Elemental | เมืองอลวนธาตุอลเวง

อย่างดีที่สุด Pixar นั้นไม่มีใครเทียบได้ สร้างภาพยนตร์ต้นฉบับที่ฉลาด มีเสน่ห์ และสดใสเพื่อสัมผัสหัวใจและจุดประกายจินตนาการ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าสลดใจที่ได้เห็นสตูดิโอแอนิเมชันที่อยู่เบื้องหลังชัยชนะแห่งอารมณ์ เช่น “Toy Story” “Ratatouille” “Up” และ “Inside Out” ซึ่งเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดในปีนั้นๆ มาตรฐานความเป็นเลิศที่ผ่านมา

ไม่ใช่แค่การที่ Pixar ในยุคปัจจุบันให้ความสำคัญกับการคืนผลงานยอดนิยมด้วยขบวนพาเหรดของภาคต่อ (“Toy Story 4” “Incredibles 2” “Lightyear”) หรือผลงานออริจินัลล่าสุดของสตูดิโอ (“Soul” “Luca,” “Turning Red”) มีทั้งหมดที่น่าแปลกพอสมควร โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ตัวละครที่กลายร่างเป็นสัตว์ (การเปิดเผยให้เห็นถึงความแพร่หลายในภาพยนตร์เกี่ยวกับความรู้สึกที่แตกต่าง ซึ่งในตอนแรกตัวเอกที่หลากหลายมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยขนหรือเกล็ดอย่างสม่ำเสมอ) . เมื่อไม่นานมานี้ Pixar ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ Disney ตั้งแต่ปี 2549 ขาดไปเช่นกัน นั่นคือความเชี่ยวชาญในการดำเนินการที่สร้างความแตกต่างให้กับสตูดิโอ ความสามารถอันชาญฉลาดใ

Elemental” ผลงานล่าสุดของดิสนีย์และพิกซาร์ ให้ความรู้สึกถึงการต่อสู้ของสตูดิโอในการนำเวทมนตร์ดั้งเดิมกลับคืนมา สร้างความยุ่งเหยิงให้กับการสร้างโลกเพื่อให้บริการเรื่องราวทั่วไปที่ขาดความสามารถของอนิเมเตอร์ที่เกี่ยวข้อง เรื่องราวเกิดขึ้นในโลกที่องค์ประกอบทางธรรมชาติ ดิน ไฟ น้ำ อากาศ อยู่ร่วมกันในมหานครสไตล์นิวยอร์ค แต่ละแห่งเป็นตัวแทนของชนชั้นทางสังคมที่แตกต่างกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้กำกับโดย Peter Sohn จากบทภาพยนตร์โดย John Hoberh, Kat Likkel และ Brenda Hsueh—ตั้งเป้าหมายไว้สูงด้วยอุปมาอุปไมยกลางนั้น แต่ถูกทำให้เสียสมดุลในทันทีเนื่องจากความไม่สมดุลของมัน เช่น เรื่องเปรียบเทียบทางเชื้อชาติ ประเด็นที่ประกอบขึ้นด้วยการเว้นจังหวะและการเขียนที่คาดเดาไม่ได้อย่างราบเรียบ บ่งบอกถึงภาพยนตร์ของ Pixar ที่ประพันธ์โดยอัลกอริทึม AI ในบางครั้งที่ติดกับเรื่องไร้สาระ ภาพยนตร์รู้สึกว่ายังด้อยพัฒนามากกว่าจะเป็นสากล ซึ่งเป็นการพลาดโอกาสอย่างมีสีสัน

นำเสนอเป็นคืนปิดเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ครั้งที่ 76 ก่อนเข้าฉายในอเมริกากลางเดือนมิถุนายน “Elemental” นำเสนอภาพเมืองที่มีประชากรหนาแน่นคล้ายกับเมืองซูโทเปียที่ดัดแปลงจากมนุษย์และสัตว์ของดิสนีย์ ซึ่งมีแนวคิดเรื่องการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ ลดพลวัตของ "ผู้ล่าและเหยื่อ" อย่างไม่ลำบากเพื่อให้เรื่องราวที่เน้นการรื้ออคติส่วนบุคคลมากกว่าการเหยียดเชื้อชาติอย่างเป็นระบบ ใน Element City การทำให้เข้าใจง่ายในทำนองเดียวกันที่ไม่ได้รับคำแนะนำนั้นกำลังทำงานอยู่ (แม้ว่า Sohn จะอธิบายว่ามรดกทางภาษาเกาหลีของเขาและความปรารถนาที่จะสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับการกลืนกินเป็นเชื้อเพลิงในการตัดสินใจเชิงสร้างสรรค์บางอย่าง) และยังมีคิ้วที่คล้ายกันให้ยกขึ้นเกี่ยวกับ อันตรายโดยชอบด้วยกฎหมายที่องค์ประกอบที่ขัดแย้งกันเหล่านี้ เช่น สุนัขจิ้งจอกกับกระต่าย ก่อให้เกิดซึ่งกันและกัน

