Moonraker | พยัคฆ์ร้ายเหนือเมฆ 007 [James Bond: Roger Moore]

แรกเริ่มเดิมที หนังเจมส์ บอนด์ตอนที่ 11 จะต้องเป็นตอน For Your Eyes Only แต่พอดีระหว่างเตรียมงานสร้างนั้น หนังอวกาศกำลังมาแรง ไม่ว่าจะ Close Encounters of the Third Kind (ของไอ้หนุ่มที่ทำหนังเกี่ยวกับ “ปลา” คนนั้น) กับ Star Wars (1977) หนังเหล่านี้ล้วนโกยเงินไปอย่างมากมายมหาศาล จนคนดูเรียกร้องหนังแนวนี้กันเป็นแถว

ผู้อำนวยการสร้าง Albert R. Broccoli เลยให้ทีมงานเปลี่ยนเรื่องแบบเฉพาะกิจ โดยเอาตอน For Your Eyes Only เก็บไว้ทำคราวหน้า ส่วนคราวนี้ให้รีบจับเอา Moonraker มาสร้างเป็นหนังโดยด่วน ซึ่งงานนี้เขายอมทุนสร้างไม่อั้น (ใช้ไป $34 ล้าน) ขอให้บอนด์ได้ขึ้นอวกาศ และมี Special Effect มากๆ ภาคนี้เลยได้ชื่อว่าเป็นบอนด์ที่โม้ที่สุด อุปกรณ์ไฮเทคก็เยอะที่สุด

การเตรียมงานภาคนี้ ถือว่าไม่มีอะไรยาก เพราะผู้กำกับและนักแสดงก็ชุดเดิม (ด้วยเหตุนี้ กลิ่นอาย The Spy Who Loved Me กับ Moonraker จึงใกล้เคียงกันมาก) ขนาดจอว์ส วายร้ายฟันเหล็กผู้น่ารักยังกลับมาเป็นคู่ปรับกับบอนด์ต่อในภาคนี้เลยครับ

ภารกิจของบอนด์คือการสืบหายานอวกาศมูนเรกเกอร์ที่หายไปอย่างลึกลับระหว่างการขนส่ง การหาหลักฐานนำเขาไปพบกับ ฮิวโก้ แดร็กซ์ (Michael Lonsdale) ผู้สร้างยานที่เป็นคนบงการทั้งหมด ซ้ำยังวางแผนฆ่าคนทั้งโลกเพื่อจะได้สร้างมนุษย์เผ่าพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาใหม่ บอนด์จึงต้องทำลายฝันหวาน (แต่อำมหิต) ของแดร็กซ์ลง พร้อมทั้งยังต้องชั่งใจด้วยว่า นักวิทยาศาสตร์สาวสวย ดร.ฮอลลี กู๊ดเฮด (Lois Chiles) ที่ทำงานให้แดร็กซ์นั้น เป็นฝ่ายเดียวกับเขาหรือเป็นพวกของผู้ร้ายกันแน่

ถ้ามีใครเอาดาบเลเซอร์ยัดใส่มือพี่บอนด์ล่ะก็ รับรองหนังได้เป็น Star Wars อีกภาคแน่ เพราะการผจญภัยเวอร์เต็มฟัด มีฉากเสี่ยงตายห้อยโหนโจนทะยานเพียบ ไหนจะเอาปืนเลเซอร์ไปยิงกันบนอวกาศ ตามด้วยแผนถล่มฐานทัพนอกโลกอีก เอาใจคอหนังรุ่นใหม่ที่คลั่งไคล้เรื่องแนววิทยาศาสตร์แบบเต็มพิกัด ซึ่งก็ทำสำเร็จล่ะครับ ซ้ำยังมีการหยิกแกมหยอก แอบแซว Close Encounters of the Third Kind ด้วยฉากที่บอนด์พา M กับท่านรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมไปยังห้องลับของแดร็กซ์ ก่อนเข้าห้องก็ต้องกดป้อนรหัส ปรากฏว่ารหัสคือโน้ตสี่ตัวจากหนังเรื่องที่ว่านั่นแหละ สิ่งเหล่านี้เลยได้ใจแฟนหนังรุ่นใหม่ไปเต็มๆ

