Annie

ในนามธรรม "แอนนี่" สนุก มีการเคลื่อนไหวและสีสัน การเต้นรำและดนตรี เสียงและความเกรี้ยวกราดมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันมีปัญหาทุกประเภท และฉันเดาว่าวิธีเดียวที่จะสนุกกับหนังได้จริงๆ ก็คือการเพิกเฉยต่อรายละเอียดต่างๆ ฉันจะยังคงกล่าวถึงรายละเอียดบางอย่าง

หนึ่งคือเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่ Little Orphan Annie ได้รับการช่วยเหลือจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่โหดร้ายโดยมหาเศรษฐีที่ต้องการคนเช่า An-Orphan ในวันคริสต์มาส เรื่องนี้พูดกันเป็นสากลว่า นักวิจารณ์เขียนว่าคุณไม่สามารถช่วยเชียร์แอนนี่ได้ในขณะที่เธอเผชิญกับโลกที่หนาวเย็นด้วยความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญ ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังเชียร์มากนัก เนื่องจากแอนนี่ดูเหมือนจะไม่ต้องการกำลังใจ รับบทโดยไอลีน ควินน์ สาวซ่า เธอเป็นเด็กที่ทำให้ผู้ใหญ่วิ่งเล่นบนเนินเขา
การผจญภัยที่เธอเข้าไปพัวพันก็เป็นเรื่องที่น่าสงสัยเช่นกัน ฉันไม่เคยนึกถึง "โอลิเวอร์!" เป็นละครเพลงที่สมจริงเป็นพิเศษ แต่อย่างน้อยเมื่อพระเอกตัวน้อยพูดว่า "ขออาหารเพิ่มหน่อย" มีคำใบ้ของความจริง "แอนนี่" จมดิ่งสู่จินตนาการอันบริสุทธิ์ สู่การเสริมพลังทางดนตรีที่ไร้เหตุผลซึ่งเล่นใหญ่สำหรับงานปาร์ตี้ในโรงละครบรอดเวย์ แต่มักจะแปลให้จอภาพยนตร์เห็นว่าเป็นการประดิษฐ์คิดค้นอย่างแท้จริง “แอนนี่” ไม่เกี่ยวอะไร มันมีหัวข้อต่างๆ มากมาย (เช่น สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่โหดร้าย ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ นักโทษเจ้าเล่ห์ มหาเศรษฐีใจร้าย และประธานาธิบดีแฟรงกลิน เดลาโน รูสเวลต์) แต่มันไม่เกี่ยวกับพวกเขาเลย มันไม่เกี่ยวกับว่าแอนนี่จะรอดจากการเผชิญหน้าของพวกเขาหรือไม่ เนื่องจากหนังสือละครเพลงเรื่องนี้สร้างด้วยเครื่องจักรอย่างเข้มงวด คิดค้นสูตรอย่างไม่หยุดยั้ง มันเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่คุณสามารถทำให้เพื่อนของคุณประหลาดใจได้โดยการออกจากหอประชุมโดยยืนปิดตาอยู่ในนั้น ล็อบบี้และทำนายผลได้อย่างถูกต้อง

และถึงกระนั้นฉันก็สนุกกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันสนุกกับพลังงานที่มองเห็นได้บนหน้าจอ และความหรูหราของจำนวนการผลิต และความตลกขบขันของการแสดงหลายๆ เรื่อง โดยเฉพาะการแสดงของอัลเบิร์ต ฟินนีย์ ในบทแด๊ดดี้ วอร์บัคส์ และแครอล เบอร์เน็ตต์ ในฐานะผู้ดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ชั่วร้าย คุณฮันนิแกน Aileen Quinn ก็เติบโตมาที่ฉันเช่นกัน ไม่สามารถพูดได้ว่าเธอเล่นเป็นเด็กจริงๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เด็กที่มีเนื้อและเลือดอย่างที่ Henry Thomas สร้างขึ้นใน "E.T. The Extra-Terrestrial" แต่ Quinn มีพรสวรรค์ เต้นเก่งและร้องเพลงพอใช้ได้ และทำ ดูเหมือนจะไม่เป็นหุ่นเชิดที่ถูกฝึกมากเกินไปอย่าง Ricky Schroder เธอดูเหมือนเด็กประเภทที่จะเอาการแสดงนี้ออกจากระบบของเธอและไปเป็นประธานนักเรียน
หากมีศูนย์กลางของภาพยนตร์เรื่องนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นของ Albert Finney เขามีภารกิจที่ไร้ค่า: เขาต้องแสดงเป็นแด๊ดดี้ วอร์บัคส์ เป็นคนรวยที่เอาแต่ใจตัวเอง เอาแต่ใจตัวเองซึ่งมีทุกอย่างในโลกยกเว้นความรัก และเรียนรู้ที่จะรักผ่านแบบอย่างของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ นี่คือประเภทที่นักแสดงสวมบทบาทต้องฆ่าทิ้ง -- เพื่อหลีกเลี่ยงการเล่น Albert Finney มีความอดทนอย่างแท้จริง เขาผ่านการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพนี้มาแล้วสองครั้ง เขาแสดงในเรื่อง "Scrooge" ในปี 1970 ครั้งนี้ เขายังดึงเอามันออกมาด้วยการเล่นอันเดอร์เพลย์ เขาไม่ได้ห่างเหินเกินไปในตอนเริ่มต้น และเขาก็ไม่ได้ใจอ่อนเกินไปในตอนท้าย เขามีบางส่วนออก แอนนี่อาจชนะใจเขาได้ แต่เธอยังต้องโทรศัพท์นัดหมาย
เด็กจะชอบหนังไหม? ฉันไม่รู้จริงๆ ตอนเด็กๆ ฉันไม่ค่อยชอบหนังเกี่ยวกับเด็กคนอื่นๆ เท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะฉันอิจฉา (ทำไมเด็กคนนั้นถึงขี่ม้าในสนามแข่งม้าได้ล่ะ?) ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการโปรโมตในฐานะความบันเทิงสำหรับครอบครัว แต่จริงๆ แล้วมันคือละครเพลงสำหรับครอบครัว แม้กระทั่งการแสดงบนเวทีหรือเปล่า ฉันไม่รู้. ฉันคิดว่ามันเป็นผลิตภัณฑ์มากกว่า เป็นส่วนผสมที่ชาญฉลาดของความคิดถึง ความรู้สึกขายยาก เด็กเล็ก และสุนัขที่น่ารัก หนังก็ส่วนผสมเหมือนเดิม มันเหมือนของเล่นโง่ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรหรือไปไหนเลย แต่มันสนุกที่ได้ดูมันหมุนไปรอบๆ อย่างไร้สติ