David Brent: Life on the Road | เดวิด เบรนท์: ชีวิตบนท้องถนน

ผู้ชื่นชอบ David Brent ผู้ต่อต้านฮีโร่ตัวต่อปากของ "The Office" เวอร์ชันดั้งเดิมของ BBC จะชมภาพยนตร์แนวกึ่งดนตรี "David Brent: Life on the Road" ไม่ว่าบทวิจารณ์นี้จะพูดถึงอะไร มัน. แต่ก็ยังเป็นเรื่องน่าละอายที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรให้มากกว่าหนึ่งครั้งสำหรับตัวละครที่ยอดเยี่ยม คนขี้ขลาดที่มีอาการหลงผิดในความยิ่งใหญ่ทางดนตรี แต่รู้ลึกๆ ว่าเขามีข้อจำกัดมากแค่ไหน

แน่นอนว่า David เป็นผู้สร้างนักเขียน/ผู้กำกับ/นักแสดง Ricky Gervais ผู้ซึ่งแสดงภาพเขาในซีรีส์ต้นฉบับและภาพยนตร์โทรทัศน์ภาคต่ออย่างน่าจดจำ และยังคงนำเขากลับมาเป็นระยะๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเพื่อให้เป็นแขกรับเชิญใน ภาคแยกทางทีวีของอเมริกาเรื่อง "The Office" บนเวทีคอนเสิร์ต และในซีรีส์ยอดนิยมของ YouTube เรื่อง "Play Guitar with David Brent" ภาพยนตร์เรื่องนี้ซึ่งฉายไปเมื่อปีที่แล้ว ไม่มีอะไรจะเพิ่มเติมมากไปกว่ารายละเอียดชีวประวัติบางส่วน

เดวิดได้งานขายที่ Lavichem บริษัทเคมีภัณฑ์ ภาพเบื้องต้นของ David ต่อหน้าเพื่อนร่วมงานยืนยันว่าเขาได้อ่อนลงเล็กน้อย เนื่องจากต้องทนกับความพ่ายแพ้มากกว่าการเลือกอย่างมีสติ และต่อสู้ในการต่อสู้ที่แพ้เป็นส่วนใหญ่เพื่อหลีกเลี่ยงการรุกรานทุกคนในสายตาด้วยการโพล่งทุกความคิดที่เขามี ในทันทีที่เขามีมัน มีการเสียดสีทางเพศที่ไม่เหมาะสมมากมาย และเดวิดและเพื่อนร่วมงานสร้างความประทับใจให้กับ "ชาวจีน" ณ จุดหนึ่ง Gervais ตัดบทเป็นระยะ ๆ ให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ประหลาดใจว่าบุคคลที่น่าสมเพชเช่นนี้อาจมีอยู่จริง มีงานที่ดีน้อยกว่ามากที่ทำให้เขาอยู่เคียงข้างผู้ใหญ่ที่สามารถทำงานได้ในความเป็นจริงโดยไม่ทำให้ขุ่นเคืองกันอย่างต่อเนื่อง เพื่อนร่วมงานอีกคนอธิบายว่าเบรนต์ "เหมือนเด็ก ... เขาต้องการความสนใจ ... คุณเห็นผู้ชายอายุขนาดนั้นแล้วคุณคิดว่า 'คุณกำลังทำอะไรอยู่'"

"The Office" ฉบับดั้งเดิมสร้างศิลปะการกินเค้กและกินเค้กเช่นกัน โดยวิพากษ์วิจารณ์ความเขลาและความไร้ความคิดของ David อย่างเฉียบขาด พร้อมๆ กับสร้างความตื่นเต้นเร้าใจจากการได้เห็นว่าคำพูดของเขาน่ากลัวเพียงใด และเขาจะผลักดันโชคของเขาโดยไม่ทำลายตัวเองได้อย่างไร “Life on the Road” ไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นเร้าใจขนาดนั้น เพราะเดวิดอยู่ไกลจนไม่มีที่ไปแต่ขึ้น และยังมีอีกหลายช่วงเวลาที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนตั้งใจจะทำให้เราหมดรักผู้ชาย แม้ว่าจะไม่มีอะไรน่าเอ็นดู เว้นแต่ความทุกข์ของเขาซึ่งทั้งหมดเป็นโทษแก่ตนเอง

เดวิดเริ่มทัวร์ด้วยตัวเองกับวงดนตรีที่ว่าจ้าง การแสดง "อู๋ ลา ลา" และเกาลัดอื่นๆ สำหรับผู้ชมที่มีความสนใจเพียงครึ่งเดียว มักจะตกตะลึง ล้มลงบนเวที และโต้เถียงกับการสัมภาษณ์ทางวิทยุที่ล้มเหลว พูดถึงกิ๊กของเขาในคืนนั้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ค่อนข้างซ้ำซาก โดยพื้นฐานแล้วเป็นภาพสเก็ตช์ที่ยาวมากและให้แนวทางในการพัฒนาตัวละครเพื่อสนับสนุนผู้เล่นเพียงเล็กน้อย ตรงกันข้ามกับ "The Office" ภาคแรก คนอื่นๆ มักจะจ้องมองเดวิดอย่างตกตะลึงในขณะที่เขาทำให้คนอื่นขุ่นเคืองหรือทำอะไรที่โง่เขลา นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกไม่สบายใจที่ทั้งโครงการมีอยู่เพื่อให้ผู้คนได้รับโอกาสที่ดีและยาวนานที่จะได้ยิน Gervais ร้องเพลงและคิดว่า "ว้าว คุณรู้นี่เป็นเรื่องตลก แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้แย่"