Girl, Interrupted | วัยคะนอง

Girl, Interrupted ชื่อภาษาไทยคือ วัยคะนอง (ชื่อไทยไม่ค่อยเข้ากับตัวหนังเท่าไรเลยจริงๆ ) หนังแนว American Drama ที่อ้างอิงมาจากเรื่องจริงในบางช่วงชีวิตของ Susanna Kaysen นักเขียนชาวอเมริกันที่นำเรื่องราวชีวิตของตนในช่วงหนึ่งมาเขียนเป็นหนังสือ ซึ่งเป็นช่วงที่เธออยู่ในวัยที่กำลังจะก้าวเข้ามาสู่วัยรุ่นตอนปลายหรือเริ่มต้นจะเป็นผู้ใหญ่ ช่วงที่ใคร ๆ เรียกว่า ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ‘ซูแซนน่า’ (Winona Ryder) เด็กสาวหน้าตาดีวัย 18 ปี เธอมักมีความคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย (เลยเผลอทานยาแอสไพรินเกินขนาด) , ไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงสักเท่าไร อีกทั้งชอบเก็บตัว จนทำให้พ่อแม่ของเธอคิดว่าเธอเป็นโรคประสาท (คล้ายๆ จะบ้า) และส่งเธอเข้าสถานบำบัดจิต (ถ้าเป็นคนไทยก็เรียกโรงพยาบาลบ้านั้นแหละ) ช่วงแรก ๆ ที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี้ เธอเข้าใจมาตลอดว่าพ่อแม่ของเธอส่งมาเพื่อให้เธอมาพักผ่อนและกำจัดความเครียด แต่เมื่อเธออยู่ไปเรื่อย ๆ ทำให้เธอเข้าใจว่า พ่อแม่ส่งเธอมารักษาจิต แต่เพราะการที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี้นั้นแหละ ทำให้เธอเจอคนมากมาย (ที่ทั้งบ้าและไม่บ้า) และเธอก็ได้มาเจอกับ ‘ลิซ่า’ (Angelina Jolie) สาวสวยที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกที่สุดในนี้ (ในบรรดาคนไข้อ่ะนะ) ซูแซนได้เห็นถึงความแปลก นิสัยที่ค่อยข้างสุดโต่ง และความเป็นตัวของตัวเองของลิซ่า ทำให้เธอเกิดความประทับใจ และก่อเกิดเป็นความผูกพัน และมิตรภาพ เรื่องราวมากมายทั้งสุข ทุกข์ เศร้า ปนกับเสียงกรีดร้องแทงใจ เกิดขึ้นในสถานบำบัดนี้ ทำให้ซูแซนค้นพบความจริงบางอย่างในชีวิตของเธอ

เอาจริงๆ เลยนะ เราเป็นคนนึงในช่วงวัยรุ่นที่มีความคิดอยากจะหายไปจากโลกนี้เพราะเราเจอเหตุการณ์บางอย่างที่มันทำร้ายจิตใจเราเอามากๆ แต่ไม่สามารถพูดกับใครได้ หนังเรื่องนี้ถ่ายทอดมุมนี้ออกมาได้ดี คุณเคยได้ยินไหม มีใครหลายคนบอกว่า ช่วงวัยรุ่นหรือช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ถ้าดีก็ดีเลย ถ้าชิบหายก็ชิบหายเลย ใช่ ! เรื่องนี้กำลังจะบอกเราแบบนี้แหละ แต่ละคนที่อยู่ในสถานบำบัดล้วนเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เขามีปัญหาทางจิต ไม่ว่าจะเป็นการเจออุบัติที่ร้ายแรงฉับพลัน, ถูกพ่อแท้ๆ ของตนข่มขืน, โดนพ่อแม่ตัวเองโกหกและถูกมาทิ้งไว้ที่นี้ตั้งแต่เด็ก แต่ละคนล้วนเจอเหตุการณ์ที่มีส่วนกระทบต่อจิตใจ และทำให้เขาเกิดความคิดที่จะหลบหนีจากความจริงเหล่านั้น บ้างต้องพึ่งยากดประสาท บ้างต้องแสดงความก้าวร้าวออกมาเพื่อปิดบังความอ่อนแอของตน บ้างต้องพูดจาโกหกคนอื่นเพื่อนำพาตัวเองเข้าไปอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ แต่ก็นะ ถ้าให้พูดตามหลักความเป็นจริง คนที่แสดงความก้าวร้าว มีความคิดฆ่าตัวตาย หรือเป็นโรคประสาทแบบนี้ เขาก็แค่ต้องการจะหนีความเจ็บปวดในส่วนลึกของจิตใจเขาก็เท่านั้น เพียงแต่เขาอาจจะเลือกผิดทาง ไม่เพียงเท่านั้นหนังเรื่องนี้ยังถ่ายทอดมุมการต่อต้านหรือดื้อรั้นของวัยรุ่นได้ดี

สิ่งที่ชอบในเรื่องนี้เลย คงหนีไม่พ้นคุณแม่แองจี้ (ไม่ใช่ละ !!) การวางพล็อตเรื่องที่มีการดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ เหมือนจะเนิบๆ แต่ไม่นะ ในทุก ๆ ช่วงจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราอยากติดตาม และทำให้เราอยากรู้แบล็คกราวด์ของแต่ละตัวละครเป็นอย่างไร การตัดสลับเรื่องราวในอดีตตอนที่นางเอกนึกกับความจริงในปัจจุบัน การวางตัวละครที่ทำให้คนดูมองเห็นสิ่งที่มีปัญหาภายในใจ (**Spoil โดยเฉพาะ เดซี่ เพื่อนคนหนึ่งของนางเอกที่ได้ถูกปล่อยตัวจากสถานบำบัด แต่ตัวเองพยายามทำตัวให้มีความสุขทั้งๆ ที่ต้องโดนพ่อแท้ๆ ของตนข่มขืน จนต้องทำร้ายร่างกายและพึ่งยาแก้ปวดชนิดรุนแรง) หนังเรื่องนี้อาจจะไม่ได้ถ่ายทอดมุมความคิด พฤติกรรมของวัยรุ่นทั่วไปสักเท่าไร แต่จะถ่ายทอดมุมความคิดและจิตใจของเด็กวัยรุ่นที่โชคร้าย เจอสิ่งที่แย่ในชีวิต เลยทำให้เขาเกิดความผิดพลาดเลือกทางออกผิดก็เท่านั้น เราว่าทุกคนล้วนมีปัญหา ล้วนมีความไม่เข้าใจ แต่อยู่ที่คุณจะเลือกแก้ปัญหาและกำจัดความเจ็บปวด หาคำตอบของคำถาม ในใจคุณยังไงก็เท่านั้น