่อนออกไปโดยทั้งสองกลุ่ม (แม้ว่า ด้วยเหตุผลต่างๆ กัน) และสิ่งที่พวกเขารู้สึกว่าเป็นการประหารชีวิตแบบขี้เกียจที่ไม่ได้ให้ความตื่นเต้นที่จำเป็น แม้ว่าฉันจะเห็นอกเห็นใจต่อข้อร้องเรียนของทั้งสองกลุ่ม (ค่อนข้างมากกว่าสำหรับกลุ่มแรก) และตระหนักดีว่ามีข้อบกพร่องอย่างลึกซึ้งในหลาย ๆ ด้าน แต่ฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง นี่คือภาพยนตร์ B ที่ปรับขนาดพอประมาณโดยหนึ่งในผู้สร้างภาพยนตร์ประเภทที่ดีที่สุดในยุคของเรา Walter Hill ซึ่งมีทักษะและบุคลิกที่ดีพอที่จะทำให้มันคุ้มค่าที่จะดู แม้ว่ามันจะไม่ค่อยดีนัก (หรือตกต่ำก็ตาม) ขึ้นอยู่กับมุมมองของคุณ) ไปจนถึงแนวเขตที่สกปรก

และหลักฐานนั้นคืออะไรคุณถาม? สรุปง่ายๆ ก็คือ แฟรงค์ คิทเช่น (มิเชลล์ โรดริเกซ … อ่านไปเรื่อยๆ) เป็นนักฆ่าผู้โหดเหี้ยมในซานฟรานซิสโกที่ขัดขวาง ดร. ราเชล เคย์ (ซิกัวร์นีย์ วีเวอร์) ศัลยแพทย์ที่เก่งแต่เสียสติซึ่งสูญเสียใบอนุญาตในการทำการทดลองอันธพาลต่างๆ นานา แฟรงก์ฆ่าพี่ชายของหมอเคย์ และหมอผู้แสนดีพยายามล้างแค้นและค้นคว้าเชิงทดลองเกี่ยวกับความสำคัญของอัตลักษณ์ทางกายภาพที่มีต่อจิตใจ เธอตกลงกับหัวหน้าอาชญากรผู้ซื่อสัตย์ จอห์น ฮาร์ทูเนียน (แอนโธนี ลาพาเกลีย) เพื่อให้เขาจับตัวแฟรงก์และพาเขาไปที่ห้องแล็บลับของเธอ ซึ่งเธอจะทำการผ่าตัดแปลงเพศให้เขา ดร. เคย์ยืนยันว่าการผ่าตัดจะทำให้ความปรารถนาที่จะฆ่าของแฟรงก์หายไป แฟรงก์เห็นสิ่งต่าง ๆ เล็กน้อยและเมื่อเธอค้นพบว่าการผ่าตัดไม่สามารถย้อนกลับได้ เธอก็วางแผนแก้แค้นอย่างเป็นระบบกับทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของเธอตั้งแต่จอห์นผู้ซื่อสัตย์และลูกน้องของเขาไปจนถึงดร. เคย์ . การช่วยเหลือแฟรงก์ในภารกิจของเธอคือจอห์นนี่ (เคทลิน เจอราร์ด) พยาบาลที่แฟรงค์มีคืนหนึ่งก่อนการเปลี่ยนแปลงของเขาและผู้ที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับการเหลียวแลจากพัฒนาการล่าสุด แม้ว่าดูเหมือนว่าเธออาจเก็บงำความลับบางอย่างของ ของเธอเอง

