Infernal Affairs | 2 คน 2 คม

เอามาดูกี่ครั้งกี่หนก็สัมผัสได้เสมอ ถึงการแสดงเข้มๆ กับเนื้อเรื่องข้นๆ

มันเป็นหนังที่อุดมไปด้วยของดีตลอดทั้งเรื่องน่ะครับ ทุกฉากต้องมีของดี ไม่การแสดงก็เนื้อเรื่อง ไม่เนื้อเรื่องก็อารมณ์ ไม่อารมณ์ก็การเฉือนคม ไม่การเฉือนคมก็การหักมุม

ความที่หนังยาวแค่ 100 นาทีทำให้จังหวะของหนังมันพอเหมาะ การเดินเรื่องไม่ได้เร่งจนเกินไป แต่ก็ไม่มีช่วงไหนที่เรียกว่าอืดเลยครับ มันเป็นอะไรที่พอดีมากๆ

ยอมรับว่าสำหรับผมแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อหนังแนวเจ้าพ่อ แนวตำรวจ หรือแนวแก๊งสเตอร์ของฮ่องกงส่วนใหญ่ จะรู้สึกว่ามันหนักมือเกินจนหนังไม่สมดุล บางเรื่องหนักความโหด บางเรื่องหนักความรุนแรง บางเรื่องก็เด่นเพียงการแสดงแต่เนื้อหาเบาหวิว หรือบางเรื่องหนักนมไปเลยก็มี

แต่กับ Infernal Affairs นี่ทุกอย่างมันได้ที่ โหดเหมือนกัน (แต่ไม่เกินความจำเป็น) รุนแรงเหมือนกัน (แต่พอเหมาะกับทิศทางและคอนเซปต์) การแสดงก็ดีอย่างยิ่ง ส่วนเรื่องเรตๆ นมๆ ก็ไม่มีใส่เข้ามาให้หนังหลงทางเลย

ชอบหลายฉากมาก ที่แน่ๆ คือทุกฉากที่ตัวละครเฉือนคมแก้เกมกัน (ซึ่งก็เกือบทั้งเรื่อง) อย่างตอนสารวัตรหว่อง (หวงซิวเซิน) พยายามวางแผนจับแซม (เจิ้งจื่อเหว่ย) ในวันนัดหมายส่งสินค้า แต่ละนาทีประหนึ่งการเดินหมากที่หากใครพลาดก็อาจถึงตายได้ มันเลยอุดมด้วยความลุ้นและความน่าติดตามทุกอึดใจ

หลิวเต๋อหัว, เหลียงเฉาเหว่ย, หวงซิวเซิน และ เจิ้งจื่อเหว่ย แต่ละคนไม่มีใครยอมใครเลยครับ เล่นได้เต็มขีดสุดยอด แต่ที่น่าชื่นชมกว่าคือ แม้ทุกคนจะแสดงพลังแบบเต็มพิกัด แต่เป็นการแสดงพลังแบบเสริมซึ่งกันและกัน ไม่มีการแย่งความเด่นแต่อย่างใด

ไหนจะยังมีตู้เหวินเจ๋อที่แม้จะออกแนวบทสมทบ แต่ก็เป็นบทสมทบที่น่าจดจำ ฉากขับรถนี่พี่แกเล่นอารมณ์มาเต็มจริงๆ

ผลที่ได้มันเลยออกมาเป็นความสุดยอดอย่างที่เห็น เพราะนักแสดงก็เยี่ยม เนื้อเรื่องก็เข้มข้นเต็มไปด้วยชั้นเชิง

แง่เนื้อหาก็ถือว่าเด็ดครับ จริงที่โดยหลักมันคือเรื่องตำรวจจับผู้ร้ายแบบคลาสสิก แต่หนังทำออกมาในแบบที่ไม่ใช่สูตรสำเร็จธรรมะกับอธรรมแบบเดิมๆ

หนังถ่ายทอดให้เราเห็นโลกของตำรวจและมาเฟียอย่างที่มันเป็น คือมันมีทั้งด้านสวยและด้านหม่น อย่างโลกของตำรวจเองก็มีการแย่งผลงานหรือฉกฉวยโอกาสกันและกัน หาใช่มีแต่ความสัตย์ซื่อตรงไปตรงมา

หรือโลกของมาเฟียก็มีมุมแบบคนธรรมดาสามัญ ที่อยากใช้ชีวิตง่ายๆ อยากพูดเล่นคุยเล่นกับเพื่อนโดยไม่ต้องเอาปืนผาหน้าไม้มาถือในมือ

จะตำรวจหรือมาเฟียก็คือคน จะโลกไหนก็ล้วนเป็นโลกมนุษย์ด้วยกันทั้งนั้น มีดีมีเสีย มีด้านมืดด้านสว่างปนๆ กันทั้งนั้น

เสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของหนังก็คือการนำเสนอแบบสมจริง จริงจัง แต่ไม่ได้จริงเกินจนล้น แล้วก็ไม่พยายามเล่นแสงสีจนเกินไป อารมณ์มันเลยกำลังดี กำลังเหมาะ เหมาะในทุกส่วนทีเดียว

สรุปง่ายๆ ว่าของเขาดีจริง ถึงเครื่องจริง คลาสสิกจริง