Licorice Pizza ลิโคริช พิซซ่า
แกรี่ เด็กหนุ่มวัย 15 ที่กำลังจะจบไฮสกูล เขาหลงรัก อลานา สาววัย 25 ที่เดินไปเดินมาอยู่ในโรงเรียนเพราะเธอมาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยช่างภาพถ่ายรูปนักเรียนลงหนังสือรุ่น เขาเริ่มขายขนมจีบทันทีแต่เธอก็มองเขาว่าเป็นเด็กน้อยอยู่ดีจนเธอใจอ่อนยอมไปเดทกับเขาที่ร้านพิซซ่า และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของหนังเรื่องนี้ แต่มันจะเป็นยังไงต่อไปไปรับชมกันได้เลย.M.
IMDB : tt11271038
คะแนน : 6
Licorice Pizza' ผลงานเรื่องล่าสุดของ Paul Thomas Anderson ที่พาผู้ชมหวนคืนสู่ท่วงทำนองแห่งวัยเยาว์
เรื่องราวเกิดขึ้นในแคลิฟอร์เนียในช่วงต้นยุค 70 ความรักเกิดขึ้นระหว่างเด็กสองคน รีวิว: แกรี่ วาเลนไทน์ (คูเปอร์ ฮอฟฟ์แมน) เป็นนักแสดงหน้าใหม่วัย 15 ปี โดยได้รับเครดิตเพียงเล็กน้อยจากชื่อของเขา เขามีความมั่นใจมากเกินไปจนอวดอ้างว้าง งานนี้ทำให้เขาต้องเสียงานแสดง
แต่เขาเกลี้ยกล่อมให้อลาน่า (อลานา ฮาอิม) 20 คนออกไปกับเขา Alana กำลังดิ้นรนเพื่อค้นหาจุดประสงค์และตัวตนของเธอเอง เธอตั้งใจเป็นพิเศษที่จะแยกตัวจากครอบครัวชาวยิวหัวโบราณของเธอ แม้จะแก่กว่า แต่เธอก็เป็นเพื่อนกับแกรี่และกลุ่มเพื่อนของเขา โดยร่วมมือกับเขาในการเป็นผู้ประกอบการ
แม้ว่า Gary จะรู้สึกต่อ Alana อย่างชัดเจน แต่เธอก็ปฏิเสธเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เธอทนไม่ได้ที่เห็นเขาไปยุ่งกับคนอื่น หลายปีที่ผ่านมา ทั้งสองสานเข้าและออกจากชีวิตของกันและกัน ขณะที่พวกเขาได้พบกับตัวละครต่างๆ ในหุบเขาซานเฟอร์นันโด
เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ของเขา เรื่องล่าสุดของ Paul Thomas Anderson คือประสบการณ์ในตัวของมันเอง ‘Licorice Pizza’ (คำแสลงสำหรับ ‘แผ่นเสียงไวนิล’) มีเนื้อหาเกี่ยวกับเยาวชนที่ยึดติดกับหัวข้อสุดท้ายของความไร้เดียงสาก่อนที่จะเข้าสู่โลกแห่งวัยผู้ใหญ่ที่สับสนและไม่น่าพอใจ
ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีโครงเรื่องและขับเคลื่อนโดยช่วงเวลา มักให้ความรู้สึกเหมือนเป็นชุดของวิกเน็ตต์ปะปนกับความสัมพันธ์ของแกรี่และอลานาเป็นสายใยเกี่ยวพัน แม้สิ่งนั้นมักจะหลุดลุ่ย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบุคคลสำคัญอื่นๆ เข้ามาในภาพ ในการเผชิญหน้าที่น่าสับสนแต่น่าจดจำ
หลังจากนั้น พวกเขาได้พบกับนักแสดง แจ็ค โฮลเดน (ฌอน เพนน์) ผู้กำกับภาพยนตร์ เร็กซ์ บลู (ทอม เวทส์) โปรดิวเซอร์จอน ปีเตอร์ส (แบรดลีย์ คูเปอร์) และโจเอล วอคส์ (เบ็น แซฟดี) ผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีผู้ใฝ่ฝัน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นกับคู่ผู้นำนั้นดูเหมือนไม่สำคัญ
แม้ว่าการรักษานี้จะไม่ธรรมดา แต่ภาพยนตร์ส่วนใหญ่จากนักเขียนและผู้กำกับที่ได้รับการยกย่องไม่ได้ใช้โครงสร้างการเล่าเรื่องทั่วไป พอล โธมัส แอนเดอร์สันมุ่งเน้นที่การส่งผู้ฟังไปยังเวลาและสถานที่อื่นแทน ด้วยการจับภาพออร่าของแคลิฟอร์เนียในยุค 70 เขาบังคับให้เราได้เห็นความสัมพันธ์ที่เติบโตขึ้นของ Gary และ Alana
จากเลนส์ทางภูมิศาสตร์วัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงนั้น ดังนั้น แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่ายกย่องที่เขาจัดเฟรมตัวแบบในแบบที่เหมือนจริงและไม่เหมือนใคร ทั้งเชิงเปรียบเทียบและตามตัวอักษร แต่ก็เป็นผลเสียต่อผู้ที่พบว่าฉากหลังแบบอเมริกันนี้ไม่ชัดเจนเกินไป