Hey! Sinamika | รักซ้ำรักซ้อน

เฮ้ สินามิกา กำกับการแสดงเปิดตัวครั้งแรกของ บรินดา นักออกแบบท่าเต้นชื่อดัง แม้ว่าเธอจะมีประสบการณ์มากมายในวงการภาพยนตร์ แต่ภาพยนตร์ของเธอเต็มไปด้วยความผิดพลาดของมือใหม่ ดูเหมือนว่าเธอจะพยายามลอกเลียนภาพยนตร์โรแมนติกทุกเรื่องที่ทำขึ้นก่อนเธอ โดยเฉพาะสไตล์ของ มณี รัตนะ (โอเค ​​กันมณี) และ โกธัม เมนอน (วินไนธันดี วรุวายา) ภาพยนตร์เรื่องนี้แทบจะไม่มีความแปลกใหม่หรือหัวใจเลย ภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นความผิดพลาดมากกว่าความโรแมนติกที่บริสุทธ์ ที่สำคัญกว่านั้นคือหนังเรื่องนี้เราเคยดูมาหลายครั้งแล้ว
ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉากโดยมีพระเอกนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ริมชายหาด ลมทะเลดูจะแรงกว่าปกติเมื่อนางเอกเดินเข้ามาพร้อมกับปลิวไปตามสายลม พวกเขามองดูกันและกันและถูกตรึง รักในสายตาสู้แน่นอน มีเส้นที่สวยงามจากกัมบารามายานัมคือ 'Annalum nokkinaan Avalum nokkinaal' ซึ่งพูดถึงการพบเห็นครั้งแรกของความรักนิรันดร์ น่าเสียดายที่ฉากนี้ไม่ได้เป็นบทกวีเพียงครึ่งเดียวตามอารมณ์ที่แฝงอยู่ ตามจริงแล้ว มันไม่เย็นชาและธรรมดาไปกว่านี้อีกแล้ว ภาพนี้ไร้จินตนาการมากจนฉันสงสัยว่ามันเป็นวิธีของบรินดาในการเยาะเย้ยทัศนคติที่โรแมนติกในภาพยนตร์ทมิฬหรือไม่ อนิจจานั่นไม่ใช่กรณี
Yaazhan (Dulquer Salmaan) รับบทเป็นชายที่ปลอดภัยในผิวของเขา เขาไม่มีความเกรงใจใด ๆ เกี่ยวกับงานบ้านเนื่องจากภรรยาที่ได้รับค่าตอบแทนสูง Mouna (Aditi Rao Hydari) ดูแลค่าใช้จ่าย ในฉากหนึ่ง ยาซานรู้สึกสบายใจที่จะไปงานแต่งงานในชุดภรรยาและถือกระเป๋าถือของเธอ เขาถูกแสดงเป็นสายพันธุ์ที่พัฒนาแล้วซึ่งไม่จำเป็นต้องหันไปใช้ความรุนแรง อำนาจครอบงำ หรือเผ่าพันธุ์ชายอื่น ๆ เพื่อพิสูจน์คุณค่าของเขาในฐานะผู้ชาย เขาดูเหมือนจับใช่ไหม? แต่มูนาไม่เห็นด้วยกับข้อสังเกตนั้นอย่างรุนแรง มากเสียจนเธอต้องการยุติการแต่งงานของพวกเขา เธออ้างว่าเธอเบื่อความเหนียวแน่นของ Yaazhan และต้องการแบ่งปัน และไม่สามารถเติมเต็มความว่างเปล่าของเพื่อนในชีวิตของเขาได้อีกต่อไป และเธอก็พูดถูก รู้สึกมากเกินไปเมื่อคู่ของคุณพยายามให้อาหารเค้กในขณะที่คุณอยู่ในห้องอาบน้ำ Yaazhan อาจอ่านได้ดี แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีที่ติ และนั่นควรเป็นจุดสนใจของหนังเรื่องนี้ — Yaazhan เข้าใจว่าความผูกพันของเขาส่งผลต่อ Mouna อย่างไร และ Mouna ก็สนทนากับเขาเหมือนผู้ใหญ่ แทนที่จะจ้างคนยั่วยวนเพื่อเกลี้ยกล่อมสามีของเธอ

น่าเศร้าที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มุ่งเป้าไปที่การวาดภาพ Yaazhan ให้เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ในขณะที่ Mouna ถูกมองว่าเป็นคนโง่ที่ไม่ได้ชื่นชมความรักของเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เสียโอกาสในการเป็นภาพยนตร์ที่ใกล้ชิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์และความสำคัญของการรักษาพื้นที่ที่ดีต่อสุขภาพระหว่างคู่รัก แทนที่จะเอาแต่บ่นว่า ทำไมผู้หญิงถึงเป็นแบบนี้กันหมดล่ะ?