Survivor

ในช่วงเวลาที่ภาพยนตร์แนวแอ็กชั่นทุกเรื่องพยายามบีบให้ผู้ชมต้องยอมจำนนด้วยการเล่าเรื่องที่บอกเล่าอย่างบ้าคลั่งและซีเควนซ์แอ็กชันที่ซับซ้อนซึ่งเริ่มต้นด้วยการข้ามขอบของความเป็นไปได้ก่อนที่จะดำดิ่งสู่ความบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์ มีบางอย่างที่น่าสนใจโดยกำเนิดเกี่ยวกับภาพยนตร์ เช่น "Survivor" ภาพยนตร์ระทึกขวัญระดับนานาชาติที่มีขนาดเล็กกว่าซึ่งไม่ได้พยายามทำให้ผู้ชมต้องตะลึงด้วยการแสดงดอกไม้ไฟที่เหนือชั้นทุก ๆ ห้านาที ปัญหาคือในขณะที่มันไม่เคยล่วงเลยไปสู่ความเป็นการ์ตูนที่สมบูรณ์ แต่ก็ไม่เคยทำอะไรอย่างอื่นมากนักและค่อนข้างจะเล่นเหมือนภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นสำหรับสายเคเบิลพื้นฐานที่ลอยอยู่ครู่หนึ่งโดยการแสดงกลางที่ค่อนข้างแข็งแกร่งสองสามครั้งก่อนที่จะยอมจำนนในที่สุด ความธรรมดาขั้นสุดท้ายในฉากสุดท้ายที่งี่เง่าของมัน

Kate Abbott ( Milla Jovovich ) เป็นเจ้าหน้าที่บริการต่างประเทศที่ได้รับคะแนนสูงซึ่งเพิ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็นสถานทูตสหรัฐฯ ในลอนดอนเพื่อช่วยแก้ปัญหาผู้ยื่นขอวีซ่าสำหรับผู้ต้องสงสัยว่าเป็นผู้ก่อการร้ายที่พยายามจะเข้าสหรัฐฯ เมื่อผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทั้งหมดยกเว้นโบกธงสีแดง หัวหน้างานของเธอ ( โรเบิร์ต ฟอร์สเตอร์ ) พูห์-พูห์แสดงความสงสัย และเมื่อเธอพยายามสืบสวนเพิ่มเติม เธอก็พบกับผู้ตรวจการชาวอังกฤษ ( เจมส์ ดาร์ซี ) และเอกอัครราชทูตสหรัฐฯ ( แองเจลา บาสเซ็ตต์ ) แน่นอนว่าเธอกำลังเข้าสู่บางสิ่งบางอย่างและเป็นนักฆ่าชั้นยอดที่รู้จักกันในนาม The Watchmaker ( เพียร์ซ บรอสแนน )) ถูกนำเข้ามาเพื่อพาเธอออกไป แม้ว่าเขาจะคิดถึงเธอ แต่ความพยายามของเขาทำให้เพื่อนร่วมงานของคาเรนเกือบหมดตัว และด้วยสถานการณ์ที่ไร้สาระ ทำให้เธอต้องรับผิดชอบต่อการเสียชีวิตของพวกเขา กับตำรวจอังกฤษ เจ้าหน้าที่สหรัฐ และช่างซ่อมนาฬิกาผู้ไม่หยุดยั้งในการติดตามของเธอ Karen พยายามด้วยความช่วยเหลืออย่างจำกัดจากเพื่อนร่วมงานเพียงสองคนที่เธอยังคงไว้วางใจ ( Dylan McDermottและ Frances de la Tour) เพื่อหลบเลี่ยงการจับกุมขณะพยายามหาผู้ก่อการร้าย กำลังพยายามทำให้สำเร็จและหยุดมันในเวลาไม่นาน

อย่างที่คุณอาจคาดเดาได้จากการสรุปพล็อตสั้นๆ นั้น ความคิดริเริ่มไม่ได้เป็นหนึ่งในจุดแข็งของผู้รอดชีวิต ผู้เขียนบทภาพยนตร์ฟิลลิป เชลบี ได้ให้ผู้ชมได้สัมผัสกับภาพยนตร์หลายเรื่องตั้งแต่ "ผู้ก่อวินาศกรรม" ถึง " ผู้ลี้ภัย " สู่ " เกลือ," เพื่อระบุแรงบันดาลใจที่เป็นไปได้สองสามอย่าง โดยไม่ต้องใส่อะไรใหม่ๆ เข้าไป ตอนแรกมีข้อเสนอแนะว่าเรื่องราวอาจชี้ให้เห็นถึงการประชดของผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยที่ถูกขัดขวางและการกระทำของเธอถูกตีความผิดโดยอุปกรณ์เดียวกัน (เช่น เป็นระบบกล้องวงจรปิดทุกหนทุกแห่ง) และองค์กรที่ควรจะทำให้ทุกคนรู้สึกปลอดภัยขึ้นตั้งแต่แรกแต่ความคิดนั้นก็ถูกละทิ้งไปอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด (อย่างไรก็ตาม มีนามบัตรใบสุดท้ายที่ยกย่องหน่วยงานความมั่นคงของสหรัฐฯ สำหรับจำนวนการโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาได้ป้องกันไว้—เป็นเรื่องแปลกที่จะกล่าวถึงเมื่อพิจารณาถึงลักษณะที่ผิดพลาดและหลอกลวงง่ายซึ่งพวกเขาถูกบรรยายไว้ในเรื่องราวอย่างเหมาะสม) ยิ่งไปกว่านั้น นิทรรศการยังถูกแบ่งออกมาเป็นชิ้นๆ ดิบๆ และย่อยยากพล็อตเรื่องบิดเบี้ยวเล็กน้อยในมือนั้นเร็วเกินไปที่จะมีผลจริงและฉากสุดท้ายซึ่งเป้าหมายและลักษณะที่แท้จริงของการโจมตีถูกเปิดเผยนั้นโง่แทนที่จะจับ

"Survivor" กำกับโดยJames McTeigueผู้สร้างภาพยนตร์ที่สามารถสร้างผลงานที่มีสไตล์และมีประสิทธิภาพมหาศาลได้เมื่อเขาได้รับเนื้อหาที่แข็งแกร่ง (ดังที่เขาแสดงด้วย " V for Vendetta ") และพูดพล่อยๆ มากมายทั้งที่เขาไม่ได้อยู่ (ตามที่เขาพิสูจน์) กับความเลวร้าย " The Raven") ที่นี่เขาลงจอดที่ไหนสักแห่งตรงกลางเพราะในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ขาดความตื่นตาตื่นใจที่ผู้สร้างภาพยนตร์ที่ฉูดฉาดด้วยงบประมาณที่มากขึ้นอาจได้รับ และเมื่อเขาปรับปรุงสิ่งต่าง ๆ (เช่นเดียวกับการยิงบันไดหลายระดับระหว่าง Jovovich และ Brosnan) ผลลัพธ์ก็มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยจัดการที่จะรักษาระดับความสงสัยที่จำเป็นและเมื่อถึงเวลา ความตื่นเต้นน่าจะพุ่งถึงขีดสุดในฉากสุดท้าย หนังรู้สึกเหมือนน้ำกำลังไหล (ส่วนหนึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นผลจากจำนวนช็อตสต็อกและฟุตเทจชุดที่ 2 ที่พยายามเกลี้ยกล่อมให้คนดูเห็นว่าอยู่ตรงจุดไหน และเวลาไม่ใช่ในบัลแกเรีย)