ในตอนแรกที่หน้าแดง เราสามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายว่าทำไมชุมชนคนข้ามเพศอาจรู้สึกเบื่อหน่ายกับการมีอยู่ของ “The Assignment” แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับการล่วงละเมิดอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก ประการหนึ่ง ภาพยนตร์โดยรวมมีโทนเสียงที่เยิ่นเย้อโดยจงใจและจงใจ (ฉันสามารถเห็นเวอร์ชันสั้นของเรื่องราวนี้ได้อย่างลงตัวในขอบเขตของภาพยนตร์เรื่อง "Sin City") ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับการยั่วยุที่ถูกกล่าวหา ฉายในทุกระดับของความจริงจัง นี่คือภาพยนตร์ที่มีลักษณะตามแบบฉบับของคู่รักที่ตรงกลางชื่อแฟรงก์ (เช่น) และจอห์นนี่อย่างแท้จริง นอกจากนี้ การแนะนำว่าแฟรงก์ควรเป็นตัวแทนของคนข้ามเพศทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่ตัวของตัวเอง และนอกเหนือจากโครงสร้างทางกายภาพที่เห็นได้ชัดแล้ว การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับตัวเขาหลังจากเข้ารับการผ่าตัดบังคับ ฉันขอชี้ให้เห็นว่าผู้สร้างภาพยนตร์ไม่น้อยไปกว่า Pedro Almodovar ที่ใช้แนวคิดของการผ่าตัดแปลงเพศโดยไม่เต็มใจเป็นประเด็นในการออกกำลังกายประเภทที่ไม่สะทกสะท้านของเขาเอง "The Skin I Live In" และไม่มีใครรู้สึกเบื่อหน่ายกับมันเป็นพิเศษ แม้ว่าการใช้งานจะมีเนื้อหาที่น่าสงสัยจากมุมมองของรสนิยมมากกว่าที่เห็นที่นี่

ที่กล่าวว่า “The Assignment” ยังคงเป็นงานที่มีปัญหาในหลายๆ ด้านจากมุมมองของภาพยนตร์ล้วนๆ บทภาพยนตร์โดย Hill & Denis Hamill (ซึ่ง Hill เล่นด้วยมาตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 70) เป็นงานสร้างที่น่าอึดอัดโดยมีเรื่องราวส่วนใหญ่นำเสนอในรูปแบบเหตุการณ์ย้อนหลัง ขณะที่ Dr. Kay ที่ถูกคุมขังอยู่ในตอนนี้เล่าเรื่องนี้ให้จิตแพทย์อีกคนฟัง (โทนี่ ชาลฮูบ). แนวคิดนี้เป็นปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากฮิลล์ทำได้ดีที่สุดเมื่อเขาปล่อยให้ตัวละครกำหนดตัวเองอย่างหมดจดผ่านการกระทำของพวกเขาแทนที่จะอธิบายตัวเองอย่างไม่ลดละเหมือนที่ทำที่นี่ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังร้องออกมาถึงการรักษาภาพที่มีสไตล์อย่างเปิดเผยมากขึ้นในเส้นเลือดของบางอย่างเช่น "Streets of Fire" ที่ยอดเยี่ยมของเขา ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่เน้นด้วยการถ่ายภาพขาวดำและการเปลี่ยนผ่านสไตล์หนังสือการ์ตูนเป็นครั้งคราว ซึ่งอาจมี ยังช่วยเน้นให้เห็นถึงแนวทางที่ฮิลล์กำลังทำอยู่อย่างชัดเจน ปัญหาใหญ่อีกอย่างหนึ่ง อย่างน้อยในตอนแรกก็คือการคัดเลือกมิเชล โรดริเกซ มารับบทแฟรงค์ ไม่มีอะไรผิดปกติกับการแสดงของเธอ แต่ฉากแรก ๆ ที่เธอแสดงเป็นแฟรงค์ในเวอร์ชั่นผู้ชาย พร้อมด้วยหนวดเคราที่ดูไม่น่าไว้วางใจ และภาพโคลสอัพของอวัยวะเพศของเขาเป็นระยะ ๆ ทำให้เกิดเสียงหัวเราะที่ไม่ดีเมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ กำลังพยายามสร้างตัวเอง สำหรับผู้ชมบางคนอาจไม่เคยฟื้นตัวจากสิ่งนั้น

