100 Yen Love

หนังเล่าเรื่องแบบธรรมดาๆ ไม่ได้มีฉากบิ้วแบบเล่นใหญ่ กิจวัตรประจำวันก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไป ออกจะน่าเบื่อด้วยซ้ำ เพราะนิสัยตัวละครมันไม่นำพาความสนุกสนานใดๆ ในชีวิตเลย แต่หนังจับเราอยู่ตั้งแต่ต้นเรื่องด้วยตัวละคร “อิจิโกะ” นางเอกที่ไม่ได้รูปร่างหน้าตาสะสวย แถมนิสัยก็ไม่เอาอ่าว อยู่บ้านไปวันๆ โดยไม่ทำอะไร จนวันหนึ่งก็ทะเลาะใหญ่โตกับพี่สาว สุดท้ายก็ต้องออกจากบ้านไปอยู่ตัวคนเดียวและหาเลี้ยงตัวเอง
งานที่ทำก็เป็นงานแบบขอไปทีคือการเป็นพนักงานมินิมาร์ท อยู่ห้องเล็กๆ ไม่มีอุปกรณ์อะไรมากมาย แถมทำอาหารก็ไม่ค่อยจะเป็น
ชีวิตยังดูบัดซบไม่พอ เธอเลยโดนเพื่อนร่วมงานข่มขืน คนที่ตัวเองไปชอบเข้าก็เป็นพวกลูซเซอร์ไม่แพ้กันและดูแทบจะไม่ได้มีความจริงจังอะไรกับเธอด้วยซ้ำ แล้วเขาก็ไม่เหลียวแลเธอในที่สุด

ชีวิตเธอหักเหเข้าสู่การชกมวยด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ในทีแรก มันทำให้เราเข้าใจไปว่าเธออาลัยอาวรณ์ผู้ชายที่ทิ้งเธอไป แต่ก็ไมใช่ซะทีเดียว เธอดูเหมือนค่อยๆ ได้ปลดปล่อยบางอย่าง
แทบทั้งเรื่องเราไม่เห็นรอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้เลย นี่คือสิ่งหนึ่งที่หดหู่มากๆ

จิโกะ นำแสดงโดย สะคุระ อันโดะ ผู้หญิงบ้าอะไรมีเสน่ห์ชิบหาย ตอนต้นเรื่องคือผู้หญิงที่ดูไม่ได้คนหนึ่ง แต่พอนานเข้าๆ แม่งโคตรเท่ ตัดผมสั้นแล้วยิ่งไปกันใหญ่ หุ่นตอนที่ต่อยมวยคือดีมาก
ค่ายมวยเล็กๆ รูหนูดูบ้านมาก เจ้าของค่ายเป็นคุณลุงใจดีและเป็นตัวละครหนึ่งที่ดูพยุงอิจิโกะตลอดเวลา ส่วนหนึ่งมันมาจากตัวอิจิโกะเองแหละ แต่คุณลุงก็เป็นแรงผลักเล็กๆ ที่มีผลไม่น้อย
ตอนที่พ่ออิจิโกะมาหาแล้วชวนกลับบ้าน มันง่ายอย่างเข้าอกเข้าใจ และเป็นตอนที่อิจิโกะยิ้มครั้งแรก!! นี่แหละที่เรารอ รอยยิ้มนี่แหละ สักครั้งเถอะ… คนเราถ้าไม่ยิ้มเลยมันจะน่าเศร้าขนาดไหนคุณนึกออกไหมล่ะ

พอขึ้นชกเท่านั้นแหละ สัส เท่ให้ตายทั้งสามยก เราไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงของการต่อยมวยเท่าไร แต่มันฟังดูอบอุ่นสัสๆ
“ได้ต่อยกับใครสักคน… หลังจากนั้นก็แตะไหล่กัน”
เออ เท่านั้นแหละ… มันดูให้การยอมรับกันและกัน คนเราต้องการการยอมรับ ไม่ใช่การผลักไสไล่ส่งหรือถูกทิ้งขว้าง