8-Bit Christmas 8-บิต คริสต์มาส

ปีหน้านี้ เราควรจะมีความคิดที่ดีขึ้นมากเกี่ยวกับ NCU—Nintendo Cinematic Universe หากคุณเป็นแฟนตัวยงของวิดีโอเกมหรือข่าวการคัดเลือกนักแสดงที่แปลกประหลาด คุณอาจเคยได้ยินเกี่ยวกับ "Super Mario Bros" ที่กำลังจะมีขึ้น นำแสดงโดย Chris Pratt ในบท Mario และร่วมแสดงโดย Seth Rogen ในบท Donkey Kong ส่วนหนึ่งของกระแสวัฒนธรรมของ Nintendo คือ “8-Bit Christmas” ของ Michael Dowse นักฆ่าเวลาคริสต์มาสที่ไร้เดียงสาแต่น่าเบื่อหน่าย ซึ่งล้วนแล้วแต่ต้องการคอนโซล Nintendo NES นั่นเป็นหนึ่งในรายละเอียดที่เข้าใจได้เพียงครึ่งเดียวในการจัดวางผลิตภัณฑ์ที่มีอารมณ์อ่อนไหวนี้ ซึ่งจากนั้นก็ทำให้พลังงานของ John Hughes อ่อนแอลง โดยส่วนใหญ่มีการอ้างอิงถึงวัฒนธรรมอิลลินอยส์โดยไม่ได้ตั้งใจ และคะแนนจากโจเซฟ ตราปานีสที่ดูเหมือนจะเตรียมเจาะลึกเข้าไปใน "" ของ John Williams ที่ไหนสักแห่งในความทรงจำของฉัน”

เขียนโดย Kevin Jakubowski (ดัดแปลงจากหนังสือของเขา) “8-Bit Christmas” เล่าว่าการครอบครองของชายคนหนึ่งเป็นความฝันอันยากลำบากของลูกในตัวเขาอย่างไร นีล แพทริก แฮร์ริสปรากฏตัวในตอนต้นของภาพยนตร์ที่แสดงให้ลูกสาวของเขาเห็นคอนโซลที่เขาได้รับเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก แต่ได้รับมาภายใต้สถานการณ์ลึกลับ จากนั้นแฮร์ริสก็เปลี่ยนจากพ่อที่พร้อมจะเล่นซิทคอมมาเป็นเสียงที่น่าสงสัยในขณะที่เขาเล่าเรื่องฤดูหนาวปี 88 เมื่อเขาและเพื่อนๆ ร่วมมือกันเพื่อซื้อ Nintendo เจค (ตอนนี้เล่นโดยวินสโลว์ เฟกลีย์) ติดตามลีดที่แตกต่างกันเพื่อพยายามหานินเทนโดเป็นของตัวเอง เพื่อสร้างหลักฐานที่น่ารักพร้อมเด็กๆ ที่น่ารักที่ไม่ได้รับการรักษาแบบการ์ตูนตามต้องการ บางคนมีบุคลิกที่โดดเด่นกว่าคนอื่นๆ เช่น ชาวนา (แม็กซ์ มาลาส) คนโกหกที่น่าอับอายที่สามารถใช้วิธีการอันชาญฉลาดของเขาเพื่อพัฒนาแผนการของพวกเขาได้ (เป็นเรื่องตลกที่เขาขึ้นชื่อในเรื่องคำโกหกที่ไร้สาระและดูเหมือนไม่รู้เลย เขาทำมัน) ส่วนหนึ่งของความพยายามของเจคในการได้ Nintendo คือการพยายามทำให้พ่อแม่หลงใหล (แสดงโดยสตีฟ ซาห์นและจูน ไดแอน ราฟาเอลด้วยการแสดงเล็กๆ น้อยๆ แต่จริงใจ) ซึ่งทำให้เขานึกถึงว่าระบบมีราคาแพงเพียงใด และดันเขาไปยังสิ่งที่สำคัญกว่าที่ต้องโฟกัส บน.

