Limbo

การพยายามสร้างความตลกขบขันในขอบของวิกฤตการณ์ผู้อพยพกำลังเล่นกับไฟ แต่ด้วยคุณลักษณะปีที่สองของเขา "Limbo" คนตายอย่างเห็นอกเห็นใจและอ่อนโยนเข้ามาในจิตใจของผู้ลี้ภัยชาวซีเรีย นักเขียน/ผู้กำกับชาวสก็อต Ben Sharrock ก้าวข้ามอันตรายที่อาจเกิดขึ้นเช่นน้ำเสียงอุปถัมภ์และความอ่อนไหวทางวัฒนธรรมด้วยความคล่องแคล่ว ส่งมอบสิ่งที่ลึกซึ้ง แท้จริงและเป็นสากล สัมพันธ์กัน

แท้จริงแล้ว ในโลกของภาพยนตร์ที่เผยให้เห็นวิกฤตผู้ลี้ภัยระหว่างประเทศ—รายการยาวของสารคดีและภาพยนตร์สารคดีในช่วงปลายยุคที่อาศัยความทุกข์ทรมานทางร่างกายและจิตใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรื่องราวของชาร์ร็อกรู้สึกเหมือนเป็นปาฏิหาริย์เล็กๆ ที่ท้าทาย ท่าทีต่อต้านความสิ้นหวังที่แสวงประโยชน์ ไม่ใช่ว่า “ลิมโบ” เพิกเฉยต่อความสิ้นหวังโดยสิ้นเชิงหรือละเลยความเจ็บปวดทางวิญญาณที่มนุษย์พลัดถิ่นของมัน ติดอยู่บนเกาะสกอตแลนด์อันห่างไกล ขณะรอการแก้ไขในคดีลี้ภัยของพวกเขา สัมผัสประสบการณ์วันแล้ววันเล่า มันแค่มีส่วนร่วมกับความเจ็บปวดของตัวละครต่างไปจากที่คุณคาดไว้ ด้วยมุมมองการเล่าเรื่องที่สดชื่นซึ่งคงไว้ซึ่งการเน้นหนักและเจียมเนื้อเจียมตัวที่ความแปลกแยก การแก้ปัญหาเฉพาะเรื่องที่ได้รับการสนับสนุนโดยการจัดองค์ประกอบภาพที่รอบคอบซึ่งจัดลำดับความสำคัญของพื้นที่เชิงลบและความโดดเดี่ยว Sharrock ค้นพบความไร้สาระมากมายของการวางผิดที่ด้วยความเข้าใจที่ยอดเยี่ยม "ลิมโบ" ทำให้เกิดความรู้สึกเศร้าหมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสถานที่รกร้างและบุคคลที่อาศัยอยู่

นำแสดงโดย Omar ที่เล่นโดย Amir El-Masry ผู้มีอารมณ์ขุ่นเคืองและมีอารมณ์ขุ่นมัวซึ่งสวมชุดที่ Sharrock เศร้าโศกอยู่บนแขนเสื้อของเขาราวกับเป็นผิวหนังที่สอง นักดนตรีที่มีพรสวรรค์ในซีเรียที่เก่งกาจด้วยสายอู๊ด Omar ใช้เวลาทั้งวันของเขาในรัฐที่อยู่ระหว่างรัฐเช่นเดียวกับผู้ลี้ภัยที่เหลือซึ่งประจำการอยู่ที่ด่านหน้าชายทะเลที่แปลกประหลาดและถูกตัดขาด แม้จะเล่นไม่ได้เพราะความกลัวและอาการบาดเจ็บที่มืออย่างลึกลับ แต่ชายหนุ่มก็อุ้มอู๊ดของปู่ไปรอบๆ ตามหน้าที่ราวกับเป็นส่วนขยายของร่างกาย กับครอบครัวของเขากระจัดกระจายไปตามสถานที่ต่างๆ—พ่อแม่ของเขาอยู่ในอิสตันบูลและน้องชายของเขา ยังคงกลับมาอยู่ในซีเรียเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการต่อต้าน—โอมาร์มักจะจ้องมองเข้าไปในพื้นที่ว่างเปล่าด้วยความคิดถึงและออกไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไร้ที่อยู่ของเขาเมื่อ เขาไม่ได้ไปที่ตู้โทรศัพท์เพียงแห่งเดียวของเมืองเพื่อโทรหาครอบครัวของเขา ตลอดทั้ง “Limbo” Sharrock กระจายการสนทนาที่เคลื่อนไหวของ Omar กับแม่ของเขาเหมือนจังหวะของการจัดเรียงดนตรี อยู่มาวันหนึ่ง เราได้ยินเขาได้รับสูตรอาหารพื้นเมืองจานโปรดของเขาที่มีเครื่องเทศอย่างซูแมค ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้บนเกาะนี้ และอีกอย่างหนึ่ง ความกังวลร่วมกันเกี่ยวกับอนาคตของครอบครัวจะเข้ามาแทนที่การแชททางไกล

