Drive My Car | สุดทางรัก

Drive My Car เดินสายกวาดมาแล้วนับไม่ถ้วน ทั้งรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ ปี 2021 (Cannes Film Festival 2021) เทศกาลภาพยนตร์ปูซาน ประเทศเกาหลีใต้ (Busan International Film Festival in 2021) และได้มีโอกาสเป็นตัวแทนของเอเชีย เข้าชิงรางวัลออสการ์ครั้งที่ 94 มากถึง 4 รางวัล ได้แก่ รางวัลภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยม, บทภาพยนตร์ดัดแปลงยอดเยี่ยม, ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และภาพยนตร์ยอดเยี่ยมต้นฉบับของ Drive My Car มีเรื่องราวชนิดสรุปได้ในสองประโยค “ชายคนหนึ่งสูญเสียภรรยาไป เขาเล่าเรื่องของตัวเองให้คนขับรถหญิงฟัง” แต่เอาเข้าจริงแล้วฮามากุจิยังหยิบยืมวัตถุดิบมาจากเรื่องสั้นอีก 2 เรื่องจากเล่ม Men Without Women (2014) มาใส่ในหนัง นั่นคือเรื่องของหญิงสาวที่ชอบเล่าเรื่องระหว่างมีเซ็กซ์จาก Scheherazade และชายผู้เห็นภรรยายร่วมรักกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาใน Kino

ถึงกระนั้นการทำ Drive My Car เป็นหนังยาวสามชั่วโมง ฮามากุจิก็แทบไม่ได้เพิ่มพล็อตหรือภูมิหลังอะไรเพิ่มเติมจากเรื่องสั้นทั้งสามเลย สิ่งที่เขาทำคือการเล่นกับ ‘เวลา’ ในเชิงภาพยนตร์ ในขณะที่ทุกวันนี้เราคุ้นชินกับภาพยนยนตร์หรือมิวสิควิดีโอที่มีการตัดต่อทุกสองวินาที จังหวะเวลาใน Drive My Car กลับดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อย ด้วยฉากขับรถ ฉากบทสนทนา การถ่ายทอดสีหน้าท่าทางของผู้พูด และปฏิกิริยาตอบรับของผู้ฟัง ซึ่งตัวหนังเองก็มีเวลาเป็นปัจจัยสำคัญ เช่นว่า หากลองวัดระยะทางของโรงละครกับบ้านพักของพระเอก จะพบว่ามันต้องขับรถยาวถึงหนึ่งชั่งโมงครึ่ง ดังนั้นเขาต้องใช้เวลากับคนขับรถหญิงอย่างน้อยวันละสามชั่วโมง จึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ทั้งคู่จะค่อยๆ เปิดใจกัน ยังไม่รวมถึงตอนท้ายเรื่องที่ขับรถจากฮิโรชิม่าไปยังฮอกไกโด ซึ่งใช้เวลาราว 26 ชั่วโมง