Money Talks | มันนี่ ทอล์ค คู่หูป่วนเมือง

ผู้ชายอย่างจิม แคร์รี่ได้รับโอกาสครั้งแรกในการแสดงตลกอนาธิปไตยในภาพยนตร์ได้อย่างไร? ตอนนี้เขาเป็นดาราแล้ว แน่นอนว่าผู้กำกับต่างมีความสุขที่ได้ปล่อยให้เขาโลดแล่น แต่เขาก้าวเท้าเข้าไปในประตูได้อย่างไรในตอนแรก? พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าควรมอบทิวทัศน์และมีดและส้อมให้เขา? ฉันสงสัยว่าเพราะใน "Money Talks" นักแสดงตลกชื่อ Chris Tucker มีเท้าของเขาติดอยู่ที่ประตูเดียวกัน และคุณสามารถเห็นพรสวรรค์ของเขาเบ่งบานต่อหน้าต่อตาคุณ

หนังไม่โดดเด่น มันเป็นภาพโคลนนิ่งของบัดดี้ขาว-ดำ กับ "48 Hrs." นิดหน่อย และ "อาวุธร้ายแรง" และ "ไม่มีอะไรจะเสีย" พล็อตเรื่องงี่เง่าจนถึงจุดหนึ่ง ผู้ก่อการร้ายระเบิดรถบัสของเรือนจำเพื่อให้ผู้นำของพวกเขาสามารถหลบหนีได้ และไม่มีใครแม้แต่จะพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่อาจจะ ผู้นำอาจปลิวไปพร้อมกับคนอื่นๆ บนรถบัส เขาไม่ได้เป็นเช่นนั้น และนั่นก็เช่นกัน เพราะเขาถูกใส่กุญแจมือไว้กับแฟรงคลิน แฮทเชตต์ ตัวละครของคริส ทัคเกอร์ และเราจะต้องการเขาตลอดส่วนที่เหลือของหนัง

คุณอาจจำทักเกอร์จากเรื่อง "The Fifth Element" ที่ตัวละครของเขาดำเนินไปอย่างไม่รู้จบในฐานะพิธีกรในไนท์คลับบนสถานีอวกาศ เมื่อดูภาพยนตร์เรื่องนั้น ฉันรู้สึกว่าบทบาทของทัคเกอร์ทำให้ตอนจบสะดุดเพราะเล่นโน้ตผิดนานเกินไปจนเสียสมาธิ แต่ใน "Money Talks" ที่ซึ่งเขามีตัวละครที่ต้องพัฒนาอีกมาก และมีโอกาสทดลองเสียงและสไตล์ของเขา ทัคเกอร์มีชัยชนะส่วนตัว เขาตลกในความอวดดีและตกอย่างอิสระที่แคร์รีย์และเจอร์รี่ ลูอิสหลีกหนี : เขาล่องลอยไปกับแรงบันดาลใจและการด้นสดเหมือนนักดนตรี

พิจารณาฉากที่เขาถูกนำเสนอในงานเลี้ยงแต่งงานที่ผูกเน็คไทสีดำให้กับเศรษฐีชาวอิตาลีที่รับบทโดย Paul Sorvino ซอร์วิโนสงสัยเกี่ยวกับชายผิวดำคนนี้ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ทัคเกอร์ ซึ่งบังเอิญได้ดูโฆษณาทางทีวีของ Vic Damone ที่ดังที่สุด เกิดความคิดขึ้นมา เขาแนะนำตัวเองว่าชื่อ Vic Damone Jr. ซึ่งเป็นลูกชายของนักร้องและ Diahann Carroll Sorvino โอบรับสายสัมพันธ์อิตาลี เพิกเฉยต่อองค์ประกอบแอฟริกัน-อเมริกัน และมีความสุขเมื่อ Tucker นึกถึงวัยเด็กที่ใช้เวลาร่วมกับรุ่นน้องคนอื่นๆ: "Junior Walker Jr., Sammy Davis Junior Jr. ....'' ฉันไม่ได้ให้เครดิตแก่ Tucker สำหรับ ฉากฮาๆ นี้เขียนโดย Joel Cohen และ Alec Sokolow แต่ฉันให้เครดิตเขาด้วยวิธีการขาย: ประโยคตลกดี แต่ Tucker วิ่งไปพร้อมกับพวกเขา ในฐานะลูกชายของ Vic Damone: เรารู้ว่าเขารู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่

เขาได้รับเชิญไปงานเลี้ยงก่อนแต่งงานโดยนักข่าวทีวีชื่อเจมส์ รัสเซลล์ (ชาร์ลี ชีน) ซึ่งแสดงเป็นเพื่อนสนิทของเขาตลอดทั้งเรื่อง รัสเซลไม่ใช่นักข่าวที่ดีนัก (และไม่ได้ช่วยให้ใครที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์เรื่องนี้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวิธีที่นักข่าวทีวีพูดหรือประพฤติตน) อันที่จริง เขาเพิ่งถูกไล่ออกจากงานโดยเจ้านายที่เบื่อหน่ายและเหยียดหยามของเขา (เดวิด วอร์เนอร์ ตลกมากในบทบาทที่ดึงดูดความสนใจและมีส่วนร่วม) แต่เมื่อมีการตามล่าผู้ก่อการร้ายที่หลบหนี และตัวละครทักเกอร์ถูกจับได้ว่าเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังการแหกคุก ทัคเกอร์หันไปหาชีนเพื่อขอความคุ้มครอง และชีนตกลงที่จะซ่อนเขาในช่วงสุดสัปดาห์ (ภายใต้การปกปิดงานแต่งงานของเขาเอง) ตามลำดับ เพื่อสร้างเขาให้ทันช่วงเรตติ้งกระฉูด

ในฐานะชายแท้ ชีนมีบทบาทที่ไร้ค่าที่สุดในหนัง และมีฉากที่เขาดูเหมือนจะตระหนักว่าทัคเกอร์ ซอร์วิโน และวอร์เนอร์มีบทที่ดีที่สุด เขายืนอยู่ตรงนั้นในขณะที่ทัคเกอร์ใช้วาจาดุร้ายและมีภาระหน้าที่ที่ไร้ค่าคือต้องเอาจริงเอาจังกับเขา นักวิจารณ์บางคนไม่ชอบการแสดงของ Sheen แต่ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เรียกร้องไม่มากก็น้อย: เขาให้ฉากหลังที่มั่นคงสำหรับอนาธิปไตย และอาจรู้สึกเหมือน Margaret Dumont กับ Groucho Marx ของ Tucker

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานการกำกับเรื่องแรกของ Brett Ratner เขาไม่ได้สร้างภาพยนตร์ที่ไร้ที่ติ แต่อย่างน้อยก็ได้สร้างภาพยนตร์ที่น่าสนใจ เขาเข้าใจว่าทัคเกอร์สามารถทำอะไรได้บ้าง และช่วยให้เขาทำได้ และทัคเกอร์ก็เหมือนกับแคร์รี่ ที่ออกจะน่ารังเกียจและกวนประสาทในตอนแรก จากนั้นคุณจะเห็นรอยยิ้มและความเฉลียวฉลาดที่อยู่ข้างใต้ และเขาก็เริ่มเติบโตในตัวคุณ