ผ่านฉากช่างสังเกตที่น่ารักต่างๆ ชาร์ร็อคสร้างภาพที่ซับซ้อนของโอมาร์ ซึ่งทั้งคู่ทำให้เขาอยู่เหนือสถานการณ์ที่เคร่งครัด และผสมผสานเขาเข้ากับมันด้วยความเอาใจใส่เป็นพิเศษ ในเรื่องนั้น การออกแบบการผลิตที่เอาใจใส่ของ Andy Drummond และภาพยนตร์ที่เฉียบแหลมของ Nick Cooke เน้นย้ำถึงความแห้งแล้งของสภาพแวดล้อมของ Omar เช่นอพาร์ทเมนต์ชั่วคราวที่ตกแต่งแทบไม่ได้ที่เขาแชร์กับ Farhad เพื่อนร่วมห้องของ Freddy Mercury (Vikash Bhai ที่อ่อนโยนและเป็นมิตร) ร้านขายของที่แทบจะไม่มีเลย เขาอุปถัมภ์ ภูมิทัศน์ที่เยือกเย็นที่ห่อหุ้มไว้ทั้งหมด ... โดยพร้อมเพรียงกัน องค์ประกอบเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่องซึ่งทำให้ความรุนแรงของความเหินห่างทางอารมณ์ของ Omar รุนแรงขึ้น

ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Sharrock ที่นี่คือการใช้การสัมผัสที่ไร้เหตุผลเหล่านี้เพื่อให้ได้อารมณ์ขันที่ละเอียดอ่อนและไตร่ตรอง ลองนึกถึงบางสิ่งในแนว "The Band's Visit" แต่กำกับโดย Yorgos Lanthimos โดยไม่ทำให้ Omar และเพื่อนของเขากลายเป็นเรื่องตลก . ในทางกลับกัน Sharrock ยืนยันว่าเรื่องตลกเป็นเรื่องของคนในท้องถิ่นของ "Limbo" โดยไม่สนใจสิทธิพิเศษของตนเอง โดยเฉพาะครูสอนบูรณาการวัฒนธรรมสองคน Helga (Sidse Babett Knudsen) และ Boris (Kenneth Collard) ได้รับมอบหมายให้สอนชายหนุ่มสองสามโหลเช่น Omar เกี่ยวกับมารยาททางสังคมตะวันตก ในเซสชั่นหนึ่ง (ซึ่งทำหน้าที่เป็นการเปิดเรื่องเฮฮาของภาพยนตร์เรื่องนี้) พวกเขาแสดงให้เห็นถึงขอบเขตทางเพศโดยฉากที่น่าขันที่ตั้งอยู่บนฟลอร์เต้นรำในจินตนาการ ในอีกแง่หนึ่ง พวกเขาแสดงให้เห็นวิธีที่เหมาะสมในการสัมภาษณ์งานทางโทรศัพท์ ในขณะที่ผู้ชายเล่นด้วยกัน บางครั้งมีความจริงจังจนแทบอ้าปากค้าง คุณอดไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงภายในของพวกเขาที่เยาะเย้ยเฮลก้าและบอริสที่ไร้เดียงสาแต่มีความหมายดี

อารมณ์ขันที่ปะทุขึ้นอีกมาก ผสมกับความเศร้าโศกอย่างสุดซึ้ง ยังรู้สึกได้ในที่อื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านพี่น้องชาวไนจีเรีย Abedi (Kwabena Ansah) และ Wasef (Ola Orebiyi) ผู้ซึ่งโต้เถียงกันอย่างน่ารักเกี่ยวกับอนาคต (มีคนต้องการเป็นนักฟุตบอลในขณะที่ อีกคนมีเป้าหมายที่เจียมเนื้อเจียมตัว) ด้วยความคลั่งไคล้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาต่อสู้เกี่ยวกับตอนล่าสุดของ “Friends” ที่พวกเขาได้เห็น (รอสและราเชลเลิกรากันหรือกำลังพักเบรกอยู่?) ชาร์ร็อกสร้างไดนามิกที่น่ารักขึ้นท่ามกลางผู้เล่นสี่คนของเขาอย่างช้าๆ สร้างอาเบดีและวาเซฟเป็นตัวละครที่เต็มเปี่ยม ในขณะที่ฟาร์ฮัดก็แต่งแต้มเสน่ห์ให้กับฟาร์ฮัดด้วยคุณสมบัติที่มีเสน่ห์เพิ่มเติมเช่นเขา ความไม่เห็นแก่ตัวที่ต้องการช่วย Omar ในการทำงานด้านดนตรีในฐานะตัวแทนและผู้จัดการของเขา เป็นที่ยอมรับว่าตอนจบของ Sharrock รู้สึกกระทันหันเล็กน้อย แต่การล่วงเลยนั้นไม่ได้บั่นทอนเวลาที่คุณจะใช้ไปท่ามกลางเหล่านักฝันผู้น่ารักของเขา ณ สถานที่ที่สงบสุขแต่งดงามซึ่งถูกแช่แข็งในห้วงเวลา ห่างไกลและถูกลืมเลือนราวกับผู้อยู่อาศัยชั่วคราว