A.I. Artificial Intelligence จักรกลอัจฉริยะ

เป็นอีกผลงานชิ้นโบว์แดงจาก สตีเว่น สปิลเบิร์ก และหนูน้อยฮาร์ลี่ย์ โจเอล ออสเมนต์ดาราเด็กโด่งดัง และเป็นตำนานแห่งการแสดงหนังในตอนนั้นหลายเรื่อง แม้ตอนนี้เขาจะกลายพ่อหนุ่มหุ่นหมีแล้วแต่ยังดูใจดีเหมือนเดิมเลยนะ

จำความได้ว่ามันเศร้า ตราตรึงใจเอามาก ๆ เมื่อ เดวิด ที่เป็นเพียงหุ่นยนต์ ซึ่งถูกสร้างมาเป็นตัวแทนให้กับครอบครัวคนรวยที่สูญเสียลูกชายไป แต่ เดวิด ไม่ใช่หุ่นยนต์ทั่วไป เขาถูกสร้างให้รู้จักความรัก มีความรู้สึก เสียใจได้ จดจำเป็น แต่เมื่อลูกชายตัวจริงของแม่ที่เขารักตื่นขึ้นมา เขาก็กลับคืนเป็นแค่เพียงของเล่นคนรวยเท่านั้น

ในพาร์ทแรกเกือบชั่วโมงได้ที่เล่าพื้นหลังของชีวิต เดวิด ตั้งแต่ถูกสร้าง จนถึงช่วงเวลาที่ถูกทิ้ง แค่ครึ่งเรื่องก็เรียกน้ำตาจากเราได้แบบไหลพรากเป็นสายน้ำซะแล้ว มันทั้งหดหู่ ซึ้ง กินใจ และสงสาร ไปพร้อม ๆ กัน ในพาร์ทหลังมีความไซไฟแอ้คชั่นแทรกเข้ามา ซึ่งนอกจากความดราม่าแล้ว เรายังได้เสพย์ CG คุณภาพเนียนตา ที่แม้ผ่านมาเกือบ 20 ปีแล้ว แต่โลกในหนังก็ยังดูเป็นโลกเสมือนจริงที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ งาน VFX ต่าง ๆ ของหนังเรื่องนี้ทำมาได้ดีจริง ๆ มอบอารมณ์ร่วมได้อย่างไม่แตกแถว ยิ่งซีนท้าย ๆ แต่ละฉากยิ่งทรงพลังจนน่าขนลุก

ตัวเนื้อเรื่องก็ขยี้แล้วขยี้อีก ยิ่งดูยิ่งเหงา และหดหู่ จนถึงหยดสุดท้าย ยิ่งซีนจบเนี่ยนะจากที่น้ำตาไหลพราก กลายเป็นฟูมฟายขึ้นมาเลย ยิ่งได้องค์ประกอบภาพที่เป็นโทนสีเดียวกับภาพวาดของท้องฟ้ายามเย็นให้อารมณ์ เหงา ๆ เศร้า ๆ ช่วยฉุดให้จมดิ่งลึกลงไปอีก มันจะขยี้อะไรเก่งขนาดนี้นะ

ในเรื่องการแสดงของฮาร์ลีย์ ก็กินขาด และตราตรึงมาก คิดไม่ออกเลยว่าถ้ารีเมคจะมีใครมาถ่ายทอดความน่าสงสารได้เท่าเด็กน้อยคิ้วตก นัยน์ตาสีฟ้าคนนี้ได้อีก เสียงกรีดร้องที่หดหู่ของน้องทำเอาน้ำตาคลอทุกฉาก จิบ้าตาย เนี่ยพิมพ์ไปก็ร้องไปอีกแล้ว

สำหรับใครที่ไม่เคยดู หรือเกิดไม่ทัน แนะนำให้ดู ต่อให้คุณเกลียดเนื้อหาดราม่าขยี้น้ำตาแค่ไหน แต่ถ้าคุณได้ดูเรื่องนี้แล้วคุณจะเข้าใกล้ความรู้สึกที่เรียกว่าน้ำตาไหลเพราะมีความสุขได้เลยทีเดียว