Christine | คริสทีน นักข่าวสาว ฉาวช็อคโลก

เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2517 คริสติน ชับบัค นักข่าวและผู้ประกาศข่าวที่ทำงานที่ WXLT-TV ของ Sarasota ได้เริ่มถ่ายทอดสดด้วยคำพูดที่ว่า "ตามนโยบายของช่อง 40 ที่จะนำเสนอ 'เลือดและความกล้า' ล่าสุดให้กับคุณและในการใช้ชีวิต คุณจะเห็นคนอื่นก่อน—พยายามฆ่าตัวตาย” จากนั้นเธอก็ดึงปืนออกมาแล้วยิงตัวเองที่หัว ออกอากาศสด เธอเสียชีวิตในโรงพยาบาลในวันนั้น เหตุการณ์ดังกล่าวจุดชนวนให้เกิดความขัดแย้งและการสนทนามากมายในโลกข่าว เช่นเดียวกับในโลกที่เล็กกว่าของเพื่อนและเพื่อนร่วมงานของชับบัค ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นในรายละเอียดที่ซับซ้อนในบทความของ Sally Quinn เกี่ยวกับ Chubbuck สำหรับ Washington Post ภายหลังการฆ่าตัวตายของ Chubbuck ในทันที

ใครจะรู้ว่านักปรัชญาในที่ทำงานเป็นอย่างไรที่ปี 2016 ได้ดูหนังสองเรื่องเกี่ยวกับคริสติน ชับบัค? มันเป็นนักปรัชญาคนเดียวกันที่นำภาพยนตร์เกี่ยวกับ Florence Foster Jenkins มาให้เราไม่ใช่หนึ่งเรื่อง แต่สองเรื่องในปีเดียวกันหรือไม่? ในแง่ของ Chubbuck ตอนแรกมี "Kate Plays Christine" สารคดีเกี่ยวกับนักแสดงหญิงที่เตรียมรับบทเป็น Christine Chubbuck ของ Robert Greene และตอนนี้คือ "Christine" ภาพยนตร์ชีวประวัติที่กำกับโดย Antonio Campos

"คริสติน" ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ความโลดโผนและบางครั้งการแสดงทางอารมณ์ที่เกินทนโดยรีเบคก้า ฮอลล์ พยายามสร้างภาพเหมือนผู้หญิงที่มีความซับซ้อนสามมิติและให้ความเคารพ บางครั้งหนังเรื่องนี้ก็ประสบความสำเร็จในบางครั้งก็ไม่ มีคำถามเกี่ยวกับการเอารัดเอาเปรียบที่จู้จี้ตลอด เช่นเดียวกับความรู้สึกไม่สบายใจที่เราผู้ชมมีส่วนร่วมในการใช้ประโยชน์จากผู้หญิงที่มีปัญหาคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่างไรก็ตาม การแสดงของรีเบคก้า ฮอลล์ เป็นหนึ่งในภาพที่ลึกซึ้งที่สุดในความทรงจำเมื่อไม่นานนี้ว่าภาวะซึมเศร้าที่ไม่ได้รับการรักษาสามารถดำเนินการได้อย่างไร อาการซึมเศร้าไม่เป็นที่พอใจ และคนที่เป็นโรคนี้มักไม่ค่อยเห็นอกเห็นใจ ชับบัคเป็นคนที่คลั่งไคล้คนที่รักเธอ แม้แต่ผู้สนับสนุนของเธอก็ถูกผลักออกไปในที่สุด

ชับบัค (ทุกบัญชี) ถูกทรมานจากการที่เธอไม่มีชีวิตส่วนตัว และความอิจฉาของเธอที่มีต่อเพื่อนร่วมงานที่ได้รับข้อเสนอในตลาดระดับประเทศที่ใหญ่ขึ้น เธอเป็นนักข่าวที่เบื่อหน่ายกับการเพิ่มความตื่นเต้นของข่าว (เธอเป็นคู่หูกับ Howard Beale ร่วมสมัยของเธอใน "Network" ซึ่งกรีดร้องว่า "ฉันบ้าเป็นบ้าและฉันจะไม่ใช้มันอีกต่อไป" กลายเป็น ร้องไห้คร่ำครวญ) ชับบัครู้สึกขยะแขยงอย่างยิ่งที่การฆ่าตัวตายทางอากาศของเธอถูกมองว่า (โดยบางคน) เป็นการวิพากษ์วิจารณ์การโลดโผนดังกล่าว

