Cheaper by the Dozen ครอบครัวเหมาโหลถูกกว่า

Cheaper by the Dozen ฉบับนี้มีความเป็นดิสนีย์อยู่ค่อนข้างสูงมาก การนำเสนอและประคับประคองให้อยู่ในเซฟโซนใสๆ แบบดิสนีย์ กลายเป็นสิ่งที่กัดกินเนื้อในของหนังไปอย่างเสียดาย ไม่ว่าจะเป็นจังหวะและลีลาการเล่าเรื่อง เป็นสูตรสำเร็จของหนังดิสนีย์แทบจะทุกระเบียบนิ้ว ทั้งมุมภาพและการจัดแสงต่างๆ ทำให้ชวนนึกถึงหนังดิสนีย์เก่าๆ ช่วงยุคปี 2000s ที่เหมือนจะไม่พัฒนาขึ้นด้วยซ้ำ

ถึงแม้ว่าจะไม่ทันได้ดูหนังเรื่องนี้ต้นฉบับ เมื่อ 70 ปีที่แล้ว แต่ก็ยังจดจำเรื่องราวในฉบับปี 2003 กับ 2005 ที่ ฟ็อกซ์ เป็นผู้สร้างหนังเรื่องนี้ในสมัยนั้น เมื่อนำเอาเวอร์ชั่นก่อนมาเปรียบเทียบ กลายเป็นว่าหนังของสตีฟ มาร์ติน ที่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นหนังที่ดีเลิศเลออะไร แต่กลับถูกยกระดับให้ดูดีขึ้นโดยอัตโนมัติไปเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นความอ่อนของบทหนัง และแกนหลักของเรื่องที่สะเปะสะปะไปสักหน่อย แม้ว่าหนังจะยังคงใช้โครงดั้งเดิมของเนื้อเรื่องเอาไว้เป็นองค์ประกอบต่างๆ ก็ตาม

โดยภาพรวมแล้ว Cheaper by the Dozen ก็ยังคงความเป็น Cheaper by the Dozen เพียงแต่ว่าในเวอร์ชั่นค่อนข้างเป็นหนังที่จืดชืดและไร้เสน่ห์ที่ควรจะเป็น ทำให้ออกมาเป็นหนังดิสนีย์ที่เหมาะเอาไว้เปิดดูฆ่าเวลาเฉยๆ เท่านั้น ไม่ได้มีสิ่งที่ทำให้รู้สึกน่าจดจำใดๆ แม้ว่าจะหยิบจับใส่ประเด็นมาได้ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่สามารถขยายความและตีแผ่ออกไปได้อย่างหนักแน่นเพียงพอ