Mojave

“โมฮาวี” เปิดตัวกับการ์เร็ตต์ เฮดลันด์ ที่มีผมและเคราที่สกปรกกว่าเท็ด นีลีย์เพียงเล็กน้อยใน “Jesus Christ Superstar” บ่นกับกล้องวิดีโอเกี่ยวกับความรำคาญของการมีชื่อเสียงระดับโลกตั้งแต่อายุ 19 แล้วจึงอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม ไม่พอใจ: “คุณอยากเป็นเหมือนไบรอน คุณอยากไปกรีซ คุณอยากยิงปืนในแอฟริกา” อันสุดท้ายที่พาดพิงถึงอาชีพ “A Season In Hell” ของ Rimbaud โทมัส ตัวละครของเฮดลันด์ก็เลิกใช้ภาษาฝรั่งเศส แฟนสาว รับสายจากเพื่อนร่วมธุรกิจและสมาชิกในครอบครัว และขับรถจี๊ปเข้าไปในทะเลทรายชื่อหนัง ก่อนซื้อน้ำ 2 แกลลอน และ 2 ใน 5 ของสิ่งที่ฉันทำเพื่อดื่มเป็นธัญพืช คนแก่ขายของให้ ครั้งหนึ่งในทะเลทราย เขาพยายามกำจัดตัวเอง ดื่มเหล้า และตะโกนว่า “มาเลย!” ถึงหมาป่าหอน โคโยตี้ไม่มา สิ่งที่มาคืออีกคน หนุ่มผมยาว ฟันทอง ปืนลูกซองนั่งข้างกองไฟของโธมัส พูดพล่ามเรื่อง “ความร้ายกาจไร้เหตุผล” แล้วบ่นว่าไม้ของอาหับ ขาใน “โมบี้ ดิ๊ก” เป็น “การตัดสินใจของผู้บริหาร” ที่ชัดเจนเกินไป แจ็คผู้นี้ซึ่งแสดงโดยออสการ์ ไอแซก ยิ้มแฉ่ง แต่ในฐานะโธมัสแห่งเฮดลันด์ เขาก็เปล่งประกาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?
ฉันจะบอกอะไรคุณได้บ้าง เมื่อนักเขียนวรรณกรรมซึ่งมีอาชีพเขียนหนังสือถูกฮอลลีวูดแย่งชิงไป ความรู้สึกแปลกๆ มักจะเกิดขึ้นภายใต้วิถีชีวิตที่มั่งคั่ง สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ เรื่องที่สองที่เขียนและกำกับโดยวิลเลียม โมนาแฮน กลับกลายเป็นว่าไม่ใช่การแสดงความเคารพของนักเขียนบทเจ้าของรางวัลออสการ์เรื่อง “Gerry” ของกัส แวน ซานต์ แต่เป็นหนังระทึกขวัญการแก้แค้นที่เกิดขึ้นในเนื้อหนังของทินเซลทาวน์ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ โธมัสที่โกรธจัด จู่โจมแจ็คเล็กน้อย แต่ในกระบวนการฆ่าชายอีกคน ผู้บริสุทธิ์—แม้ว่าในโลกที่โมนาแฮนจินตนาการไว้ จะไม่มีใครบริสุทธิ์จริง ๆ ยกเว้นเด็ก 6 ขวบที่ต้องการ หลอมรวมเข้ากับอ้อมกอดของพ่ออย่างคาดไม่ถึงในภาพยนตร์เรื่องนี้

เมื่อพบว่ามีฆาตกรต่อเนื่องเดินเตร่อยู่ในทะเลทรายที่เขากำลังจะจากไป (เขาเรียกรถลิมูซีนจากโมเทล) โทมัสยังคงโกรธจัด กลับไปที่ฮอลลีวูด ยิงปืนลูกโม่บนแท่นโชว์ทีวีของเขา (ซึ่งเขาดูหุบเขามรณะ) ไคลแม็กซ์ของ "Greed" ของอีริช ฟอน สโตรไฮม์ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาโดยสิ้นเชิง) และปรึกษากับทนายความจอมเจ้าเล่ห์ วอลตัน กูกินส์ และโต้เถียงกับมาร์ก วอห์ลเบิร์ก หัวหน้าสตูดิโอที่ขี้โกงกว่า และมีเพศสัมพันธ์ที่น่าสยดสยองกับ Louise Bourgoin คนฝรั่งเศสที่อยู่ห่างไกลและไม่ใช่ภรรยาของเขา แต่นรกบนโลกนี้ไม่เพียงพอสำหรับโธมัส แจ็คพบที่อยู่ในทะเบียนรถจี๊ปที่ถูกทิ้งร้าง พูดว่า "เล่นเกมต่อ" และโบกรถไปแอล.เอ. เพื่อเล่นแมวและเมาส์สไตล์ "Strangers On A Train" กับโทมัสเป็นครั้งคราว
แนวความคิดของโมนาแฮนเกี่ยวกับโธมัสในฐานะศิลปินจักรพรรดิในอุดมคติที่ไม่มีใครเหมือนแต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นอุดมคติ—ผู้กำกับภาพยนตร์ในฐานะนางแบบของคาลวิน ไคลน์, เคิร์ต โคเบน และจิม มอร์ริสันรวมกัน เช่นเดียวกับที่อ่านว่าแฮโรลด์ บลูม—นั้นไร้สาระน้อยกว่าความคิดที่แจ็คเป็นความลับของโธมัสเพียงเล็กน้อย sharer ศิลปิน-manqué-turned-killer ของความรู้ที่คล้ายคลึงกัน (มีอยู่ช่วงหนึ่งที่แจ็คโม้ว่ามีไอคิวระดับ “จอห์น สจ๊วตมิลล์”) มีบางอย่างที่ตลกเกี่ยวกับผู้ชายสไตล์พี่ชายสองคนนี้ที่โต้เถียงกันเกี่ยวกับความถูกต้องของคำพูดของจอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ ในขณะที่ถกกันออกจากกัน แต่ฉันไม่แน่ใจว่าโมนาฮานรู้มากแค่ไหน ฉลาดอย่างเขา เช่นเดียวกับคลิฟฟอร์ด โอเด็ตส์ในละครเวทีเรื่อง “The Big Knife” โมนาฮานมองว่าความเสื่อมโทรมของวงการบันเทิงเป็นเรื่องเลวร้าย “ใครเป็นคนเขียนแทน” คุณอาจสงสัย และนี่เป็นส่วนหนึ่งของประเด็น เมื่อแจ็คพูดกับสุนัขว่า "อินเทอร์เน็ตเป็นสิ่งที่น่าปวดหัว เราไม่สามารถให้สถานที่ในชีวิตมากเกินไปได้ มันเป็นเครื่องมือ” มีเงื่อนงำอยู่ที่นั่น แต่ในที่สุดคุณคิดว่าเขาต้องยอมรับและให้ความภักดีต่อผู้ชายที่ได้รับเครดิต IMDB จริงๆ หรือเขา? “คุณรู้ไหมว่าพวกเราคนไหนคือคนเลว” ตัวละครตัวหนึ่งถามในช่วงเวลาตึงเครียด Monahan ต้องการใช้ระยะทางสูงสุดจากคำถามนั้นอย่างชัดเจน