สำหรับผู้ที่สามารถทำได้นอกเหนือจากนั้น “The Assignment” มีจุดสนใจมากมาย Sigourney Weaver เป็นคนที่ค่อนข้างจะระเบิดได้ตลอดทั้งเรื่องในฐานะแพทย์ผู้วางตัวเย้ยหยันที่ทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดดำเนินไป สำหรับ Rodriguez เมื่อเธอโกนหนวดออก การแสดงของเธอก็ดีขึ้นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเรารู้ว่าเธอสามารถแสดงบทเหี้ยๆ ได้พอๆ กับคนอื่นๆ แต่เธอก็มีช่วงเวลาที่เงียบๆ ท่ามกลางความโกลาหลที่เธอแสดงด้านที่เปราะบางมากขึ้นโดยไม่หลุดจากบุคลิก—ประการหนึ่ง เธอปรึกษาแพทย์ ว่าการผ่าตัดสามารถย้อนกลับได้หรือไม่ และเริ่มถามอย่างอายๆ เกี่ยวกับรายละเอียดส่วนตัวบางอย่างเกี่ยวกับอุปกรณ์ใหม่ของเธอ ในอีกทางหนึ่ง เธอกำลังจะเข้านอนกับจอห์นนี่เมื่อเธอตระหนักได้ว่าเธอไม่มีความคิดเกี่ยวกับวิธีการเกี้ยวพาราสีจากมุมมองของผู้หญิง (“คุณจะสบายดี” เธอมั่นใจด้วยประโยคที่ทั้งตลกและประทับใจอย่างประหลาด) สำหรับฮิลล์ ในขณะที่เขาทำงานอย่างชัดเจนด้วยงบประมาณที่ต่ำกว่าปกติที่นี่ (โดยมีแวนคูเวอร์มาแทน ซึ่งไม่น่าเชื่อเกินไปสำหรับ ซานฟรานซิสโก) เขายังคงสามารถสร้างทัศนคติแบบนัวร์ที่น่าเชื่อต่อเนื้อหาได้ และฉากของความรุนแรงถูกทำในรูปแบบที่ประหยัดและประหยัด ซึ่งช่วยบรรเทาจากการแสดงพลุไฟที่เหนือชั้นของภาพยนตร์แอ็คชั่นส่วนใหญ่ในปัจจุบัน (เขายังได้รับคะแนนโบนัสจากการใช้ Giorgio Moroder เพื่อส่งคะแนนซินธ์เรโทรที่สนุกสนานอีกด้วย)

เป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าโครงเรื่องที่เกินเลยไปมากสามารถพิสูจน์ว่าชุมชนคนข้ามเพศเป็นที่น่ารังเกียจได้อย่างไร แม้ว่าวันหนึ่งฉันสามารถเห็น “The Assignment” ได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกับที่กลายเป็นลัทธิที่ชื่นชอบในแบบที่ “Cruising” ที่เคยเป็นที่ถกเถียงกันในท้ายที่สุด ค้นหาแฟน ๆ ในชุมชนเกย์ที่เคยดูถูกมัน ในฐานะที่เป็นแบบฝึกหัดในนิยายเยื่อกระดาษที่ไม่ต้องขอโทษ มันทำให้งานสำเร็จในลักษณะที่ชาญฉลาด มีประสิทธิภาพ และล้มล้างด้วยเล่ห์เหลี่ยม ในฐานะที่เป็นรายการล่าสุดในผลงานภาพยนตร์ของ Walter Hill มันอยู่ในชั้นที่สองอย่างแน่นอน แม้ว่ามันอาจจะไม่เท่ากับหนังคลาสสิกอย่าง “The Driver” หรือ “Streets of Fire” แต่ก็จะทำจนกว่าผลงานชิ้นเอกชิ้นต่อไปจะตามมา