แต่ก็แน่นอนว่าคอหนังบอนด์รุ่นเก่าพากันบ่นว่าบอนด์ภาคนี้ออกนอกโลกไปไกลมาก อารมณ์หนังสายลับดั้งเดิมหายเหี้ยน ผลตอบรับภาคนี้จึงมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบพอๆ กัน แต่ถ้าวัดกันทางด้านเงินทองล่ะก็ ภาคนี้กลายเป็นหนังบอนด์ที่ครองตำแหน่งทำเงินสูงสุด (จนกระทั่ง Goldeneye ของ Pierce Brosnan มาโค่นในอีก 16 ปีต่อมา) โกยไป $210.3 ล้าน จัดว่าการตัดสินใจของ Broccoli และทีมผู้สร้างแม่นยำมากครับ เกาะกระแสความดังของหนังอวกาศจนหนังพลอยได้อานิสงส์ตามไปด้วย

ถึงกระนั้นแฟนๆ บางส่วนก็ขอให้ภาคต่อไป ใครก็ได้ช่วยดึงบอนด์กลับสู่พื้นโลกที เพราะถ้าไปตามกระแสเรื่อยๆ แบบนี้ บอนด์จะไม่เหลือเสน่ห์เอาได้ ซึ่งถ้าจะว่าไปบอนด์ภาคนี้ก็ดูเพลินครับ สนุก มันส์แบบเอาสะใจ มีอารมณ์ขันหยอดลงมาไม่ขาดสาย ตามด้วย Effect โม้ๆ หลายชนิดที่ใส่เข้ามาดึงความสนใจคนดู ไหนจะฉากไล่ล่าลุ้นๆ ที่ขาดไม่ได้สำหรับหนังชุดนี้ เรียกว่าครบเครื่องเรื่องบันเทิงครับ

แต่ก็ต้องยอมรับเหมือนกันว่าในส่วนของบทนั้นก็ไม่ได้แน่นสักเท่าไร ซึ่งบทของหนังนั้นก็ดัดแปลงจากฉบับนิยายไปเยอะเหมือนกัน แม้ตัวร้ายจะมีนามว่า ฮิวโก แดร็กซ์เหมือนกัน แต่แผนของเขาในฉบับนิยายนั้นไม่ได้อลังการเท่าฉบับหนัง เพราะในนิยายนั้น “โครงการมูนเรคเเกอร์” หมายถึงโครงการผลิตจรวดนิวเคลียร์มิสซายล์ และแผนของแดร็กซ์คือถล่มลอนดอนด้วยจรวดนั้น แต่สำหรับฉบับหนังก็ดัดแปลงให้กลายเป็นเรื่องนอกอวกาศ ซึ่งคนดัดแปลงบทก็คือ Christopher Wood เจ้าเก่าจากภาคที่แล้วนั่นแหละครับ ก็ต้องยอมรับว่าแกเแปลงเรื่องได้โม้มันส์ แต่ความเข้มข้นของเนื้อหาก็ลดลงไปตามส่วน

กระนั้นก็ต้องบอกว่าดูสนุกครับสำหรับคนที่ชอบบอนด์แบบ Roger Moore แต่หากชอบแบบจริงจังก็อาจไม่รู้สึกชอบนักกับภาคนี้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ขอกระซิบว่าคุณต้องรัก จอว์ส (Richard Kiel) วายร้ายฟันเหล็กแน่นอนครับ พี่แกกลายเป็นสุดยอดวายร้ายผู้น่ารักในใจผมไปเลย เพราะถือเป็นวายร้ายไม่กี่ตัวที่มีพัฒนาการ มีมิติ ไม่ได้ร้ายไปเรื่อยแบบตัวร้ายรายอื่นๆ

ก็จัดว่าดูสนุกแบบโม้ๆ ขอเพียงไม่คิดมากก็น่าจะโอเคกับบอนด์ภาคนี้