Operation Condor | ใหญ่สั่งมาเกิด 2 ตอน อินทรีทะเลทราย

ความรู้ที่ว่าแจ็กกี้ ชานแสดงการแสดงผาดโผนทั้งหมดของเขาเองนำมาซึ่งความเข้มข้นที่แน่นอนในการชมภาพยนตร์ของเขา: คนจริงในแบบเรียลไทม์กำลังทำสิ่งที่อันตรายจริงๆ มีองค์ประกอบของ Evel Knievel อยู่ด้วย และยังเป็นส่วนหนึ่งของ Buster Keaton เพราะ Chan เป็นนักแสดงตลกที่ไร้เสียง ซึ่งอาศัยอารมณ์ขันและจังหวะเวลาในการสร้างแอ็คชั่นคอมเมดี้ที่ความรุนแรงเป็นเรื่องรอง ("No guns!'' เขาชอบตะโกน)

แม้ว่า Chan จะแสดงฉากผาดโผนของตัวเอง แต่แน่นอนว่าเป็นการแสดงผาดโผน มีการระมัดระวังความปลอดภัย และมุมกล้องก็ถูกเลือกเพื่อทำให้สิ่งต่างๆ ดูยากกว่าที่เป็นอยู่ บางครั้งก็มีความซุ่มซ่ามบางอย่างที่ทำให้ความสมจริงมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ในช่วงต้นของ "Operation Condor" ตัวอย่างเช่น แจ็กกี้สวมชุดเครื่องร่อนที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์เครื่องบิน ดับเพลิง และวิ่งด้วยความสิ้นหวังไปทั่วทุ่งหญ้า พยายามจะลอยขึ้นไปในอากาศ ในที่สุด เขาก็ทำได้ ใน ภาพแอ็คชั่นสั่นๆ บินได้สบายๆ ดูชานเหงื่อออกหน่อยๆ สนุกกว่า และนั่นคือเขาในอากาศจริงๆ

มีการแสดงผาดโผนอีกสองสามฉากในภาพยนตร์ที่ทำให้ฉันประทับใจมาก หนึ่งในนั้นคือ ชานถูกห้อยลงมาจากคานใกล้หลังคาโกดัง รถพุ่งขึ้นไปในอากาศตรงมาที่เขา เขาเหวี่ยงออกไปให้พ้นทางและรถก็คิดถึงเขา มันดูเหมือนกับว่าการถ่ายภาพหลอกๆ ไม่ได้เกี่ยวข้อง มีรถจริงและจังหวะที่สมบูรณ์แบบ ในการแสดงผาดโผนอีกอย่างหนึ่ง เขากระโดดจากมอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วจากท่าเรือ และจับอวนของชาวประมงไว้อย่างปลอดภัย และมีการต่อสู้ที่ออกแบบท่าเต้นได้อย่างยอดเยี่ยมเหนือแท่นเหล็กแบนเรียบแปลก ๆ ที่สูงเหนือพื้นโรงเก็บเครื่องบิน

แม้แต่ช่วงเวลาเล็ก ๆ ก็ยังมีความสมบูรณ์แบบ ชานกระโดดชนกำแพง ผลักออกไปที่ผนังคู่ขนาน และกระโดดข้ามประตูในกำแพง การแสดงผาดโผนผสมผสานทักษะของนักกายกรรมเข้ากับความสง่างามของนักเต้น และมีฉากที่เขาเป็นเด็ก เช่นตอนที่เขาช่วยรถเข็นเด็กท่ามกลางการไล่ล่าที่พังทลาย หรือเมื่อเขาหลบหนีอย่างรวดเร็วด้วยการกระดอนลงเนินที่ดูเหมือนลูกวอลเลย์บอลเป่าลมขนาดใหญ่

Operation Condor'' เปิดตัวครั้งแรกในเอเชียในปี 1991 โดยมีคำนำหน้าว่า "The Armor of God II" ชานเป็นนักเขียน ผู้กำกับ และดารา โครงเรื่องเป็นเรื่องงี่เง่าเหมือนกับภาพยนตร์ส่วนใหญ่ของเขา เคานต์ชาวยุโรปจ้างเขาในนามขององค์การสหประชาชาติเพื่อค้นหาสมบัติของนาซี - ทรัพย์สมบัติในทองคำที่ฝังอยู่ในทะเลทรายแอฟริกาเหนือใกล้สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ชานมาพร้อมกับเพื่อนสนิท เอเย่นต์ชื่อเอด้า (แครอล เฉิง) และในที่สุดก็รวบรวมทารกที่หล่อเหลาอีกสองคน: เอลซ่า (อีวา โคโบ เด การ์เซีย) ซึ่งเป็นหลานสาวของนาซีที่ซ่อนทองคำ และโมโมโกะ (โชโกะ อิเคดะ) วิญญาณบริสุทธิ์ที่พวกเขาพบในทะเลทราย ผู้ค้นหาความหมายของชีวิตและความตาย และเลี้ยงแมงป่องไว้

มันน่าเวียนหัวเล็กน้อย ที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เปลี่ยนสถานที่จากทะเลทรายเป็นตลาดอาหรับ ไปเป็นโรงแรมราคาประหยัด ไปเป็นฉากที่วิจิตรบรรจง ซึ่งเป็นตัวแทนของสำนักงานใหญ่ของนาซีที่สาบสูญไปนาน โดยมีอุโมงค์ลมในตัวที่แสดงในฉากแอ็คชั่นสุดท้าย (มีระเบิดอยู่ในสำนักงานใหญ่ที่ถูกฝังไว้ และในรายละเอียดของยุคนั้น มันมีนาฬิกาจับเวลาถอยหลังที่ใช้เข็มอนาล็อกแทนการอ่านข้อมูลดิจิทัล) บทภาพยนตร์จะหยุดเล่นบทสนทนาให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ("ระวังข้างหลังคุณ! '' "เอานี่ไป!") และเตรียมทีมคนเลวสองสามทีมที่แทบไม่มีแรงจูงใจในการอธิบาย แต่แล้วอะไรคือสิ่งที่เราจำเป็นต้องรู้จริงๆ ยกเว้นว่าพวกเขาอยากได้ทองและเป็นศัตรูของแจ็กกี้? ภาพแอ็กชันส่วนใหญ่มีระดับบ้าง ใจร้าย: พวกเขาขึ้นอยู่กับผู้ชายที่กล้าแสดงออก แจ็กกี้ชานเอาแต่ใจตัวเอง ผู้ชายที่ทำหน้าบูดบึ้งเมื่อได้รับบาดเจ็บ เขาปัดฝุ่นตัวเองออกหลังจากรับสายอย่างใกล้ชิด ที่ไปอุดปากแทนปืน เขานำบุคลิกที่ร่าเริงมาสู่ความจริงที่ว่าเขาเป็นนักกีฬาที่ยอดเยี่ยมและทำสิ่งที่น่าอัศจรรย์ในภาพยนตร์ทุกเรื่อง มีความไร้เดียงสาสำหรับทุกอย่างและความสุขของการแสดง ครึ่งหลัง คุณพบว่าตัวเองมีรอยยิ้มที่โง่เขลา