As Good as It Gets | เพียงเธอ..รักนี้ดีสุดแล้ว
เรื่องราวของ เมลวิน ยูดัล นักเขียนจอมจู้จี้และปากเสีย อีกทั้งยังไร้น้ำใจอีกด้วย เขามักจะชอบไปนั่งกินอาหารร้านประจำ ที่มีแค่ แครอล คอนเนลลี่ มาเสิร์ฟอาหารให้เท่านั้น เพราะคนอื่นรู้สึกเบื่อหน่ายกับความหยายคายและเจ้าระเบียบของเมลวิน วันหนึ่งแครอลไม่ได้มาทำงาน เมลวินจึงตามไปที่บ้านและพบว่าลูกชายของเธอไม่สบายหนัก เขาจึงให้แพทย์ที่รู้จักไปรักษาลูกชายของเธอจนอาการดีขึ้น จนทั้งสองรู้สึกดีต่อกัน เมลวินมีเพื่อนบ้านเป็นเกย์หนุ่ม อาชีพจิตรกร ชื่อว่า ไซม่อน วันหนึ่งเมลวินต้องรับเลี้ยงสุนัขตัวเล็ก ๆ ของไซม่อน หลังจากที่ถูกโจรทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล การที่เมลวินได้ใกล้ชิดกับสัตว์เลี้ยง ทำให้เขามีนิสัยอ่อนโยนลง และเริ่มปรับตัวเข้าหาคนอื่นมากขึ้น จนใคร ๆ เริ่มรับรู้ว่าแท้จริงแล้วเมลวินเป็นคนที่มีน้ำใจคนหนึ่ง
IMDB : tt0119822
คะแนน : 8
ภาพยนตร์โคตรน่ารักแห่งปี 1997 เรื่องราวของ เมลวิน ยูดาล (Jack Nicholson) นักเขียนจอมจู้จี้และไร้ซึ่งมนุษยสัมพันธ์ใดๆ ในชีวิตของเขา เขามีกิจวัตรที่เหมือนกันทุกวัน นั่นคือไปนั่งกินอาหารร้านประจำที่ต้องได้ แครอล (Helen Hunt) มาเสิร์ฟให้เท่านั้น แล้วก็กลับไปกัดไซม่อน บิชอบ (Greg Kinnear) เพื่อนบ้านเกย์ผู้อ่อนแอ แต่แล้ว ชีวิตของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อมีเจ้าหมาน้อย (ซึ่งน่ารักสุดๆ) นามเวอร์เดล เข้ามาในชีวิต นั่นล่ะ คือจุดเริ่มของเรื่องสนุกทั้งหลายที่ผมรับประกันว่าคุณจะยิ้มไปตั้งแต่ต้นจนจบ
ไม่น่าแปลกใจที่ทั้ง Nicholson และ Hunt คว้าออสการ์สาขาแสดงนำไปได้ทั้งชายและหญิง ก็แสดงได้ดีสุดๆ อ้ะครับ น่ารักและมีชีวิตชีวาอย่างมาก โดยเฉพาะ Nicholson กับฉากที่เขาจะต้องคืนเจ้าเวอร์เดลให้เจ้าของนั่นน่ะครับ ดูแล้วอึ้งเลยผม ไม่นึกอ้ะคับว่ามันจะออกมาแบบเนี้ย พาลจะร้องไห้เอาครับ ส่วนเจ๊ Hunt ก็อีก ท่าทางตอนที่เธอไม่รู้จะแสดงความขอบคุณต่อคุณหมออย่างไร (บทรับเชิญโดย Harold Ramis ผู้กำกับ Groundhog Day และพี่แกนี่แหละแสดงเป็นอีก้อนใน Ghost Busters) ไอ้ฉากที่ว่านี่ก็สุดยอดมากๆ ครับ
ส่วน Kinnear ก็ตีบทเกย์นี้ได้แตกในระดับหนึ่ง ตอนพี่แกร้องไห้นี่ดูเป็นคนอ่อนแอจริงๆ ครับ และอีกคนที่บ้าไปเลยก็คือ Cuba Gooding Jr. ในบทเกย์เพื่อนซี้ของไซม่อน พี่ท่านก็ไม่ให้เสียชื่อรางวัลออสการ์จากหนัง Jery McGuire ครับ แค่ดวงตาตอนมองเมลวินแบบจะเอาเรื่องนี่ก็ทั้งฮาทั้งดุแล้วล่ะ และอีกคนที่ขโมยซีนระยับเลยคือ Shirley Knight ในบทแม่ของแครอลครับ โผล่มาเด่นประจะ ยิ่งไอ้ฉากท้ายเรื่องนี่เจ๊แกโผล่มานิดหน่อยก็เรียกเสียงอาปนสะใจให้กับคนดู ได้เต็มๆ แล้วล่ะครับ (โดยเฉพาะประโยคที่เธอพูดครับ ได้ยินแล้วมันปิ๊งขึ้นมาเลย เรื่องความรักน่ะ ว่ามันไม่มีสวยไปมหดหรอก มันต้องมีที่ผิดๆ ไม่ถูกบ้าง ไม่มีใครเจอความรักแบบที่ตรงตามตำราเป๊ะหรอกครับ)
นอกจากนี้หนังยัง เป็นเจ้าของดนตรีประกอบสุดเสนาะหู จากฝีมือของ Hans Zimmer ที่ให้อารมณ์แจ่มใสได้อย่างไม่น่าเชื่อ จังหวะเจ๋งเป้งเหนือคำบรรยายจริงๆ
งวด นี้ผู้กำกับ James L. Brooks แก้มือได้อย่างงดงามครับ หลังจากไปไม่ค่อยสวยนักใน I’ll Do Anything หนังน่ารักๆ ดูแล้วอบอุ่นใจ ไม่มีคำว่าผิดหวังครับ
สรุปได้ว่า โคตรยอด