ใน “Elemental” ผู้คนน้ำที่ได้รับสิทธิพิเศษทางสังคมจะไหลไปมาผ่านอาคารสูงที่ออกแบบมาอย่างลื่นไหล และไม่มีปัญหาในการสาดน้ำไปตามคลองและรางเดี่ยวขนาดใหญ่ของเมือง ซึ่งออกแบบมาสำหรับร่างกายที่เป็นวุ้น ขณะที่ชาวบ้านไฟถูกแยกไปยัง Firetown ที่ซึ่งชุมชนที่แน่นแฟ้นของพวกเขาสะท้อนถึงประเพณีของเอเชียตะวันออก ตะวันออกกลาง และยุโรป—และสำเนียงต่างๆ ไล่ตั้งแต่อิตาลีไปจนถึงจาเมกา อิหร่าน และอินเดียตะวันตก ในแบบที่ทำให้อึดอัดในฐานะตัวแทนผู้อพยพและน้ำในฐานะตัวแทนของ ชนชั้นสูงสีขาว โลกและอากาศในขณะที่แทบจะไม่ลงทะเบียน เราเห็นชาวโลกที่ผลิดอกเดซี่จากรักแร้สีน้ำตาลของพวกเขา และพัฟก้อนเมฆที่มีรูปร่างเหมือนขนมสายไหมกำลังเล่น "แอร์บอล" ใน Cyclone Stadium แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีข้อผูกมัดอย่างน่าประหลาดใจในการจินตนาการถึงองค์ประกอบทางเคมีขององค์ประกอบภายในเมืองที่มีปฏิสัมพันธ์กัน ภาพเบื้องหลังมีมุขตลกมากมาย เช่น "ท่อนซุงร้อนๆ" ที่จุดไฟเผาชาวบ้าน แต่รายละเอียดจริงๆ ของ Element City นั้นได้รับการสำรวจเพียงผิวเผินเท่านั้น เช่น การเปิดเผยว่าองค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้ใช้ประโยชน์จากการขนส่งสาธารณะเดียวกัน เต็มไปด้วยผู้อยู่อาศัยที่สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์และโครงสร้างแบบสมัยใหม่ทั่วไป สภาพแวดล้อมของมันให้ความรู้สึกเหมือนศิลปะแนวคิด ซึ่งมีรายละเอียดเ

“Elemental” มีศูนย์กลางอยู่ที่เอ็มเบอร์ ลูเมนอารมณ์ร้อน (ลีอาห์ ลูอิส จาก “The Half of It”) ผู้อพยพรุ่นที่สองที่ทำงานเป็นผู้ช่วยในร้านขายโบเดกาของพ่อเธอ นักผจญเพลิงที่อพยพมาจากไฟร์แลนด์ พวกเขานำอาหารรสเผ็ดร้อนและประเพณีวัฒนธรรมอันเคร่งครัดเพื่อเกียรติยศและเชื้อสายมาจากที่ใด Ember และพ่อของเธอ Útrí dár ì Bùrdì (Ronnie del Carmen)—แม้ว่าเขาและ Fâsh ì Síddèr (Shila Ommi) ภรรยาของเขาจะมี ชื่อที่สื่อถึงเบอร์นีและซินเดอร์ในระดับ "Elemental" เทียบเท่ากับเกาะเอลลิส—มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดในขณะที่เขาเตรียมให้เธอรับช่วงต่อธุรกิจของครอบครัว อย่างไรก็ตาม Ember กำลังสงสัยว่าเธอต้องการสืบทอดกิจการร้านจริง ๆ ตามที่ “อัชฟา” ผู้เป็นที่รักของเธอคาดหวังไว้หรือไม่ หรือว่าของขวัญของเธอ เช่น ความสามารถในการอุ่นบอลลูนลมร้อนและปั้นแก้วด้วยมือของเธอ— อาจพาเธอไปอีกทางหนึ่ง

เอมเบอร์ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ ซึ่งอาจทำให้เธอเปลี่ยนจากอารมณ์ร้อนระอุเป็นสีม่วงที่ร้ายกาจกว่าเดิม วันหนึ่ง เอ็มเบอร์ทำท่อแตกในร้านของพ่อเธอ ซึ่งเป็นจุดที่ผู้ตรวจการเมือง เวด (มามูดู อาธี่) พุ่งเข้ามา เวดกำลังสืบสวนเมืองนี้ ระบบคลองที่ทรุดโทรม ค้นหาต้นตอของการรั่วไหลที่ทำให้น้ำท่วมห้องใต้ดินของ Ember แต่ก็ทำให้ Firetown ตกอยู่ในอันตราย Ember ตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ให้ธุรกิจของพ่อของเธอดำเนินต่อไป และจากนั้นจึงเข้าร่วมกองกำลังกับ Wade อย่างรวดเร็ว เมื่อความโรแมนติกก่อตัวขึ้นระหว่างคนทั้งสอง พวกเขาสร้างคู่รักที่แปลกประหลาดเป็นพิเศษโดยให้กฎข้อหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อของภาพยนตร์เรื่องนี้ นั่นคือ “องค์ประกอบต่างๆ ไม่ปะปนกัน” ด้วยเหตุผลทั้งในเชิงปฏิบัติและเชิงสังคม ใน Element City เอ็มเบอร์อาจทำให้เวดดับไฟได้ในขณะที่เขาสามารถดับไฟของเธอได้ แต่ความรักที่เร่าร้อนของพวกเขาเป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้ เพราะพ่อของเธอจะไม่มีวันอนุมัติ กำหนดให้ “Elemental” เป็นเรื่องราวความรักต่างเชื้อชาติ แบบที่พิกซาร์ยังไม่เคยบอกด้วยตัวละครมนุษย์

