Meet Me in the Bathroom | การเกิดใหม่และร็อกแอนด์โรลในนิวยอร์กซิตี

ข้อความร่ายยาวจาก Leaves of Grass ของวอลต์ วิทแมนจบสารคดีเพลงอันล้นหลามเรื่อง “Meet Me in the Bathroom” ซึ่งเป็นการรำลึกถึงฉากป๊อปพังก์/อินดี้ป๊อปร็อกในนิวยอร์กซิตี้ในยุคแรกๆ โปรดทราบว่าวงดนตรีที่โดดเด่นเช่น LCD Soundsystem, Interpol, The Strokes และ Yeah Yeah Yeahs ยังไม่หยุดพักด้วยซ้ำ ในความเป็นจริง Interpol และ Yeah Yeah Yeahs ต่างก็ออกอัลบั้มที่เป็นที่ชื่นชอบเมื่อต้นปีนี้ และ LCD Soundsystem เพิ่งประกาศบล็อกการแสดง 20 ครั้งที่ Brooklyn Steel ฟรอนต์แมนและอดีตสมาชิกเดี่ยวของ James Murphy สถานที่แสดงดนตรีที่น่าอึดอัดใจทางเสียงและทางภูมิศาสตร์ สำหรับนิวยอร์กซิตี้: มันยังอยู่ที่นี่ตามที่คำพูดของ Whitman กล่าวไว้ข้างต้นแสดงให้เห็นเมื่อเฉลิมฉลอง "ใบหน้าและดวงตาของแมนฮัตตันตลอดไปสำหรับฉัน"

“Meet Me in the Bathroom” ซึ่งกำกับร่วมโดยวิล เลิฟเลซและดีแลน เซาเทิร์น รับบทเป็นอนุสรณ์หลังเหตุการณ์ 11 กันยายนในนิวยอร์ค โดยเป็นฉากและช่วงเวลาที่กำหนดไว้อย่างคลุมเครือ อ้างอิงจากหนังสือสัมภาษณ์สไตล์ประวัติศาสตร์แบบปากเปล่าของลิซซี่ กู๊ดแมน “Meet Me in the Bathroom” แบ่งปันปัญหามากมายเช่นเดียวกับ “Shut Up and Play the Hits” ผู้กำกับร่วมเลิฟเลซและเซาเทิร์นส่งส่วยให้ฟรอนต์แมน LCD ในปี 2012 James Murphy และวงดนตรีของเขาแสดงโชว์ “The Long Goodbye” ในปี 2011 ที่ Madison Square Garden การสรุปความเห็นแก่ตัวและการละเว้นแปลก ๆ จำนวนมากทำให้เอกสารทั้งสองฉบับนี้เป็นแบบฉบับ และทำให้การศึกษาก่อนวัยอันควรสำหรับประวัติศาสตร์ล่าสุดดูเหมือนไม่จำเป็นมากยิ่งขึ้น จำได้ไหมว่าวงเหล่านี้กำลังรุ่ง? แน่นอน แต่บางคนและพวกเรายังคงเพลิดเพลินกับดนตรีสดที่ยอดเยี่ยมในนิวยอร์กซิตี้ เรากำลังไว้ทุกข์อะไรกันแน่?

สำหรับผู้เริ่ม: นิวยอร์กซิตี้หลังจากเหตุการณ์ 9/11 ได้ก่อให้เกิดวงดนตรีหลายวง ซึ่งหลายคนรู้จักกันหรือเล่นในสถานที่เดียวกัน มันเป็นเวลาที่แตกต่าง กับการคิดค้นสิ่งใหม่และความคิดสร้างสรรค์ และเด็กเจ๋งๆ ทุกคนก็เริ่มตั้งวงดนตรี เครดิตบางส่วนมอบให้กับ The Strokes ซึ่งนำโดยนักเขียน/นักร้องเสียงประสาน Julian Casablancas และความคลั่งไคล้ในสื่อที่เกิดขึ้นหลังจากการแสดงสดในช่วงแรกๆ ของพวกเขา เช่นเดียวกับแผ่นเสียงชุดแรกของพวกเขาที่ตื่นเต้นมาก

