Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed | บ็อบ รอสส์: อุบัติเหตุแห่งสุข การทรยศ และความโลภ

หนึ่งในความทรงจำที่ประทับใจที่สุดของฉันหลังจากการเลิกราครั้งใหญ่คือการได้นอนบนโซฟา เฝ้าดูกระแสน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุดของ Bob Ross “The Joy of Painting” ไม่มีสื่อบำบัดแบบนี้ ไม่มีซีรีส์ทางทีวีใดที่ผ่อนคลายและเติมเต็มได้โดยไม่ซ้ำซากจำเจ ในขณะเดียวกันก็รวมถึงชัยชนะเล็กๆ น้อยๆ ที่ได้เห็นใครบางคนสร้างสรรค์และก้าวไปข้างหน้าเสมอ เขาเรียกความผิดพลาดว่า "อุบัติเหตุที่มีความสุข" ซึ่งเป็นปรัชญาที่สร้างความมั่นใจให้กับทุกคนที่คิดว่าความกลัวเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดของกระบวนการสร้างสรรค์ บ็อบ รอสและภาพวาดของเขามีความสำคัญสำหรับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ดังกล่าว และทุกเวลาที่ใช้ไปกับงานของเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าธรรมชาติที่สงบของเขา ความโน้มเอียงทางศิลปะ และการมองโลกในแง่ดีของเขานั้นไม่แปลกใหม่เพียงใด แต่พ่อค้าแม่ค้าที่สร้างเงินได้หลายล้านจากชื่อของเขา หลังจากที่เขาตายไปนาน คิดว่าเขาเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ผู้กำกับ Joshua Rofé ("Sasquatch") รู้สึกขอบคุณที่ให้การรักษาแบบมนุษย์กับ Bob Ross ที่เขาต้องการมานาน มันไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเรา หรือกับคนอย่าง Bob Ross หรือ Mr. Rogers ที่จะถูกพูดถึงราวกับว่าพวกเขาเป็น อย่างใดเหนือใครในฝูงชน แทนที่จะเป็น "Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed" เป็นสารคดีที่ให้ความกระจ่างซึ่งทำให้มนุษย์กลายเป็นร่างที่เขียนอย่างเกียจคร้านว่าเป็นสิ่งแปลกใหม่ บางครั้งใช้บทที่น่ารังเกียจในมรดกของ Ross ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ไม่ใช่เรื่องปกติที่รู้กันทั่วไปว่าการมีชู้กับหุ้นส่วนธุรกิจอาจปะปนกันไปในจุดหนึ่ง หรือรอสต่อสู้ไปจนถึงเตียงมรณะเพื่อรักษาสิทธิ์ในครอบครัว ไม่สิ ชีวิตไม่สมบูรณ์มากกว่าที่เห็นในภาพวาดของเขา และแม้แต่การแสวงหาภูมิทัศน์ในการวาดภาพสำหรับการแสดงสู่สาธารณะในรัฐอินเดียนาก็อาจได้รับพิษจากความโลภของนายทุน บางคนข้างนอกจะเห็นแสงแดดส่องผ่านเมฆเหนือทะเลสาบในฤดูหนาว และมองเห็นแต่สีเขียวเท่านั้น

ก่อนที่มันจะเข้าสู่ละครเรื่องนั้น สารคดีกองเรือของโรเฟ (ซึ่งมีข้อมูลเชิงลึกที่โดดเด่นมากพอๆ กับมินิซีรีส์ ทั้งหมดใช้เวลา 95 นาที) สังเกตเรื่องราวของรอส ซึ่งเผยให้เห็นถึงมโนธรรมอันซับซ้อนที่อยู่เบื้องหลังตัวตนของเขา เขาเป็นนักแสดงที่เรียนรู้วิธีทำความหลงใหลในการสอนการวาดภาพให้เป็นส่วนที่เข้าถึงได้สำหรับโทรทัศน์สาธารณะ รายละเอียดที่น่าขบขันอย่างหนึ่งของเอกสารนี้เกี่ยวข้องกับที่มาของเสียงที่ไพเราะของเขา—เจ้าชู้ที่รู้จัก Ross คาดว่าผู้ฟังที่เป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ของเขาจะใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าซึ่งฟังดูเหมือนมาจากอีกครึ่งหนึ่งของเตียง Ross เป็นคนเจ้าชู้เช่นกัน และผู้กำกับ Sally Schenk อธิบายว่า "ornery" (แม้ว่าฉันหวังว่าเธอจะเล่าถึงเรื่องตลกที่ไร้สาระที่เขาเคยทำในอดีต)

