Blue Jay | บลูเจย์

ภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนพาเราไปสำรวจอดีตของสองตัวละครผ่านการเจอกันในปัจจุบัน ว่าพวกเขาทั้งสองเคยรักกันมาแค่ไหน พาคนดูค่อยๆดำดิ่งและเรียนรู้เรื่องราวที่ขาดหายไปในช่วงที่ไม่ได้ติดต่อกันไปพร้อมกับตัวละครทั้งสอง รวมถึงถวิลหาช่วงเวลาในอดีตเมื่อพูดคุยถึงเรื่องราวเมื่อพวกเขายังเป็นเด็ก เริ่มที่จะรู้จักคำว่ารัก ใช้ชีวิตสุดโต่ง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็คงปฎิเสธไม่ได้ว่ามันคงเป็นเพียงแค่ความทรงจำ จากประโยคที่ Amanda พูดออกมาในเรื่องถึงตัวพวกเขาในอดีต "เด็กโง่พวกนั้นรู้อะไรบางอย่าง พวกเขารู้จักกับเวทมนตร์"

เราสามารถรับรู้ความรู้สึกของตัวละครที่กำลังมองย้อนกลับไปได้ว่าชีวิตพวกเขามันเคยง่ายกว่านี้ จะไปไหน จะทำอะไร พวกเขาก็ยังเป็นแค่เด็กซนๆสองคนในโลกอันกว้างใหญ่ ก่อนที่พวกเขาจะต้องเติบโตขึ้นและพบกับสิ่งที่เรียกว่า "ชีวิต" ซึ่งเรื่องนี้เป็นอะไรที่ถูกขับเคลื่อนโดยอารมณ์ล้วนและผมเชื่อว่าทุกคนสามารถเข้าใจมันได้ เพราะเราทุกคนล้วนคิดถึงใครบางคนในช่วงเวลาเสมอ โดยหวังลึกๆว่าถ้ากลับมาเจอกันจะพยายามทำให้อย่างดีขึ้นจากเดิม สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่สองตัละครเชื่อเสมอมาแต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว หลายๆอย่างเกิดขึ้นในชีวิตทำให้เราต้องก้าวเดินต่อไปโดยอาจจะไม่ได้มีกันและกัน การถ่ายทำนั้นใช้ภาพขาวดำตลอดทั้งเรื่องเพื่อเป็นภาพแทนของความทรงจำและกระตุ้นให้คนดูมีความรู้สึกร่วมกับตัวละครเหมือนว่าเราจำลองการใช้ชีวิตเป็นพวกเขาจริงๆ เพราะเราต่างน่าจะมีเหตุการณ์แบบใน Blue Jay เป็นของตัวเอง