"คริสติน" พาเราเข้าสู่จังหวะแห่งโลกของคริสติน: ความทุ่มเทให้กับงานของเธอ ต่อสู้กับเจ้านายของเธอ (เทรซี่ เล็ตต์ส) เกี่ยวกับเรื่องราวที่จะเล่า เธอหลงใหลผู้ประกาศข่าวจอร์จอย่างสิ้นหวัง (ไมเคิล ซี. ฮอลล์ที่ยอดเยี่ยม) เธอถูกจับกุม -พัฒนาการสัมพันธ์กับแม่ของเธอ (J. Smith-Cameron) เธอเป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาลเด็ก สอนบทเรียนให้กับเด็กๆ ด้วยการแสดงหุ่นกระบอก เธอร้องเพลงตามเพลงของ John Denver ในรถ สิ่งที่ Hall ตอกย้ำจริงๆ คือความเข้มข้นของคริสติน ความกระอักกระอ่วนของเธอ การดูถูกตัวเองที่บีบบังคับและไม่ชอบใจของเธอ รวมทั้งพายุที่พัดพาความซึมเศร้าที่หายไปจนหมดสิ้น เธอตัดผมทรงที่โดดเด่นด้วยผ้าคลุมผมของเธอ ไหล่ที่โค้งงอเล็กน้อย ภาษากายที่ดูเคร่งขรึม เธอออกมาเป็นวัยรุ่น รู้สึกไม่สบายใจในร่างกายของเธอเองหลังจากการเติบโตอย่างรวดเร็ว ท่าทางของเธอไม่มีอารมณ์ขัน เมื่อมีคนชมเชยเธออย่างจริงใจ เธอจะรู้สึกสงสัย Hall เล่นความคิดของเมฆดำเหล่านี้ ความโกรธเคืองอารมณ์ที่ระเบิดได้ ใกล้เคียงกับกระดูกที่เป็นการเผชิญหน้าอย่างมากและการแสดงที่แม่นยำอย่างไม่สบายใจ ไม่ว่าจะเป็นตัวแทนของคริสตินชับบัคตัวจริงหรือไม่ก็เป็นอีกคำถามหนึ่ง
ทีมผู้ผลิตสร้างยุคนั้นขึ้นมาใหม่ ทั้งดนตรี เสื้อผ้า และการตกแต่ง ด้วยวิธีที่ไม่ยึดถือที่สดชื่น สิ่งที่ชัดเจนที่สุดคืออารมณ์ของทศวรรษ 1970: อารมณ์ "วอเตอร์เกท" ของความอ่อนล้าและความเห็นถากถางดูถูก การสำรองทางอารมณ์ของประชากรหลังการหมดไฟในทศวรรษ 1960 ผู้ประกาศข่าวจอร์จพาคริสตินไปประชุม "การวิเคราะห์ธุรกรรม" โดยคิดว่ามันอาจช่วยเธอแก้ปัญหาได้ (มีผลตรงกันข้าม) "หนังสือของผู้หญิง" อยู่ในอากาศ และหัวหน้าของคริสตินก็โวยวายระหว่างการประชุมที่ตึงเครียดว่า "คุณรู้ไหมว่าปัญหาของคุณคืออะไร? คุณเป็นสตรีนิยม" (สคริปต์โดย Craig Shilowich ทิ้งสิ่งที่ต้องการในช่วงเวลาดังกล่าว)

จะมีคนที่ไม่ชอบหนังเรื่องนี้มากที่เน้นเรื่องชีวิตส่วนตัวของคริสติน (พรหมจารีของเธอ; ความปรารถนาของเธอสำหรับแฟน; แม้แต่การออกเดทเพื่อเห็นแก่พระเจ้า; การผ่าตัดที่เธอต้องการซึ่งจะทำให้เธอมีบุตรยากจึงปิดตัวลง หน้าต่างแห่งอนาคตที่เธอหวังไว้เสมอ) ผู้หญิงคนนี้ "ลด" ต่อการทำงานของระบบสืบพันธุ์หรือไม่? แต่สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหาร้ายแรงในชีวิตของผู้หญิงบางคน และภาวะซึมเศร้าที่มีอยู่แล้วสามารถเปลี่ยนเป็นการยืนยันระดับโศกนาฏกรรมกรีกของความไร้ค่าได้ ดราม่าเกินไป? ใช่. Newsflash: อาการซึมเศร้าทำได้ Hall เข้าใจกระจกเงาแห่งความเป็นจริงที่บิดเบี้ยวที่ภาวะซึมเศร้าสามารถสร้างขึ้น ความผิดหวังเล็กน้อยที่ลงทะเบียนเป็นไททานิค และความผิดหวังครั้งใหญ่นั้นแทบจะทนไม่ได้อย่างแท้จริง

แน่นอนว่ามีแง่มุมทางการเมืองในเรื่องนี้ Christine Chubbuck เป็นผู้หญิงที่ทำงานในอุตสาหกรรมที่ผู้ชายเป็นใหญ่ เธอมองดูนักข่าวที่ "น่ารัก" อย่างน่าสมเพชได้รับการเลื่อนตำแหน่งเหนือเธอเพราะพวกเขาไม่ได้คุกคาม เธอมีชื่อเสียงว่าเป็นคนยาก นั่นเป็นเพราะเธอเป็นคนยาก และในการเผชิญหน้ากับเจ้านายของเธอ เธอก้าวข้ามเส้น สถานการณ์เหล่านี้มีลักษณะทางการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทแวดล้อมของอาการป่วยไข้ในช่วงกลางทศวรรษ 1970, วอเตอร์เกทในทีวี, การป้องกันเรื่อง "ผู้หญิง" ที่อาละวาด และแนวทางการบำบัดในยุคใหม่—ปราศจากการกระทำทางการเมืองที่จุดชนวนให้เกิดยุค 60—เติมเต็ม ความว่างเปล่าทางจิตวิญญาณอันยิ่งใหญ่ คริสตินจะถูกมองอย่างไรถ้าเธอเป็นผู้ชาย?