ในการพรรณนาถึงการเพิ่มขึ้นนี้ Rofé ได้สัมผัสถึงบุคคลคนหนึ่งที่ประทับใจกับภาพวาดและวิธีการสอนของ Ross—Annette Kowalski ผู้ซึ่งเรียนรู้เกี่ยวกับ Ross หลังจากประสบกับความสูญเสียที่กระทบกระเทือนจิตใจ Kowalski ยังมีความรู้สึกทางธุรกิจสำหรับการรักษาแบบ Ross ที่เธอมีประสบการณ์ และช่วยให้ Ross เป็นที่รู้จักในทีวี และจากนั้นด้วยผลิตภัณฑ์จัดหาภาพวาดภายใต้ Bob Ross, Incorporated Rofé มีข้อมูลที่น่าสยดสยองเกี่ยวกับการควบคุมของครอบครัว Kowalski ในขณะที่แสดงให้ Ross กลายเป็นหัวข้อข่าวหนึ่งที่เรียกว่า "ผู้มีชื่อเสียงรายย่อยที่มีผู้ติดตามจำนวนมาก" และการแสดงของเขา "The Joy of Painting" เป็นแรงบันดาลใจให้ความสุขทั่วโลกได้อย่างไร พลังและการควบคุมนั้นชัดเจนมากในเทพนิยายเรื่องนี้มากเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้ และสารคดีก็แสดงให้เห็นอย่างมีประสิทธิภาพว่าเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นหลังจากเขาเสียชีวิตในปี 2538 นั้นเป็นอย่างไร

"Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed" มีวิธีการพูดและเก็บถาวรวิดีโอที่ค่อนข้างเป็นมาตรฐาน แต่มีรูปแบบที่ได้รับแรงบันดาลใจจากวิธีการเล่าเรื่องทั่วไปของแอนิเมชั่นหรือศิลปะ ในกรณีนี้ Rofé ใช้ภาพวาดเหมือน Bob Ross เพื่อแสดงความสัมพันธ์อันร่มรื่นของ Kowalskis; เพื่อดูร่างเงา พื้นที่สำนักงานที่เป็นลางไม่ดี และรูปภาพของโทรศัพท์ที่เราเรียนรู้นั้นถูกแตะในชีวิตจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่รอสไม่เคยวาดเลย ทำให้ธรรมชาติไม่สงบ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทสัมภาษณ์กับสตีฟ ลูกชายของเขา ซึ่งเคยอยู่ใน "The Joy of Painting" แม้จะมีเรื่องกับพ่อก็ตาม ตอนนี้สตีฟนั่งอยู่ในฟลอริดาด้วยใบหน้าและเสียงเหมือนพ่อของเขา และยังไม่ได้รับเงินจาก Bob Ross, Incorporated เขาจัดการกับเรื่องอื้อฉาวและความวุ่นวายทางอารมณ์ด้วยความเปิดเผยที่สารคดีระบุว่ากล้าหาญเป็นพิเศษ โดยให้อาสาสมัครหลายสิบคนปฏิเสธการพูดหน้ากล้องเพราะกลัวว่าจะถูกตอบโต้ทางกฎหมาย

ตลอดทั้งเรื่อง "Bob Ross: Happy Accidents, Betrayal & Greed" สร้างสมดุลให้กับการสนับสนุนปรัชญาของ Ross ด้วยความท้อแท้อย่างยิ่งต่อการสนับสนุนทางการเงินสมัยใหม่ของเหรียญกษาปณ์ เสื้อ และ Chia Pets ฯลฯ ที่ทำจากมัน รู้สึกสะเทือนใจเป็นพิเศษที่จะเปลี่ยนจากความรู้สึกขุ่นเคืองไปเป็นการสนับสนุน ราวกับว่าไม่มีความคิดที่ฉุนเฉียวมากขึ้นเกี่ยวกับคนเลวที่กลั่นแกล้งผู้ที่มีเจตนาดีกว่า อย่างไรก็ตาม มันทำให้แน่ใจได้อย่างมีประสิทธิภาพว่าเราไม่เห็นส่วนใดของมรดกของ Bob Ross ที่ดูน่ารัก ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ฉันซาบซึ้งอีกครั้งกับเส้นสีดำที่เขาตัดผ่านภูมิทัศน์อันเงียบสงบของเขาอย่างกล้าหาญ เพียงเพื่อเปลี่ยนให้เป็นต้นไม้ที่ให้ความลึกมากขึ้นกับภาพที่ใหญ่ขึ้น นอกจากนี้ยังทำให้ฉันต้องการหาวิธีที่มีจริยธรรมที่สุดในการรับชมตอนต่างๆ ของ Bob Ross อีกครั้ง โดยไม่สนับสนุน Bob Ross, Inc.