“คริสต์มาส 8 บิต” ไม่ได้มีไว้สำหรับผู้เล่นดั้งเดิมของ Nintendo แม้ว่าจะมีองค์ประกอบที่คุ้นเคยมากมายเช่นคนพาลยักษ์ ลูกเสือ และการ์ดเบสบอล และความตลกขบขันที่เชื่อเรื่องอ้วกและอึนั้นยิ่งตอกย้ำว่าหนังย้อนหลังเรื่องนี้เหมาะสำหรับเด็ก ๆ ที่อาจให้อภัยกับซีเควนซ์มากมายที่สร้างเรื่องตลกๆ แล้วปล่อยให้พวกเขาหลุดลอยไป ภารกิจของเจคในการได้ Nintendo นั้นเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน (เช่น การขายพวงหรีดแบบตัวต่อตัว หรือพยายามสร้างเสน่ห์ให้ผู้คนในบ้านพักคนชรา) แต่เรื่องตลกที่เห็นได้ชัดกลับมีกำลังใจน้อยมาก เป็นเรื่องที่โจ่งแจ้งมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่สคริปต์ถูกสร้างขึ้นตามความต้องการของ Nintendo โดยไม่มีความตลกขบขันที่จะทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

แน่นอนว่าความคิดถึงของ Nintendo นั้นเข้มข้นมาก และมันเกินกว่าคอนโซลที่เป็นเพียงแค่จอกศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเติมเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่เรียนรู้ความหมายที่แท้จริงของวันหยุด ในตอนแรกมันเป็นการตระหนักรู้ในตนเอง เหมือนกับว่ามีซีเควนซ์ทั้งหมดที่ล้อเลียน Power Glove ที่น่าอับอายและมีข้อบกพร่องอย่างหนัก ในขณะที่ยังสังเกตเห็นว่าเป็นเพียงสิ่งที่มีแต่เด็กรวยที่เห็นแก่ตัวในเมืองของคุณเท่านั้นที่จะมี จากนั้นหนังก็ค่อนข้างแปลก เนื่องจากภารกิจของ Jake ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการส่งข้อความที่อ่อนเกิน เต็มไปด้วยรูปแบบต่างๆ ของวลี "ฉันต้องการ Nintendo" และจากนั้นก็น่าขนลุกอย่างโจ่งแจ้งเมื่อเจคพบกับร้านค้า Nintendo ที่พูดได้ มันสะกดจิตให้เขาเล่นเกมที่มี (เจคจบลงด้วยการเล่น "Rampage" ในช่วงเวลาการเล่นเกมไม่กี่เรื่องของภาพยนตร์) จากนั้นคอนโซลเกมที่น่าขนลุกเรียกเขาว่า "เด็กดี" มันควรจะเป็นฉากที่โง่เขลา มันดูคล้ายกับอันตรายของคนแปลกหน้ามากขึ้น

เรื่องราวคริสต์มาสที่ขาดหายไปอย่างมากคือความเชื่อมโยงทางอารมณ์ทุกประเภท นอกเหนือไปจากความผิดหวังอย่างต่อเนื่องของเจคเมื่อแผนครั้งแล้วครั้งเล่าเกิดผลเสียอีก ห้านาทีสุดท้ายของหนังพยายามแก้ไขช่องว่างนี้—และให้การรับรองอย่างใหญ่หลวงต่อความสนุกที่เกิดขึ้นนอกจอ—แต่ยังน้อยไป, สายเกินไป แม้ว่าจะมาพร้อมกับคำตอบที่สร้างสรรค์ว่า Jake ได้ Nintendo มาอย่างไร นอกจากนี้ยังมีการแต่งหน้าที่โชคร้ายที่ทำให้ตัวละครตัวหนึ่งดูเหมือนผีถูกจับเป็นตัวประกันแทนที่จะเป็นเวอร์ชั่นเก่าของตัวเอง และมันก็ยากที่จะรู้สึกถึงความอบอุ่นเมื่อคุณแค่อยากจะหัวเราะ "8-Bit Christmas" อาจมีแนวทางพื้นฐานสำหรับวัฒนธรรมเกมเมอร์มากกว่าที่คุณคาดคิด แต่กลับเอาชนะได้ด้วยจินตนาการที่จำกัดของมันเอง