In Good Company บอสมือใหม่ หัวใจหัดรัก

โดยส่วนตัวผมว่าบทหนังเรื่องนี้เข้าท่านะครับ

เรื่องของคน 3 คนที่อยุ่ในจุดเปลี่ยนของชีวิต คนหนึ่งชื่อแดน (Dennis Quaid) อายุปาเข้าไปครึ่งคน กลับต้องมาโดนลดตำแหน่ง มีหัวหน้าเป็นคนคราวลูก ส่วนหัวหน้าคนนั้นก็ชื่อ คาร์เตอร์ (Topher Grace) เป็นคนสมัยใหม่ที่มาพร้อมแนวคิดใหม่ๆ แต่ก็ต้องเจอกับแรงกดดันจากการทำงานแบบเก่าๆ (โดยเฉพาะลูกค้าที่ชอบวิถีแบบเก่าๆ)

และลูกสาวของแดนที่ชื่อ อเล็กซ์ (Scarlett Johansson) ที่ไปเรียนที่ใหม่และต้องพยายามปรับตัว ขณะเดียวกันก็ไปตกหลุมรักคาร์เตอร์เข้าด้วย ก็แน่นอนว่าแดนย่อมไม่ชอบขี้หน้าแฟนใหม่คนนี้ของลูกเท่าไร

เป็นหนังที่เข้าท่าครับ สอนให้เรารู้ว่าแต่ละวัยก็มีบทบาทอันเหมาะควร มันต้องมีเหตุผลแหละที่โลกเรามักให้คนอายุเยอะทำงานสำคัญๆ หรือดูแลคนรุ่นใหม่ เพราะเรื่องวุฒิภาวะก็เป็นสิ่งจำเป็น อีกทั้งประสบการณ์ชั่วโมงบินก็เป็นสิ่งที่ควรคำนึงถึง อย่างคนรุ่นใหม่ที่แม้จะมาพร้อมแนวคิดใหม่ๆ ซึ่งมันอาจเหมาะกับรูปแบบงานเป็นอย่างๆ ไป แต่ครั้นพอเอารูปแบบใหม่ๆ มาลงมือปฏิบัติจริงท่ามกลางโครงสร้างวัฒนธรรมองค์กรเดิมๆ หรือท่ามกลางรูปแบบการค้าเก่าๆ มันก็อาจไม่ได้ผลเต็มที่ดังที่คนรุ่นใหม่มั่นใจ แต่มันต้องมีการผสมผสานระหว่างเทคนิคใหม่ๆ กับรูปแบบเก่าๆ ที่เขาใช้กันมานาน ถึงจะนำมาสู่ผลสำเร็จได้

อีกทั้งการเสาะหาทางลัดนั้นก็ใช่จะนำมาซึ่งความสำเร็จเสมอไปครับ จริงที่มันเร็ว มันทันใจ แต่มันก็มีเหตุผลอีกนั่นแหละว่าทำไมคนที่ไปตามเส้นทางปกติ เช่นไต่ตำแหน่ง เก็บประสบการณ์ และเรียนรู้ไปตามลำดับขั้นของงาน แล้วมักจะได้รับความสำเร็จที่ปลายทางอย่างยั่งยืน แต่คนที่เล่นเส้นหรือเดินทางลัด จริงครับที่เขาจะไปถึงจุดหมายได้ไวมากๆ แต่ด้วยความที่เขามีชั่วโมงบินน้อย ความสามารถยังไม่ถึงระดับ และทักษะไหวพริบยังไม่สุกงอม ด้วยปัจจัยเหล่านี้เลยอาจทำให้คนที่ไปทางลัด ต้องกลับมาที่เก่าในเวลาอันสั้น

ดาราแสดงกันได้ดี ดูเพลิน แต่ก็ถือว่ายังดีได้อีกน่ะครับ อย่างไรก็ตาม ผมชอบตอนจบครับ บทสรุปมันดูเหมือนชีวิตจริงดี

มันจบแบบ… นี่แหละครับ ชีวิต มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก แต่ปัจจัยต่างๆ จะค่อยๆ ส่งผล บางอย่างอาจไม่เป็นดังที่หวัง แต่มันก็เป็นเรื่องปกติ เรามีหน้าที่ต้องทำใจยอมรับมัน และก้าวต่อไป…