Jojo Rabbit ต่ายน้อยโจโจ้

Jojo Rabbit หนังฟอร์มม้ามืดที่มีชื่อชิงออสการ์อีกหนึ่งเรื่องที่พลอตน่าสนใจมาก โดยเป็นหนังที่ดัดแปลงมาจากหนังสือ Caging Skies ของ คริสติน ลูเน็นส์  ที่ออกมาในปี 2008 เล่าเรื่องของเด็กชายคนหนึ่งในค่ายยุวชนฮิตเลอร์ ผู้ทุ่มเทใจทั้งหมดให้กับการเป็นทหารนาซี แต่แล้วโลกทั้งใบของเด็กชายคนนี้กลับเปลี่ยนแปลงไปเมื่อเขาได้รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองได้ซ่อนตัวเด็กหญิงชาวยิวไว้ในบ้าน ซึ่งจากโครงเรื่องในหนังสือนั้นค่อนข้างเดินไปในมุมมืดหม่นและดราม่ากับความผิดหวังที่รุนแรง แต่ในเมื่อมันมาอยู่ในสายตาของ ไทกา ไวติติ ผู้กำกับยิวแล้ว มันเลยกลายมาเป็น Jojo Rabbit ที่ใส่ความเป็น comedy เข้ามา เปลี่ยน mood and tone ของเรื่องไปในบัดดล ซึ่งจริง ๆ แล้วไทกา เริ่มเขียนบท Jojo Rabbit ไว้ตั้งแต่ช่วงที่เขากำกับ Boy (2010) แต่กว่าจะได้ปัดฝุ่นกลับมาทำก็ต้องรอหลังจากที่จบโพรเจกต์ Thor: Ragnarok(2017) งานกำกับหนังบล็อกบัสเตอร์เรื่องแรกของเขาด้วย

สิ่งที่ประทับใจที่สุดของ Jojo Rabbit คือการเป็นหนัง coming of age ที่ทรงพลัง จากความเป็นเผด็จการที่มีเมจเซจเอาตัวเองและพวกพ้องเป็นที่ตั้ง สู่ความเห็นใจและยอมรับในความแตกต่างของเพื่อนมนุษย์ ความไร้เดียงสาของเด็กหนุ่มที่ถูกล้างสมองกับเด็กสาวชาวยิวที่ไม่เคยออกไปเห็นโลกภายนอกยิ่งขับเสน่ห์ของหนังจากเคมีของคนทั้งสองออกมา การที่ทั้งคู่ค่อย ๆ รับรู้และเรียนรู้ จนมองเห็นมุมดี ๆ ของกันและกัน เมจเซจตรงนี้อิมแพ็กมาก มากจนอยากให้เด็กต่างวัย 2คนนี้อยู่ด้วยกันตลอดไป

ถือว่า Jojo Rabbit มาถูกที่ถูกเวลาในสถานการณ์บ้านเมือง คนไทยดูช่วงนี้อาจจะอินมากเป็นพิเศษ หากพูดภาษาบ้าน ๆ หนังอาจจะบอกว่า เป็นสลิ่มไม่คูลหรอกยู! แต่อีกด้านหนึ่งก็บอกว่า การจำกัดความ จำกัดสีเสื้อ การไปแปะป้ายอีกฝั่งว่าเป็น เสื้อสีไหน ทีมใคร ไม่ใช่ทางออก ความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันมากกว่าที่จะทำให้ความแตกต่างยังคงอยู่ด้วยกันได้