จากจุดนั้น ภาพยนตร์ทำงานเหมือนรายการตรวจสอบความคิดโบราณในการเล่าเรื่องของ Pixar สองสิ่งที่ตรงกันข้ามในตอนแรกจะกระทบกระเทือนจิตใจของกันและกัน แต่ค่อยๆ ก่อตัวเป็นสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น ก่อนที่จะแยกแยะสิ่งที่เป็นความเข้าใจผิดพื้นฐาน ซึ่งได้รับการแก้ไขในรูปแบบไคลแมกซ์เมื่อ ทั้งสองช่วยเหลือกันและกันจากภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามาและจุดประกายความรักของพวกเขาอีกครั้ง ถึงกระนั้น ในขณะที่ปฏิกิริยาลูกโซ่ที่ดำเนินไปอย่างเมามันของเนื้อเรื่องทำให้เอ็มเบอร์และเวดอยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลายเป็นจุดศูนย์กลางเล็กน้อยแต่เป็นที่รักของภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นการผ่อนคลายที่น่ายินดีจากคำอุปมาอุปมัยที่หลากหลายและกลไกทางความคิดที่ผิดรูปร่างซึ่งมักจะขู่ว่าจะทำลายความเป็นจริงภายในของเรื่องราว (เหตุใด ตัวอย่างเช่น จะเกิดอะไรขึ้นหาก Ember และ Wade สัมผัสความลึกลับดังกล่าวกับทั้งคู่ ในเมืองที่มีโครงสร้างแก้วเซรามิกและดินเผาชี้ไปที่องค์ประกอบอื่นๆ ที่โต้ตอบกัน)

ลูอิสให้เสียงเอ็มเบอร์ด้วยความอบอุ่นขี้เล่นซึ่งช่วยเติมเต็มความน่ารักที่ Athie มอบให้กับเวด ในขณะที่แอนิเมชั่นร่างกายของทั้งคู่—การสั่นไหวของเธอแล้วจู่ๆ ก็ลุกโชนด้วยอารมณ์ ความรู้สึกร้อนแรงพุ่งสูงขึ้น ความลื่นไหลและโปร่งใสของเขา มีแนวโน้มที่จะยุบตัวเป็นแอ่งน้ำบนพื้น—น่าตื่นเต้นเสมอเมื่อมองดู โดยเน้นความอ่อนตัวและการเล่นน้ำในสิ่งที่เป็นนามธรรม

แต่ถึงแม้การใช้สี รูปร่าง และการเคลื่อนไหวที่มีแนวโน้มของภาพยนตร์ก็ยังถูกบดบังด้วยการเล่าเรื่องที่ไร้จินตนาการ ซีเควนซ์ที่โดดเด่นเพียงไม่กี่ฉาก—การเยี่ยมชมสวนใต้น้ำของดอกวิวิสเทอเรีย การอ้อมสู่แอนิเมชันวาดด้วยมือที่บอกเล่าเรื่องราวความรักด้วยลายเส้นหมุนวนแบบมินิมอล—แยก “Elemental” ออกจากภาพยนตร์พิกซาร์เรื่องอื่นๆ ที่ตัวละครเรืองแสงได้เล็กน้อย หยดที่เดินทางผ่านทิวทัศน์ของเมืองที่เคลื่อนไหวอย่างสมจริง และเมื่อภาพยนตร์ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว มันก็จะไม่มีทางไปในที่ที่คาดไม่ถึง

ไม่มีอะไรที่เหมือนกันใน “Elemental” ที่จะหวนนึกถึงจินตนาการแห่งสุนทรียะอันน่าอัศจรรย์ของภาพยนตร์คลาสสิกของพิกซาร์สมัยใหม่อย่าง “Finding Nemo” และ “Wall-E” ยกเว้นเพลงประกอบที่เข้มข้นโดยนักแต่งเพลง Thomas Newman ซึ่งนำอารมณ์มาจากบุหงาแห่งดนตรีระดับโลก ประเพณีและนำเสนอวิสัยทัศน์ที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นของการแลกเปลี่ยนข้ามวัฒนธรรมมากกว่าการพรรณนาชุมชนผู้อพยพที่ยุ่งเหยิงของภาพยนตร์ บางทีอาจเหมาะสมสำหรับภาพยนตร์ที่มีชื่อถูกต้องกว่านี้ว่า “เมื่อไฟพบน้ำ…” “ธาตุ” นั้นติดไฟเพียงพอในนาทีต่อนาที แต่มันจะระเหยออกจากความทรงจำในวินาทีที่คุณออกจากโรงภาพยนตร์