วงอื่นๆ ตามมา และใน "Meet Me in the Bathroom" สมาชิกบางคนนึกถึงการมารวมตัวกันที่นิวยอร์กซิตี้ พวกเขาจำไฟฟ้าที่ส่องสว่างในสถานที่เล็กๆ ในท้องถิ่นได้ ซึ่งบางแห่งยังคงมีอยู่ นอกจากนี้ ฝั่งตะวันออกตอนล่างยังเป็นดินแดนรกร้างด้วยเหตุผลที่ไม่ได้กล่าวถึง “ฉันจำได้ว่าคิดว่าบางทีนิวยอร์กอาจไม่ใช่เมืองที่ผลิตวงดนตรีชื่อดังอีกต่อไป” อดัม กรีนจากวง The Moldy Peaches กล่าว ต่อมา วิกฤตการณ์ที่อยู่อาศัยซึ่งเกิดขึ้นหลังจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยของประเทศในปี 2551 ถือเป็นจุดสิ้นสุดของยุค นอกจากนี้ยังมีการแสดงฟุตเทจเหตุการณ์ 9/11 ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อกำหนดอารมณ์และสร้างจุดเริ่มต้นของบางสิ่ง

สำหรับนักดนตรีบางคน การเล่นดนตรีสดในดิสโทเปียทางวัฒนธรรมที่สันนิษฐานว่าเป็นความแปลกแต่เป็นการปลดปล่อย ดูเหมือนว่า Karen O วงเยเยเยเยสจะพูดถึงการเล่นในวงดนตรี เมื่อเธอพูดถึง “Dirty Dancing”: “คุณไปพักร้อนกับครอบครัว คุณสะดุดเข้ากับปมด้อยนี้… เท่ห์ เซ็กซี่ แบบนี้ คุณรู้ไหมว่า ... ฉาก " และสำหรับผู้ชมคอนเสิร์ต “คุณรู้สึกได้” Alex Hammond Jr. จาก The Strokes กล่าว “ผู้ชมตื่นเต้นที่เรามีอยู่จริง”

คำพูดที่วุ่นวายซึ่งมักนำเสนอในคำบรรยายเสียงบรรยายที่ไม่ได้ระบุแหล่งที่มา อธิบายว่าฉากนี้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงใด วงดนตรีบางวงเช่น The Rapture เลือกที่จะไม่เข้าร่วมด้วยเหตุผลของพวกเขาเอง ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจหรือไม่เข้าใจในชื่อเสียงของพวกเขา ในทั้งหมดนี้ นิวยอร์กซิตี้ถูกนำเสนอเป็นการผสมผสานที่เป็นเนื้อเดียวกันของฟุตเทจคอนเสิร์ตมือสมัครเล่นที่ถูกครอบตัด แทบไม่มีคนสัมภาษณ์เลย “Meet Me in the Bathroom” เป็นภาพเบลอแบบอิมเพรสชันนิสม์ ซึ่งเกี่ยวกับความรู้สึกของการเป็นผู้นำฉากมากกว่าตัวละครหรือตัวตนของฉากจริง

ฉากที่แยกออกมาไม่กี่ฉากสามารถพูดได้อย่างน่าเชื่อถือสำหรับผู้ให้สัมภาษณ์หลักของภาพยนตร์ เช่น ตอนที่เราเห็น Karen O แสดงเสียงร้องของเพลงฮิต "Maps" อันเป็นเอกลักษณ์ของวงดนตรีของเธอ ฉากอื่นๆ แสดงให้เห็นว่าสารคดีที่ได้รับอนุญาตนี้มีแนวโน้มเป็นอย่างไร เช่น เมื่อเมอร์ฟีพูดถึงการจัดตั้งวงดนตรี หลังจากได้รับเชิญให้ไปแสดงที่ลอนดอน โอเค แต่หนังเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับนิวยอร์ค แล้วพวกโมลดี้พีชไปไหน? ไม่มีอะไรถูกระบุอย่างมีเหตุผลในภาพยนตร์เรื่องนี้ และทุกอย่างซ้อนทับเหนือสิ่งอื่นใด

ฉันจำได้ว่าเห็น LCD Soundsystem และ Interpol เปิดงาน Pixies ที่หาดโจนส์ระหว่างการทัวร์รวมวงในปี 2547 เมอร์ฟีดูไม่สบายใจ แต่อินเตอร์โพลไม่เป็นไร แน่นอนว่า The Pixies กับ Kim Deal นั้นยอดเยี่ยมมาก นอกจากนี้ เมื่อต้นปีนี้ ฉันเห็น Cannibal Corpse และ Dinosaur Jr. เล่น Brooklyn Steel (ไม่ได้อยู่ในบิลเดียวกัน) สถานที่นี้เต็มไปด้วยทั้งสองครั้งและทั้งสองวงก็มีการแสดงที่น่าตื่นเต้นเช่นกัน อย่าส่งดอกไม้ พวกเราบางคนไม่เคยจากไป